Tíminn - 05.11.1988, Blaðsíða 19

Tíminn 19
Laugardagur 5. nóvember 1988
Haraldur trúði vinum sínum
gjarnan fyrir, að það hefði verið sín
mesta gæfa í lífinu þegar hann
eignaðist Gróu sína fyrir eiginkonu,
enda ekki að undra þar sem Gróa er
mikil fyrirmyndar húsmóðir, hlý
kona og umburðarlynd. Hún hefur
verið góð móðir barnanna þeirra.
Alloft glettist Haraldur við vini
sína eftir þetta og þóttist þá ekkert
skilja hvernig í ósköpunum hefði
staðið á því að hún Gróa hefði viljað
hann fyrir mann. Slík græskulaus
kímni var honum meðfædd.
Gróa og Haraldur eignuðust sex
börn. Þau eru: Guðmundur Björn
sjómaður, sambýliskona hans Krist-
ín Helgadóttir; Guðbjörg Kristín,
gift Hjálmari Sigurðssyni skipstjóra;
Jóna Guðrún, gift Birni Inga Bjarna-
syni framkvæmdarstjóra; Gunnhild-
ur Halla, gift Guðmundi Thor-
oddsen vélstjóra; Gróa Guðmunda,
gift Magnúsi Magnússyni tækni-
fræðingi; Hinrik Rúnar ógiftur. Öll
eru þau uppkomin og myndarfólk.
Barnabörnin eru orðin tíu.
Lífsvegur Haraldar tók nokkuð
aðra stefnu árið 1954 þegar hann
eignaðist eigin útgerð, trillubátinn
Ólöfu og síðar aðra smábáta. í
fyrstu gerði hann út á kola og
handfæraveiðar á sumrin og síðar
einnig á grásleppu en þess á milli
stundaði hann aðra vinnu, bæði í
landi og á stærri bátunum.
Vetrarvertíðina 1962 var hann
skipstjóri á m/b Víkingi, sem þá var
leigður til Flateyrar, og næstu vertíð
á eftir var hann með m/b Einar
Þveræing. Á báðum þessum bátum
farnaðist Haraldi vel en hurð skall
nærri hælum seinni vertíðina í norð-
austan stórviðri á Barðamiðum. Þá
glímu sigraði Haraldur.
Með öðru hafði hann nokkurt
skepnuhald og hafði auðsýnilega
heilmikið yndi af að stússa í kringum
kindur og snurfusa fjárhúsin til. Það
sýnir kannski hvað best hans innri
mann hversu innilega vænt honum
þótti um málleysingjana og í þeirra
húsum er mér nær að halda að hann
hafi komist næst guði sínum, þangað
tii nú. Það gleymist ekki þeim sem
sáu hversu fallegan legstað hann bjó
einum sínum tryggasta vini, eftir
dauðann, hundinum Kol. Hann var
lagður til hvílu ofan við bæjarhúsin
á Görðum undir stórum og fallegum
blágrýtissteini og vel girt í kring. Um
sama leyti dó kisa og hvílir nú við
hlið Kols en á steininn er letrað með
hvítum stöfum: Kolur og Kisa.
Býlið Garða á Hvilftarströnd eign-
ast þau hjónin árið 1975 en þegar
Haraldur átti kost á jörðinni hugsaði
hann sig ekki tvisvar um. Á Görðum
byggðu amma og afi okkar beggja
árið 1907 reisulegt íbúðarhús, sem
stendur enn og sómir sér vel við
ströndina.
Haraldur tók myndarlega til hend-
inni á Görðum, bætti hús og byggði
veglegan harðfiskhjall og fljótlega
var allt orðið fágað og fínt og
allstaðar blasti snyrtimennskan við,
jafnt úti sem inni.
Verkun sjávarfanga var sérfag
Haraldar og hrein unun að fylgjast
með og sjá þau handbrögð, sem við
voru höfð, og margbreytileg var
verkunin en stærst í sniðum var
harðfiskverkun. Haraldi var þessi
staður mjög kær og varla hefur hann
annarsstaðar unað sér betur. Hann
var í eðli sínu náttúrubarn og á
Görðum naut hann þess í ríkum
rnæli.
Á Görðum var oft gestkvæmt á
sumrin; það vitnar gestabókin um og
þegar söfnuðust saman frændur og
vinir í stofunni yfir hlöðnu borði af
rammíslenskum mat og húmorinn
var hlaupinn í húsbóndann þá mynd-
aðist mikil stemmning og kátína sem
seint gleymist.
Haraldur var góður drengur og
hjartað hlýtt sem undir sló, trygg-
lyndur vinur vina sinna og cinstak-
lega frændrækinn.
En tilveran var ekki bara dans á
rósum hjá frænda mínum; hann átti
við ntargan erfiðleikann að etja, en
síðari árin var orðið bjartara fram-
undan og hann var sáttur og naut
þess.
Lífsferill og ævistarf Haraldar
bera honum haldbetra vitni en þótt
ég hafi fleiri orð um ágæti hans. Nú
er hann horfinn á vit þess guðs, sem
hann trúði á, og efa ég ekki að
honum hafi verið vel fagnað. Gróu
og ástvinum hans bið ég guðs bless-
unar.
Við þökkum þér, Haraldur, og
kveðjum:
Við hjarta þér, móðir, hvilir sá,
sem hér fcer að enda skeiðið,
þó þúfurnar yrðu alda blá,
er yfir þeim sama heiðið;
og hvað, sem er undir höfði þá,
við helgum þér allir leiðið.
(Þorst. Erlingss.)
Hringur Hjörleifsson
Sigríður
Þórðardóttir
Fædd 14. nóvember 1899
Dáin 29. október 1988
Nú er komið að því að k’veðja
elskulegu ömmu mína sem hefur
hlotið langþráða hvíldina. Amma
var búin að tala um það í mörg ár að
hún væri tilbúin að „fara yfir“ eins
og hún orðaði það. Hún var trúuð
kona og var viss um að þar biði
hennar sá sem var henni kærastur,
Sveinn heitinn afi minn. Hann dó
árið 1947.
Amma mín sagði mér oft frá afa
og lífinu á Barðsnesi þar sem hún
átti heima öll sín búskaparár og
eignaðist sín níu börn. Hún sagði
mér líka frá lífi sínu á Kálfafelli í
Suðursveit þar sem hún fæddist og
ólst upp. Auðheyrt var á því sem
hún sagði að hún hafði átt góð
uppvaxtarár og átti góðar minningar
þaðan.
Afa hitti hún í Vestmannaeyjum
þar sem hann var á vertíð. En hún
var ekki tilbúin að gifta sig þá strax,
fór í kvennaskóla í Reykjavík. En
síðan trúlofuðust afi og amma og
fóru í hringferð með Esjunni kring-
um landið og athugðu hvar þau vildu
búa. Þau keyptu jörðina Barðsnes í
Norðfirði, þar sem þau ólu upp
barnahópinn sinn. Á Barðsnesi var
margt um manninn t.d. tóku þau að
sér tvö börn til viðbótar við sín eigin,
auk þess sem ýmsir komu til lengri
eða skemmri dvalar á heimilinu.
„Afi var alltaf að hugsa um þá sem
hvergi áttu heima,“ sagði amma.
Þetta var svo barnelskur maður og
gaf sér tíma fyrir börnin við lestur
sagna, spuna og söng. Bæði afi og
amma sungu mikið og afi spilaði
undir á orgelið.
Þetta allt kemur upp í huga minn
þegar ég hugsa um ömmu mína sem
var mér svo mikils virði. Mér þótti
svo gaman að frásögnum hennar og
svo gott að koma til hennar. Ég man
eftir því að friðurinn og róin í
kringum hana höfðu svo mikil áhrif
á mig. Eftir að amma flutti frá
Barðsnesi og bjó á Hlíðargötunni
kom ég oft við hjá henni á leiðinni
heim úr skólanum. Þá þaut ég inn í
garð. upp tröppurnar en byrjaði þá
að hugsa um að nú þyrfti ég að vera
stillt, því að allt var svo kyrrt hjá
ömmu. Amma opnaði fyrir mér og
bauð mig velkomna; gaf mér mjólk
og kleinu eða jólbrauð. Það var allt
svo hlýlegt hjá henni. Rólegheitin
höfðu góð áhrif á mig. Ekkert trufl-
aði. Amma kenndi mér að lesa eins
og hinum barnabörnunum sem
bjuggu á Neskaupstað. Hún var ekki
með neitt kjass eða kjams heldur
fundum við fyrir elsku hennar í öllu
viðmóti. Umhyggjunni fyrir því
hvort við ættum hlýja sokka, vettl-
inga, húfur eða bara hvernig okkur
liði. Mér fannst amma svo vel gefin,
skynsöm og virðuleiki yfir henni.
Einfaldleiki og nægjusemi ein-
kenndu þessa konu. Aldrei sá maður
bruðlað með nokkurn hlut, hvort
sem um var að ræða mat, föt, efni,
garn, eða bara plastpoka. Hveiti-
serkirnir urðu að lökum og garn-
afgangar urðu fallegar rendur í
sokka eða vettlinga á litla fætur eða
hendur. Það var sannarlega margt
hægt að læra af ömmu. Það sé ég nú
þegar að ég á sjálf þrjú börn.
Ég var svo oft hjá henni á sumrin
eftir að við fluttum suður, þá bað
hún mig gjarnan í góðu veðri að
labba upp á fjall, tína í te, eða þá að
fara í berjamó og tína ber ofan á
skyrið. Þarna lærði ég góða siði í mat
og drykk sem ég hef nýtt mér síðar
og rifjað upp, þegar ég labba með
litlu strákana mína í kringum bú-
staðinn okkar og segi þeim hvaða
jurtirég vilji hafa í grasateinu mínu.
Eitt er víst að amma skilaði sínu
ríkulega til okkar sem erum í blóma
lífsins. Við getum vonandi notað
þessa arfleifð í viðureign okkar við
lífsgæðakapphlaupið sem hún tók
svo sannarlega ekki þátt í. Nú er hún
dáin og ég er að kveðja en eins og
sjá má af því sem ég hejf skrifað þá
lifir minning hennar og'menning vel
með okkur sem fengum að kynnast
henni.
Margrét Elíasdóttir.
o
FJÖLBRAUTASKÓLINN VIÐ ARMÚLA
ARMULA 10 — 12, 105 R. SIMI 84022
Umsóknarfresti fyrir vorönn 1989 lýkur mánudag-
inn 21. nóvember.
Hafiö í huga, aö afrit prófskírteina þurfa aö fylgja
umsóknum.
Skrifstofa skólans er opin kl. 8-16.00 og þar eru
veittar allar nánari upplýsingar.
Skólameistari.
K H
T Frá Borgarskipulagi Reykjavíkur
Kirkjusandur -
Laugarnes - Klettur
Tillaga aö deiliskipulagi svæöis, sem afmarkast aö
sunnan af lóðarmörkum SÍS og SVR á Kirkjusandi,
að austan við austanverðan Laugarnesveg, af
Kleppsvegi sunnanveröum og norðaustast austan
viö lóö Stálumbúða við Sundagarða, auglýsist hér
með samkvæmt gr. 4.4 í skipulagsreglugerð nr.
318/1985.
Tillagan er samstarfsverkefni Borgarskipulags,
borgarverkfræðings og Reykjavíkurhafnar.
Skipulagstillagan verður til sýnis hjá Borgarskipu-
lagi Reykjavíkur, Borgartúni 3, 4. hæð frá kl. 8.30
til 16.00 alla virka daga frá 7. nóvember til 7.
desember.
Athugasemdum eða ábendingum, ef einhverjar
eru, skal skila skriflega til Borgarskipulags innan
auglýsts kynningartíma.
BORGARSKIPULAG REYKJAVÍKUR
Borgartúni 3
105 Reykjavík.
Dráttarbeisli - Kerrur
Kerruhásingar fyrir tjaldvagna, hestakerrur o.fl.
Burðarþol 500 kg - 6 tonn.
ÓDÝRAR HESTAKERRUR Á LAGER.
Smíðum allar gerðir af beislum og kerrum. Seljum alla
hluti í kerrur og vagna. „Original" beisli á flesta bíla.
Vélsmiðja Þórarins
Laufbrekku 24 - Dalbrekkumegin
Símar 45270-72087
Lausar stöður
við Fangelsismálastofnun ríkisins
Eftirfarandi stöður eru lausar til umsóknar við
Fangelsismálastofnun ríkisins frá og með 1.
janúar n.k.: Staða lögfræðings, félagsráðgjafa og
skrifstofumanns.
Umsóknir sendist dóms- og kirkjumálaráðuneytinu
fyrir 18. nóvember n.k.
Dóms- og kirkjumálaráðuneytið,
3. nóvember 1988.
Wm* REYKJMJÍKURBORG ff|
»«*. ■*»<» ^ «*■« y ^
Aeiuárvi Stödun,
Seljahlíð
Hjallaseli 55
Sjúkraþjálfari óskast í hlutastarf frá 1. janúar 1989.
Einnig gefst kostur á að vinna sjálfstætt hluta úr
degi.
Upplýsingar gefur forstöðumaður í síma 73633
milli kl. 10.00-12.00 alla virka daga.