Tíminn - 07.07.1990, Síða 8

16
HELGIN
Laugardagur 7. júlí 1990
„Ég trúi og huggast læt“
Þá er Hafskipsmálið sprungið
í loft upp, en þó ekki með ein-
hverjum fyrirgangi. Málið
sprakk — eins og þeir á sak-
bomingabekknum orða það
ágætlega sjálfir — eins og of-
blásin blaðra. Menn hrökkva
ögn við, en em
fljótir aðjafna sig
og hlæja að öllu
saman, strjúka
tárin af baminu
og heita því vis-
ast nýrri blöðm
við fyrsta tæki-
færi.
Þannig fer víst
oft með þessi
stóm hrakfalla-
mál í fjármála-
heiminum að lög-
vísin kemst ekki
auðveldlega að
óumdeilanlegri
niðurstöðu. A
þeim em svo
margar hliðar, ri-
fúr og skúma-
skot, að aldrei hefúr allt verið
tekið með í reikninginn. Að
þessu leyti getur lögfræðin
stundum átt sitthvað sammerkt
með guðfræðinni. Þótt eitt
kirkjuþingið fái ekki betur séð
en Drottinn sé þríeinn, kann
önnur samkunda, skipuð enn
lærðari spekingum, að vera á
allt öðm máli. Og einnig sá úr-
skurður kann að verða ve-
fengdur, þegar til kasta páfa
kemur, sem einnig getur verið
skeikull. Þannig er Guð órann-
sakanlegur, þegar allt kemur til
alls.
Hafskipsmálið hefúr sem sagt
reynst órannsakanlegt og þrátt
fyrir nú auglýstan úrskurð
munu lögvísir menn geta hald-
ið áfram að þjarka um það
„pro“ og „contra“, svo ekki sé
minnst á þá sem minni er lánuð
spektin og hafa ekki lesið sig í
gegn um öll þau „helgu“ rök
sem málið varða og nema víst
vörubílshlassi. Enda hefðu þeir
víst hafl lítið með það að gera:
skilningur mannsins nær
skammt, þegar kemur að þeim
miklu gátunum. En þegar pen-
ingahrellingar sem til umQöll-
unar eru i dómskerfmu ná
þessari guðfræðilegu vídd, ger-
ist það sem öllum er ekki alltaf
ljóst, að fyrst reynir verulega á
lögmenn vora. Þar kemur í
slíkum málum að það tekst
ekki að henda fastar reiður á
því jarðneska og dómaranum
er sá kostur einn nauðugur að
láta æðri vitund taka völdin. Sú
vitimd er óskilgreinanleg, eins
og málið sjálft, blanda af
draumsýnum og áunnum sið-
lærdómum og sitthverju öðru.
Eins og blaðran, sem þeir
ákærðu líktu málinu við, líður
þessi æðri vitund upp af tindi
pappírsfjallsins og stígur æ
hærra uns heyrist sá hvellur
sem við var að búast. Þó eru
hins að sönnu líka dæmi að það
kemur enginn hvellur og það
sést ekki til
neinnar blöðru
meir, heldur
verða menn að
ætla að hún sé
áfram að svífa
einhvers staðar í
etemum.
En hér kom
vissulega hvellur
og öllum mun
hentast að láta sér
vel líka. Það er
einfalt að áfellast
dómarann og
segja að hann
hefði átt að dæma
öðruvísi. En hver
segir að þannig
hefði verið farið
nær réttlætinu?
Aðstaða hans var áreiðanlega
ekki auðveld og hver má þakka
fyrir að hafa ekki þurft að axla
það ok hans að kveða upp úr
um hvað hér var satt og rétt.
Frekari vangaveltur um Haf-
skipsmálið verða engum til
góðs. Tökum því bestu vitund
dómara vorra gilda. „Ég trúi og
huggast læt,“ segir í blessuðum
sálminum.
Gettu nú
Við sáum minnismerki
um fundinn á Ystafelli í
S-Þingeyjarsýslu á
myndinni hér fyrir viku,
sem markaði upphaf
Samvinnuhreyfingarinn-
ar á íslandi.
Nú er það fagur staður
í Jökulsárgljúfrum, sem
spurt er um. Hvað heitir
hann?
KROSSGATA
fíCif)
EKKl
HELDfiR
FREKO-
BDRÐ/5ÐI
£ IN N

fyfik
sTdTrj
07
'ATT ±
GEGN-
SÆJ U
T
lö
FJÉLL
múm
WÓTT
£KK f

STö
STRftit
£AM-
HLJ.

St/fl RL
TIÐUK-
ru&hft
þORU
DRfíUÉ,
l/R
KIYRIR
e
rfiii
F/MA1
SK/fSfl-
Tl.SÝSLfí
SI\6ÐUR
FflRU'
API
(o
EORÐfí
ALDA
fíRElÐll
tx

I
1
“
“
T
7
”
1
T
STÆ0I
FLt/fiA
UTfíN’-
HÚSS
Slí LA
UXI
MAGI
FISK
f/LW
■R i’K 1
AFfNM
HH
]/2Mí»RK
TíM!
■RÖÐ
Uffí K
PILUR
AMfR/RA

FeLU
5oL
SKl N
'RADÍo
12
EKKI
yLSSIR
flETI -
UURT
IslN s
'flTT
t
SK.ST
áo
START
trÍNfl
stýrir
Jj/isr
HEIMI1
HflSfíK
OMiN
Kfl
óhGA
nov
VONO
LAU6
Full
a-RWII
DflÚÐI
íth r
eec-ft
Cotfí
FJÓR-
UT'
F/eR|0
K PftD
OP
50
■RÖO
WZST
H
ROÐ
n7TFN
STjARl/á
<>0RT
10
1
WffUR
n
HöSMR
• •
T0G
/OOO
flRB
AWDI
Rt/ar
n
15
R ÖÐ
rORAR

MYANf
mr
FufíUflR
H/ZTTfl
jn R
tJÝLBC
Þ
KYRRÐ
• • • <
Sl&Li
Jo €>
vein
m
Ts
TAFAR
FRI

lunp
hlhss
—. ,