Tíminn - 02.03.1989, Síða 11

Fimmtudagur 2. mars 1989
Tíminn 11
Japanska þjódaríþróttin
sumo vinsæl í Bretlandi
Nú er 2000 ára japönsk bardagaíþrótt
orðin meðal vinsælasta efnis í bresku
sjónvarpi. Konur jafnt sem karlar fylgjast af
aðdáun með risavöxnum japönskum sumo-
köppum iðka íþrótt sína í vikulegum þáttum
á rás 4.
Því þyngri sem kapparnir
eru því betra
t>að er ómögulegt að segja til um
hver sé besta þyngdin en því þyngri
sem þeir eru, því betra. Meistari
Konishiki (litla brókaði) vegur 241
kíló.
Eftirsóknarverðasta vaxtarlagið
minnir helst á peru, þ.e. mikið
umfang um lendar og læri á að færa
þyngdarpunkt líkamans neðar.
Risa með slíkt sköpulag verður
ekki svo auðveldlega ýtt út úr
keppnishringnum eða skellt í
gólfið.
Þessir hrikalegu skrokkar eru
klæddir skringilegum bardagabún-
ingum. Atvinnumenn í sumo bera
lendabindi sem minna helst á blei-
ur. Rasskinnarnar eru berar en að
framan blaktir eins konar svunta.
Á upphandleggjum vellur spikið
fram.
„Konur hrífast af
þessum ferlíkjum“
Þessir gífurlegu búkar, sem til
skamms tíma voru séreign Japana,
hafa nýlega náð hylli Vesturlanda-
búa. „Sumo er sexý“ lýsti breska
blaðið „Daily Mirror" nýlega yfir
og: „Konur hrífast af þessum fer-
líkjum".
En það eru ekki bara konur sem
hrífast. Allt að þvf tvær milljónir
Breta, þar af er ríflega helmingur-
inn karlmenn, stillasjónvarpstækin
sín á rás 4 á fimmtudögum til að
fylgjast með sumo-keppni frá
Tókýó. Fyrir jólin var söluhæsta
íþróttabókin einmitt „Sumo“, ný
bók um þjóðaríþrótt Japana.
Japanskir
sumo-kappar
takast á.
Nú eru Bretar
farnirað tileinka
sér þessa
japönsku
þjóðaríþrótt.
[lÍl g-ls-! l' ==!==— |
lESTUNARÁflTLUN
Skip Sambandsins
munu ferma til íslands
á næstunni sem hér
segir:
Árhus:
Alla þriðjudaga
Svendborg:
Annan hvern þriðjudag
Kaupmannahöfn:
Alla miðvikudaga
Varberg:
Alla fimmtudaga
Moss:
Alla föstudaga
Hull:
Alla mánudaga
Antwerpen:
Alla þriðjudaga
Rotterdam:
Alla þriðjudaga
Hamborg:
Alla miðvikudaga
Helsinki:
Schouwenbank....... 3/3
Gloucester/Boston:
Alla þriðjudaga
New York:
Alla föstudaga
Portsmouth/Norfolk:
Alla sunnudaga
SKJPADEILD
Pí* SAMBANDSJNS
Bretar famir að æfa sumo
Nú eru þungir Bretar í óðaönn
að æfa sig í „soto-gake“, „kote-
nage“ og hvaða nöfnum sem
brögðin 200 í sumo heita. Kaup-
sýslumaðurinn Syd Hoare stofnaði
fyrsta sumo-klúbbinn í Bretlandi í
Stockwell í Suðurhluta Londón og
annars staðar í landinu hafa júdó-
og karateiðkendur bætt sumo-
brögðum við æfingarnar. Fyrsta
keppnin um breskan meistaratitil í
sumo fer fram í ár.
„Þennan aukna áhuga á sumo
þökkum við eingöngu sjónvarp-
inu,“ segir Hoare. Svo virðist sem
rás 4, sem varð fræg fyrir að taka á
dagskrá nýjar breskar kvikmyndir
og leiksýningar, hafi enn einu sinni
veðjað á réttari hest. Uppar hafa
tekið sérstöku ástfóstri við sumo-
útsendingarnar og þeir líta á þær
sem menningarefni. En eldri kyn-
slóðin lætur ekki heldur sitt eftir
liggja og þessi 2000 ára bardaga-
íþrótt virðist höfða sterkt til þeirra.
fþrótt í breskum anda
og með drengilegum leik
Breski mannfræðingurinn og
sumo-sérfræðingurinn Lyall Wat-
son skýrir hinn óvænta geysilega
áhuga almennings í Bretlandi á
sumo með því að íþróttin sé eins
og blanda af „konunglegri fána-
hyllingu og úrslitum í bikarkeppni
í fótbolta“. Þessi „blanda af
íþróttadrama með viðhöfn og
gömlum siðum“, sé að mörgu leyti
mjög í breskum anda.
Bretar þykjast líka finna í hegð-
un japönsku sumo-íþróttamann-
anna aftur „fair play“, drengilegan
leik, sem sé útdautt hugtak í hinu
vestræna „móðurlandi íþrótt-
anna“. Sigurvegarar sýni kurteis-
lega hógværð, þeir sem tapa beri
örlög sín með hljóðlátum virðuleik
og keppendur deili aldrei við dóm-
arann.
Rás 4 strax til í tuskið
- en Japanar tregir
Þegar Lyall Watson var í náms-
ferð í Japan fékk hann þá hugmynd
að kynna löndum sínum betur
sumo-íþróttina. Hugmynd hans
fékk fljótlega hljómgrunn hjá rás
4, þar sem menn eru alltaf tilbúnir
að reyna eitthvað nýtt. Hins vegar
tók það Lyall marga mánuði að fá
japanska sumo- sambandið á sitt
band. Þar óttuðust menn að enn
einu sinni ætluðu útlendingar að
búa til hlægilega afskræmissýningu
með hálfnöktum asískum tröllum.
En Bretum tókst að forðast að
falla í þá gryfju. í byrjun ársins
1988 hófust sýningar á rás 4, og í
einum af fyrstu níu þáttunum var
sýnt hvernig þessi framandi bar-
dagaíþrótt er tengd shintó-trúnni.
Áhorfendum voru kynntir ítarlega
helgisiðir, þjálfun og lifnaðarhættir
sumo-keppendanna. Með því að
sýna myndirnar hægt var athygli
áhorfenda beint að því hversu
gífurlega fimlega, jafnvel með
yndisþokka, risarnir hreyfðu sig í
hringnum. Það er a.m.k. ólíku
saman að jafna við fjölbragðaglím-
una sem sýnd er á samkeppnisstöð-
inni ITV.
„Sumo höfðar til
móðurtilfinningar“
Og vandvirknin sem Bretar við-
höfðu við að kynna þessa framandi
íþrótt á heirnilum almennings hef-
ur skilað góðum árangri. Áhorf-
endur létu hrifningu sína svo óspart
í Ijós að rás 4 hefur nú hafið
sýningar á 15 nýjum þáttum á besta
útsendingartíma, kl. 8 að kvöldi, á
surao.
Það sem kemur þó mest á óvart
við vinsældir sjónvarpsþáttanna er
hvað mikill fjöldi kvenna er meðal
fastra áhorfenda. En af hverju
ættu ekki enskar konur að bregðast
við á sama hátt og kynsystur þeirra
í Austurlöndum fjær? Þar fær
meistari í sumo daglega allt að 100
aðdáendabréf frá konum. Og
hrifnar stelpur fylgja köppunum
eftir á keppnisferðum.
„Sumo höfðar til móðurtilfinn-
ingar hjá mörgum konum,“ segir
Lyall Watson og vísar til barnslega
búlduleitra glímukappanna,
olíuborinna líkamanna og blei-
anna.
En meistari Konishiki vildi held-
ur klæðast kímonó þegar hann
heilsaði upp á Díönu prinsessu
þegar hún var í heimsókn í Japan.
Honum lcist greinilega ekki á
holdafar prinsessunnar og þar sem
hann er bæði kurteis og góðviljaður
gaf hann prinsessunni gott ráð.
„Þér ættuð að borða meira!“
UNDARGÖTU 9A • 101 REYKJAVlK
SlMI 698100
111 Á 1114.
!AKN IRAIJSIRA KIONINGA
EINN
El AKI
NEINN !/
AUGLÝSING
UMINNLAUSNARVERÐ
VERÐTRYGGÐRA
SPARISKÍRTEINA RÍKISSJÓE)S
FLOKKUR INNLAUSNARTÍMABIL INNLAUSNARVERÐ* ÁKR. 100,00
1985-2. fl.A 10.03.89-10.09.89 kr. 239,94
‘Innlausnarverð er höfuðstóll, vextir, vaxtavextir og verðbót.
Innlausn spariskírteina ríkissjóðs fer fram í afgreiðslu
Seðlabanka íslands, Kalkofnsvegi 1, og liggja þar jafnframt frammi
nánari upplýsingar um skírteinin.
Reykjavík, febrúar 1989
SEÐLABANKIÍSLANDS