Tíminn - 27.04.1991, Blaðsíða 12

HELGIN
Laugardagur 27. apríl 1991
Lúxusjeppi frá BNA —
Á Ulfarsfelli. Fallegur og vandaður lúxusjeppi, sem getur flutt fjölskylduna vandræðalaust um vegi og vegleysur.
„Ameríska" fjöðrunin mætti verða evrópskari:
Tímamynd: Ámi Bjama
fínn Ford Explorer
Plássið er yfrið nóg fýrir fólk og farangur. Hægt er að leggja aftursæt-
isbakið niður í tvennu lagi. Netið í gólfinu er til þess að hemja farang-
ur, svo hann sé ekki á fleygiferð um skottið. Takið eftir rúllugardínunni
til að draga yfir farangurinn og hylja hann sólarljósi og þjófaaugum.
Tímamynd: Ámi Bjama
Ford Explorer er nýr lúxusjeppi
frá Ford í henni Ameríku. Tíminn
reynsluók þessum vandaða og
ágæta bíl í síðustu viku og er
skemmst frá því að segja að kynnin
af vagninum voru hin ánægjuleg-
ustu og hann fullnægði flestum
þeim kröfum sem skrifari gerir til
bíla af þessu tagi. Þó ekki öllum,
en meira um það síðar.
Explorer er hljóðlátur, rúmgóður
og aflmikill bíll. Hann er búinn
fjögurra hraða sjálfskiptingu og
fjögurra lítra V-6 vél, 155 SAE
hestöfl. Vélin og skiptingin unnu
afar vel saman og það var eftirtekt-
arvert hve þetta „samstarf" var gott
þegar ekið var í erfiðu landi. Þar
kom í ljós að vél og skipting hæfðu
hvort öðru með ágætum.
Lítum nú ögn nánar á vélina og
annan tæknibúnað: Vélin er sem
fyrr segir fjögurra lítra og búin raf-
eindastýrðri bensíninnspýtingu.
Hámarksorka hennar er 155 hest-
öfl við 4200 sn. og hámarkstog er
220 pundfet og verða áhugasamir
lesendur sem nenna, að umreikna
það yfir í Nm.
Sjálfskiptingin er fjögurra hraða
og er efsta stigið yfirgír, og hann
sannkallaður, því að þegar bíllinn
fer í hann, fellur snúningshraði
vélarinnar, samkvæmt snúnings-
hraðamælinum, um heila þúsund
snúninga og bíllinn æðir áfram, en
vélin lullar sallaróleg í „vélasaln-
um“.
Explorer er arftaki Broncojepp-
anna sem hófu að flytjast til lands-
ins í kringum 1967. Gamli Bronk-
óinn þótti um margt ágætis jeppi,
en ef ég man rétt, þá var eitthvað
verið að kvarta undan þeim fyrstu,
vegna þess hve mjúkir þeir voru á
framfjöðrunum. Það mál var yfir-
leitt leyst af eigendum, með tví-
virkum höggdeyfum. Gamli
Bronkóinn dugði prýðilega og
margur slíkur er enn í umferð, að
vísu talsvert breyttur.
Mikill vöxtur hljóp í ameríska
jeppa upp úr miðjum áttunda ára-
tugnum og bronkóinn stækkaði
gríðarlega. Það stóð þó ekki lengi,
því að hann minnkaði aftur og
varð nú jafnvel minni en sá fyrsti.
Þann bíl er nú hætt að framleiða
og raunar er Bronkónafnið líka
horfið og Explorer hefur tekið við
— talsvert stærri bíll.
Explorer fæst í tveim höfuðgerð-
um: tvennra eða fernra dyra og er
sá síðarnefndi ríflega fimm og
hálfs metra langur, en sá stutti um
30 sm styttri.
Við reynsluókum þeim lengri og
líkaði bara bærilega takk, en blaða-
maður og kunningi sem reynslue-
kið hefur þeim styttri einnig, sagði
að sá bíll hefði nokkuð aðra akst-
urseiginleika en sá langi — ekki
verri, heldur öðruvísi. Einnig væri
sá stutti talsvert liprari í borgar-
umferöinni.
Innréttingin í reynslubflnum var
mjög snyrtileg og smekkleg og það
fór ágætlega um mig í ökumanns-
sætinu. Dyrnar eru stórar og allur
umgangur er afar þægilegur, loft-
hæðin er næg svo ekki sé talað um
fótarými: það er yfirdrifið nóg
bæði í aftur- og framsætum.
Stjórntækin liggja vel við hönd-
um og fótum. Rúðuupphalarar eru
rafknúnir og getur ökumaður
stjórnað þeim öllum með tökkum
sem eru á armpúðanum á bfl-
stjórahurðinni. Þar getur hann
einnig stillt útispeglana og sett á
þá hita, til að losna við móðu eða
hrím af þeim.
Bíllinn er vel hljóðeinangraður
og varla heyrist í vélbúnaði eða í
vegi inni í honum á ferð. Það mun-
aði sáralitlu á vegardyninum,
hvort heldur sem ekið var á mal-
biki eða möl. Þá er aflið yfirdrifið,
sem fyrr segir, og bfllinn reif sig
áfram sem ekkert væri og leið síð-
an hljóðlítið áfram.
Stýrið er dæmigert amerískt
vökvastýri. Það er afar létt og
mjúkt, en að sama skapi fær öku-
maöur ekki sérlega mikla tilfinn-
ingu fyrir veginum í gegnum það,
sem er miður, en langt í frá að vera
alvarlegur ágalli.. Bíllinn er þó
mjög viðráðanlegur við allar
venjulegar aðstæður, en þegar
hraðinn er orðinn um og yfir
hæstu löglegu mörkum, þá vill
Explorerinn verða ansi laus á vegi,
og nú kem ég að því sem mér
fannst athugunarvert við bflinn:
Fjöðrunin er fremur mjúk og slag-
löng, en þessari annars ágætu
fjöðrun er ekki íylgt eftir og gerð
enn betri með góðum höggdeyfum
og er það mjög miður.
Líklegast vilja Bandaríkjamenn
hafa stóra bíla með mjúka fjöðrun
og að bflarnir taki miklar dýfur. Sé
það svo, þá mega þeir svo sem mín
vegna hafa bíla sína þannig. Jafn
góður bfll og Explorerinn líður
hins vegar fyrir demparaleysið og
verður ansi laus á veginum þegar
hraðinn er orðinn nokkur; sérstak-
lega er þetta áberandi á malarveg-
um og öðrum ósléttum vegum,
þótt undirlagið sé fast. Ég efa ekki
að hinir dugmiklu og ágætu menn
hjá Globus, umboðsaðila Ford,
hafi ekki einhver ráð með að fá
framleiðandann til að bæta úr
þessum ágalla, sem er nánast sá
eini sem ég get með góðri sam-
visku sett út á varðandi bílinn. Að
tína eitthvað annað til, myndi
helst flokkast undir ólund, svo það
er best að sleppa því alveg.
Ford Explorer er að mínu áliti af-
bragðs lúxusjeppi, sem er bæði
sérlega þægilegur og notadrjúgur
auk þess að vera Ijómandi fallegur
bfll. Hann er mjög sprækur og
hraðskreiður, ef hann vill það við
hafa, en jafnframt sparneytinn og
er sagður eyða milli 9 og 16 1 á
hundraðið. Án þess að það væri at-
hugað sérstaklega, þá sýndist það
vera nærri lagi.
Skipting og vél vinna afbragðsvel
saman og kom þessi samvinna vel
fram á veginum upp Úlfarsfellið,
sem er bæði brattur og ósléttur.
Hægt er að skipta í framdrif (fjór-
hjóladrif) og úr því aftur á ferð, en
stöðva verður og setja í frígír til að
skipta í lága drifið og úr. Hvort-
tveggja er gert með litlum raf-
magnsrofum í mælaborðinu —
enginn vandi. Stefán Ásgrímsson