Tíminn - 06.01.1989, Blaðsíða 8

,8 Tíminn
Föstudagur 6. janúar 1989
Tíminn
MÁLSVARIFRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU OG FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn og
Framsóknarfélögin í Reykjavík
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar:
Aðstoðarritstjóri:
Fréttastjórar:
Auglýsingastjóri:
Kristinn Finnbogason
Indriði G. Þorsteinsson ábm.
IngvarGíslason
OddurÓlafsson
Birgir Guðmundsson
Eggert Skúlason
SteingrímurGislason.
Skrifstofur: Lyngháls 9, Reykjavík. Sími: 686300. Auglýsingasími:
680001. Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn, fréttastjórar
686306, íþróttir 686332, tæknideild 686387. Setning og úmbrot:
Tæknideild Timans. Prentun: Blaðaprent h.f. Auglýsingaverð kr.
465,- pr. dálksentimetri.
Póstfax: 68-76-91
Framkvæmd
jafnréttislaga
Félagsmálaráðherra hefur nýlega lagt fyrir Al-
þingi skýrslu um stöðu og þróun jafnréttismála
kynjanna.
Skýrsla þessi er skylduverkefni félagsmálaráð-
herra samkvæmt lögum um jafna stöðu og jafnan
rétt karla og kvenna nr. 65/1985. Lög þessi voru sett
í ráðherratíð Alexanders Stefánssonar félagsmála-
ráðherra eftir víðtækan undirbúning og ítarlega
endurskoðun á fyrri löggjöf um jafnréttismál.
Jafnréttislögin frá 1985 voru stórt spor fram á við
í jafnréttismálum kynjanna. Eftir að þau lög gengu
í gildi hefur hvorki skort á um skýr markmið í
jafnréttismálum né að ekki lægju fyrir lögákveðnar
leiðbeiningar um hvernig því markmiði skuli náð.
Hvað löggjöf um jafnréttismál varðar eru íslending-
ar engir eftirbátar annarra þjóða, heldur standa þar
í fremstu röð. Fyrir skynsamlegar umræður um
jafnréttismál er nauðsynlegt að fólk hafi þessa
staðreynd í huga. Það er ekki líklegt til framdráttar
jafnréttismálum að deila hart um jafnréttislöggjöf-
ina sem slíka og varla tímabært að eyða miklu erfiði
í verulegar lagabreytingar að sinni. Þar kemur
annað til.
Það sem mestu varðar í sambandi við jafnréttis-
mál er að vel takist til um framkvæmd jafnréttislag-
anna. í umræðunni um jafnréttismál verður áhuga-
fólk að einbeita sér að því að fjalla um leiðirnar,
sem lögin ákveðá að fara skuli til þess að markmiði
laganna verði náð. Það má ekki henda, eins og alltof
oft ber þó við, að láta eins og íslensk jafnréttislög-
gjöf sé ófullkomin eða andstaða sé hjá ráðandi
öflum í þjóðfélaginu gegn jafnrétti karla og kvenna.
Ekki verður með neinum rétti sagt að Alþingi hafi
reynst íhaldssamt í jafnréttismálum, heldur þvert á
móti, íslensk löggjöf um jafnréttismál er í megin-
atriðum viðunandi, þótt einhverjar breytingar megi
á henni gera eftir því sem reynslan leiðir í ljós.
Endurskoðun jafnréttislaganna er sögð standa
til. Að því verki eiga að vinna fulltrúar stjórnmála-
flokka og ýmissa annarra samtaka. Hér verður
hvorki reynt að segja slíkri nefnd fyrir verkum né
kveða upp úr um það, að hvaða niðurstöðu hún
muni komast varðandi breytingar á löggjöfinni.
Hins vegar er ekki úr vegi að minnast þess að
átrúnaður á lagabókstaf er ekki einhlítur góðum
málum til framdráttar. Leit að „fullkomnu“ orðalagi
í félagsmálalöggjöf getur því miður endað í villu
orðhengilsháttar og stælugirni.
Engar brigður skulu bornar á það, að einstakling-
ar, hópar og samtök líta jafnréttismál sínum augum
hver, ef sífellt er hamrað á því sem á milli ber. Eigi
að síður er svo mikil samstaða um kjarna máls og
meginmarkmið, að öll skilyrði ættu að vera fyrir
hendi til þess að koma jafnrétti á eftir færum leiðum
undir raunsærri yfirstjórn félagsmálaráðherra og
ríkisvaldsins í heild. Stefna gildandi jafnréttislaga
er í þessum anda. Ekki er unnt að sjá, að
endurskoðun jafnréttislaga verði til þess að bæta
um betur hvað þetta viðhorf varðar.
GARRI
Brunaverkfærin
Tímamynd PJotur
Eldsvoðinn við Réttarháls í
fyrradag vekur upp með leikmönn-
um ýmsar spumingar. Ljóst er að
slökkviliðið réði engan veginn við
þennan eld, þrátt fyrir hetjulega
baráttu. Allir þeir fjölmörgu, sem
á horfðu, gerðu sér Ijóst að þama
varð ekki við neitt róðið með þeim
tsekjabúnaði sem slökkviliðiö hef-
ur yfir að ráða.
Þó vakti eitt athygli. Þarna kom
á staðinn bíll með einhvers konar
háþrýstidælu, og að því er Garra er
sagt mun hann vera með það sem
kallað er léttvatn, hvaða efni svo
sem þar er nú á ferðinni. Það
duldist engum úr hópi áhorfenda
að þann stutta tíma, sem þessi bill
var að verki, sló verulega á eldinn.
Aftur á móti var svo að sjá að hann
tæmdist fljótlega, því að erfítt er
að sjá aðra ástæðu fyrir því að
hann skyldi hverfa burt af bruna-
stað meðan eldurinn var enn að
magnast.
Nú er Garri síður en svo nokkur
sérfræðingur í því hvernig slökkva
á eldsvoða. En hitt sýnist þetta
dæmi þó kenna að slökkvilið
Reykjavíkur sé ekki þannig tækj-
um búið að það ráði við eld á borð
við þennan.
Vantartæki?
Þetta vekur upp þá spurningu
hvort þörf sé á því að bæta tækja-
búnað slökkviliðsins í Reykjavík.
Hvort sem fleiri bílar á borð við
þennan eru lausnin eða einhverjir
aðrir ámóta þá sýnast aðstæður í
borginni nú vcra orðnar þannig að
full ástæða sé til að nota þennan
atburð sem tilefni til að taka tækja-
búnað slökkviliðsins til gagngerðr-
ar skoðunar.
í rauninni þarf ekki annað en að
líta á þær risatölur sem í fyrstu lotu
hafa verið nefndar um eignatjóniö
við Réttarháls. Það þarf enga
reiknimeistara til að sjá að jafnvel
töluverðar fjárfestingar í fullkomn-
ari tækjabúnaði en slökkviliðið
ræður núna yfir hefðu verið fljótar
að skila sér þarna í fyrradag. Er þá
miðað við að siikur búnaður hefði
dugað til að kæfa eldinn í byrjun
og koma í veg fyrir að hann
breiddist út um alla bygginguna
líkt og hann gcrði.
Og sú spurning vaknar líka hvort
bíll eða bflar á borð við þennan
áminnsta séu lausnin. Að því er
Garri veit best er þessi bfll staðsett-
ur á Reykjavíkurflugvelli og ætlað-
ur til að kæfa eld í flugvélum ef til
slíkra slysa kemur. En eru svona
bílar líka nothæfir til að kæfa
stórbruna í húsum á borð við þann
við Réttarhálsinn? Eða eru til á
markaðnum aðrir álíka til slíkra
nota? Og eru fáanlegir bflar til að
flytja slökkviefni í þessa, þannig að
hægt sé að fylla þá aftur á staðnum
jafnóðum og þeir tæmast?
Skopparakringlan
Davíð borgarstjóri hefur gumað
mikið af því undanfarið hvað
Reykjavíkurborg standi traustum
fótum fjárliagslega. Meðal annars
af þeim sökum vinnur hann nú
skipulega að því að láta hefja
byggingu rándýrrar skoppara-
kringlu uppi á hitaveitugeymunum
í Öskjuhh'ð.
Hvernig væri að taka nú til
hendinni og fá færustu menn til að
gera allshcrjar úttekt á öllum þeim
verkfærum sem slökkviliðið í
Reykjavík hefur yfir að ráða til
starfa sinna? Er ekki full ástæða til
þess éftir reynslu fyrradagsins að
fara að skoða þessi mál.vandlega?
Eru fáanleg á brunaverkfæramark-
aðnum einhver tæki, sem slökkvi-
liðið á ekki, en gætu til dæmis gert
því kleift að ráða niðurlögum elds
á borð við þann í fýrradag? Slíkum
spurningum þarf eiginlega að fá
svör við.
Ibúar höfuöborgarinnar eiga
heimtingu á því að nú taki borgar-
stjóri þeirra til hendinni. Ef borgin
er jafn rík og hann hefur látið í
veðri vaka þá hlýtur hún að hafa
efni á þessu. Enda er slikt fljótt að
skila sér aftur ef það getur komið i
veg fyrir eignatjón á borð við það
við Réttarhálsinn. Og vanti borg-
ina peninga þá er galdurinn ekki
annar en sá að fresta skoppara-
kringlunni. Nú eða þá að hætta
bara við hana. Það er víst lítil
hætta á öðru en að meginþorra
Reykvíkinga þætti lítil cftirsjá að
því þó að hún risi aldrei af grunni.
Allavega eru fullkomin brunaver-
kfæri borgarbúum margfalt mikil-
vægari heldur en eitthvert fígúru-
yerk uppi á hitaveitugeymunum á
Öskjuhlíð sem engum kemur að
gagni. Garri.
Illlllllllllllllllll VÍTT OG BREITT
Órólegu deildirnar
Oft hafa órólegar deildir skotið
upp kolli í stjórnmálaflokkum og
gert forystuliði þeirra lífið leitt.
Stundum hefur tekist að bæla upp-
reisnaröflin niður, í öðrum tilvik-
um hafa órólegu deildirnar náð
undirtökunum og mörg dæmi eru
um að þær hafi horfið úr flokki og
stofnað nýja stjórnmálaflokka.
Yfirleitt hafa það verið ungir og
framagjarnir menn sem staðið hafa
fyrir órólegu klíkunum og fengið
aðra ungliða á sitt band.
Þessa dagana hefur slíkur óró-
leiki gripið um sig í þremur stjórn-
málaflokkum, sem allir hafa all-
vænu þingliði á að skipa, að vart
hefur annar eins titringur dunið
yfir stjórnmálalífið á jafn skömm-
um tíma. En það sem nú er frá-
brugðið fyrri órólegum deildum er
að það eru sjálfir flokksfor-
mennirnir sem standa að öllum
látunum en óbreyttir liðsmenn og
það sem eftir er af forystuliði horfir
agndofa upp á tiltektirnar og veit
ekki í hvorn fótinn á að stíga.
Norður og niður
Fyrirhuguð fundaferð þeirra
Jóns Baldvins og Ólafs Ragnars
hefur valdið slíku fjaðrafoki í
þeirra eigin herbúðum að snarrugl-
aðir kommar halda að þeir séu
orðnir kratar, eða um það bil að
verða það, og kratarnir hafa misst
allt áttaskyn og vita nú ekki lengur
hvort þeir snúa í austur eða vestur
og þeir sem verst eru haldnir telja
að þeir séu komnir á hraðferð
norður og niður.
Órólegasta deildin í Borgara-
flokknum er samnefnarinn sem allt
grínið snýst um, Albert Guð-
mundsson. Hann sagði að vísu af
sér formennsku áður en hann fór
að segja flokksmönnum sínum al-
varlega til syndanna. En hann
hefur komist að því að flokkurinn
er eitthvað allt annað en sú hugsjón
sem hann var stofnaður um, en
hún er auðvitað Albert sjálfur,
holdi klæddur góðvinur og bjarg-
vættur litla mannsins. Daginn sem
hann sagði af sér formennsku varð
sá litli vinafár og er nú bágt að sjá
hvert hann á að snúa sér í þrenging-
um sínum.
En Albert situr á þingi og þar
með í þingflokki og er flokkurinn
allur hristur og skekinn af einhverri
mögnuðustu órólegu deild sem
sleppt hefur verið lausri á nokkurn
stjórnmálaflokk.
Á guð og gaddinn
En öll él birtir upp um síðir.
Albert fer til Frakklands til að vera
þar fulltrúi þeirrar ríkisstjórnar,
sem hann Iýsir yfir á Alþingi að
hafi stórhættulega stefnu. En á
franskri grund mun hann túlka og
fylgja eftir stefnu stjórnar lands
síns, eins og skyldan býður opin-
berum sendimönnum. Þar á hann
vinum að mæta að sögn bæði
utanríkisráðherra og fjármálaráð-
herra og þar éru engir litlir karlar
á ferð, að því er sömu heimildir
herma.
En þótt litli maðurinn verði nú
settur út á guð og gaddinn, hlýtur
Borgaraflokkurinn að hugga sig
við að órólega deildin er á förum
og friðsælt stjórnmálaþras blasir
við svo lengi sem líf endist.
Órólegu formennirnir sem stýra
A-flokkunum fara brátt að leita
uppi hugsjónir hvor annars á fund-
um úti á landi. Það er einstætt í
íslenskri stjórnmálasögu að for-
menn tveggja flokka myndi saman
óró^ega klíku, sem öðrurn flokks-
mönnum er ekki hleypt í. Margir
þeirra eru líka fúlir og segjast ekki
hafa verið spurðir leyfis um hvort
sameina skuli flokkana og er eng-
um boðin innganga í órólegu deild-
ina.
Öllum órólegu flokksformönn-
unum er margt gott gefið. Allir eru
þeir talglaðir mælskumenn og
hlusta aldrei á hvað aðrir hafa að
segja. Senn fer einn þeirra að tala
tungum og gerast talsmaður stjórn-
arstefnunnar á frönsku. Hinir tveir
ætla að tala yfir hausamótunum á
landsbyggðarmönnum og ef þeir
hafa þolinmæði til að hlusta hver á
annan komast þeir kannski að því
hvernig t.d. þeir Hjörleifur og
Eiður muni rekast saman í flokki
og hvort það verða kratarnir eða
kommarnir sem verða órólega
deildin í sameiginlegum flokki og
síðast en ekki síst hver á að vera
formaður í nýja flokknum.
Allt þetta ræðst þegarséð verður
hvort órólegu deildimar ná að
stofna stóran og stæltan flokk eða
hvort það þarf að fara að skirna
eftir fleiri hentugum sendiherra-
stöðum handa flokksformönnum.
OÓ