Tíminn - 07.07.1990, Qupperneq 4

12
HELGIN
Laugardagur 7. júlí 1990
K LUKKAN SJÖ að morgni
þann 8. júlí 1943 var hringt til
hertogans af Winsor, iyrrum
Bretakonungs, en þá landstjóra á
Bahamaeyjum. I símanum var
vinur hans, viðskiptajöfúr nokkur
þar á eyjunum, Harold Christie.
Hertoganum brá er hann heyrði
að Sir Harry Oakes, einn rikustu
manna í breska heimsveldinu,
hefði verið myrtur á hroðalegan
hátt í rúmi sínu. Christie, sem
hafði aðstoðað Oakes í viðskipt-
um hans, sagði síðar að hann
hefði sofíð hinn rólegasti í riuni
sínu í húsi Oakes þessa nótt, en
húsið var ein mesta glæsihöllin á
Bahamaeyjum. Þar hafði verið
samkvæmi kvöldið áður. Er hann
fór á stjá, skömmu eftir sólarupp-
rás, rakst hann á lemstrað og
hálfbrunnið lík Oakes.
Sem landstjóri tók hertoginn
persónulega að sér stjóm rann-
sóknarinnar. Hann kvaddi til
lögregluna — en ekki heimalög-
regluna. Ekki heldur Scotland
Yard. Hann sneri sér ekki heldur
til FBI, sem vegna samstarfs-
tengsla hefði getað komið til
álita. Þess í stað ákvað hertoginn
að hringja til lögreglunnar á Mi-
ami. Þar óskaði hann sérstaklega
eftir þjónustu þeirra lögreglufor-
ingjanna Barkers og Melchan.
Ed Melchan hafði tvívegis verið
lífvörður hertogans á ferðum
hans til Florida, sem famar vom
í einhverjum óljósum erinda-
gjörðum. Honum tengdist gam-
all orðrómur um sambönd við
ýmsa glæpamenn og J.Edgar
Hoover, yfirmaður FBI, hafði
lengi haft hann á svarta lista sín-
um, vegna gmns um samstarf
við nasista. Hoover hafði og
lengi haft auga með hertoganum
sjálfúm af sömu sökum. Mel-
chan hafði lengi verið í vasanum
á Mafíu- leiðtoganum á Florida,
Meyer Lansky. Lansky var vel
kunnur Sir Harry Oakes,
Christie og nær örugglega her-
toganum sjálfúm.
Rannsókn Miami-lögreglunnar
var tómt fúm og fát. Þeir skildu
fingrafaraljósmyndavél sína eftir
heima og keyptu í staðinn ódýra
ferðamyndavél. Þeir litu alveg
ffam hjá Harold Christie sem
mögulegum sökudólg og ákærðu
þess í stað tengdason Sir Harry,
Alfred de Marigny. Vísbending-
amar vom þó ekki aðrar en þær
að sviðin hár fúndust á ffam-
handlegg de Marigny.
Óvinsæll hjá
heldra fólkinu
Alffed de Marigny var 35 ára
gamall Frakki, ættaður ffá Maur-
itus. Hann var illa séður af heldra
fólki á eyjunum, sem taldi að
hann hefði kvænst hinni 18 ára
gömlu Nancy Oakes vegna pen-
inganna einna. Samkvæmt því er
segir í bók er hann nú hefur gefið
út, en í umfjöllun um hana í The
Sunday Times er frásögn þessi
byggð, virðist hann hafa verið
ekki síður hégómlegur maður og
stærilátur en hertoginn af Wind-
sor. Eða hve margir myndu birta
mynd af sjálfúm sér með undir-
skriftinni: „Hinn sérlega glæsi-
De Marigny á leið til réttarhalda.
legi de Marigny í Nassau 1943“
og „Hann ber aldurinn virðulega.
Alffed de Marigny, eins og hann
litur út í dag.“
Ef til vill gat ekki hjá því farið
að de Marigny yrði lítt vinsæll
hjá hertoganum og í nokkur
skipti urðu árekstrar. Hinn lýsir
einni orðasennu þeirra sérstak-
lega, en henni lauk með því að
hann sagði við hertogann að hann
væri ekkert annað en „kýli á rassi
breska heimsveldisins.“ Það vom
uppákomur eins og þessi ásamt
heiftarlegum deilum við Sir
Harry Oakes, sem urðu víðffæg-
ar, er gerðu de Marigny tilvalinn
blóraböggul.
Ohreint í
pokahorninu
De Marigny er þess fúllviss að
það hafi verið hertoginn sem
fyrstur benti Miamilögreglunni á
hann sem „fyrirlitlega persónu“,
sem rétt væri að rannsaka nánar.
Hann er auk þess ekki í vafa um
að hetoginn hafi haft hinar og
þessar ástæður til þess að óska að
morðinginn fyndist ekki.
í trássi við bresku gjaldeyrislög-
in hafði Christie hjálpað Sir Harry
og fleirum að smygla milljónum
dollara í mexikanskan banka, sem
,jireinsaði“ peninga, sem nasistar
höfðu komið undan ffá hinni her-
numdu Evrópu. Aðrir í þessu
Hertoginn af Windsor.
bralli vom auðugur nasisti nokkur,
Axel Wenner-Gren og náinn vinur
hans — hertoginn af Windsor.
Þótt vera kunni að Christie hafi
látið myrða Sir Henry er sá síðar-
nefndi komst að ýmsum svikum
hans í öðrum viðskiptum, er sá
möguleiki enn fyrir hendi að sér-
hver gagnger rannsókn á Christie
hefði flett ofan af viðskiptum her-
togans við nasista og mexikanska
bankann.
Hvað sem þessu líður má telja
víst að hertoginn hafi tekið þátt í
að beina athyglinni að de Ma-
rigny. Síður verða færðar sönnur á
þær fúllyrðingar de Marigny að
hertoginn hafi visvitandi gerst
samsærismaður gegn honum og
að Christie hefði ekki svarið
meinsæri gegn honum nema án
hvatningar hins konungboma
manns. Honum sést yfir þann aug-
ljósa möguleika að er Christie
hringdi til hertogans um morgun-
inn, hafði hann beitt landstjórann
hótunum. Hvað er sennilegra en að
Christie hafi sagt hinum enn mjög
áhrifamikla hertoga að yrði hann
bendlaður við morðið á Sir Oakes,
mundi hann sjá til þess að allur
heimurinn ffétti af ólöglegum og
sviksamlegum tengslum hans við
mexikanska bankann? Hver efast
um að hinn pervisalegi og hrelldi
maður mundi hafa guggnað fyrir
slíku og reynt að hafa áhrif á
stefnu rannsóknarinnar?
Þetta gæti skýrt vegna hvers her-
toginn, sem vissulega hryllti við
að láta hengja saklausan mann,
spurði lögreglumennina ffá Miami
hvort ekki gæti hafa verið um
sjálfsmorð að ræða. Efalaust hafa
þeir kurteislega skýrt út fyrir hon-
um að maður sem hefði látið sér
Talið er að samskipti hertogans af Windsor við
nasista og vafasama fjánnálamenn hafi tengst
morðmáli, sem allt var reynt til að þagga niður.