Tíminn - 20.12.1990, Blaðsíða 18

GnnimsT lX>v> 1 «-i í> ÍKA <r>!
18 Tíminn JÓLABLAÐ 1990
Þ
JTAÐ ER kominn tími til að
huga að blómunum. Páskalilj-
urnar eru að bæra á sér og fjöl-
æru hnoðrarnir allir að braggast
og taka við sér. Þarna undir
snjónum og farginu.
Eigum við líka að láta eins og
fargið sé ekki þarna, týndu millj-
ónirnar, verðbólgan, fallítin og
ferlegheitin? Fara heldur að
huga að blómunum. Inniblóm-
unum allavega, fyrst hin sjást
Herborg Friðjónsdóttir:
Blómabréf
ekki ennþá.
Má ég kynna þig íyrir þeim
hérna í gluggunum. Kannski
hefurðu gengið framhjá húsinu
og séð þau, en það var eftir að
kynna þig fyrir þeim.
Þau eru öll til komin eftir að ég
flutti hingað utan eitt. Það var
búið að vera í vatni langdvölum
— og vissirðu það að sum blóm
geta lifað mánuðum og árum
saman bara í vatni? Lifað — ja
tórt öllu frekar í rauðu litlu jóla-
sveinastígvéli úr plasti undan
gotteríi frá langömmu til krakk-
anna. Það stóð í krakkaherberg-
isglugganum á Bræðraborgar-
stíg og upplifði þar bæði súrt og
sætt með öðrum íbúum. Stund-
um datt stígvélið á hliðina og
blómið úr — jafnvel upp fyrir
kommóðuna. Það voru einu
skiptin sem það fékk nýtt vatn, já
og ef ég tók eftir því af tilviljun
að þornað var á því.
Þetta blóm gaf vinkona móður
minnar mér, þegar ég var nýbök-
uð móðir. Réttara sagt þá gaf
hún mér tvö altariskerti með
áheiti á einhvern dýrðling sem
hún hafði séð mynd af á Þjóð-
minjasafninu, Þorlák helga eða
Guðmund góða.
Þegar ég hringdi í mömmu
þarna um árið sem ég átti Lilla
til að ráðgast við hana um hve-
nær ég ætti að fara „uppeftir" og
vera mér yfirleitt til halds og
trausts, kom hún með þessi
kerti sem Sigríður hafði látið
hana fá af tilefninu löngu áður.
Og við mamma kveiktum á kert-
unum og ég hugsaði með hlýju
til þessarar góðu konu sem hafði
sent mér kerti með áheiti.
Þetta var gömul kona og dó
nokkrum árum seinna. En hún
hafði beðið mig að koma og sýna
sér drenginn „þegar færi að
hlýna“. Ég man að það var enn
vorkul í loft en samt þessi ólýs-
anlega tilfinning — eins og
núna — angan um komandi vor.
Hún gaf mér kaffi og ristað
brauð og alls kyns gott kex og
stjáklaði í kringum mig og stjan-
aði, þessi gamla kona komin yfir
áttrætt.
Hún bjó ásamt uppkomnum
syni sínum í blokkaríbúð við
Háaleitisbraut. Það voru mörg
blóm í stofunni hennar, reyndar
ekki margar sortir, en ég tók eft-
ir að sama tegundin var þar í
mörgum pottum og þar að auki í
vatni í tveim ílátum í stofunni og
stórri könnu í eldhúsinu. Það
var búið að vera þar í marga
mánuði og rótin orðin flanna-
stór, en blöðin voru snöggtum
Ijósgrænni, en á því sem var í
mold. Og hún vildi endilega gefa
mér afleggjara, ekki að tala um
annað. „Eg kann ekkert að hugsa
um blóm,“ sagði ég, „gleymi allt-
af að vökva."
„Þá geturðu bara látið það
standa í vatni,“ sagði hún.
En nafnið á blóminu fékk ég
ekki þá. Ekki fyrr en löngu
seinna. Hjá annarri konu.
2.
Næsta blóm sem ég fékk er ekki
Mjólkurbú Flóamanna
óskar starfsfólki og viðskiptavinum
svo og landsmönnum öllum
gleðilegra jóla
og farsæls nýárs
Þakkar gott samstarf og viðskipti
liðnum árum