Tíminn - 22.02.1992, Page 7

Laugardagur 22. tebrUar 1992
Tlminn 7
framleidd í tilbúnum einingum. Já,
þama má þróa upp stóriðnað í stað
þess að við leggjum nú mesta
áherslu á hráefnaútflutning, eins
og hvert annað vanþróað ríki, flytj-
um m.a. út vikur í stað fullunninn-
ar vöru. Vikurplötur gætu einmitt
hentað við þessar byggingar. Mér
er nefnilega annt um að það verð-
um við íslendingar sem hrindum
þessu í framkvæmd en látum úr-
vinnsluna ekki útlendingum í
hendur, eins og oft hefur gerst
með íslenska hugmyndir - - sbr.
skuttogarann. Ég hef þegar látið
skrá einkaleyfi á hugmyndinni og
fengið fyrirspurn frá Kanada um
hana. Þá á ég heimboð frá þýskum
aðilum sem framleiða plastprófíla.
Einhver mun verða til að grípa
þessa hugmynd, ef við hér á landi
sinnum henni ekki. Hún er komin
til að vera. Þjóðverjar þurfa á 2
milljónum íbúða að halda fyrir
aldamót og hvað um þá þörf fyrir
nýbyggingar sem verður í fyrrum
Sovétríkjunum? í sumar verður
haldin ráðstefna um eyðingu skóga
í Brasilíu. Ég álít að þessa lausn í
húsagerð þyrfti að kynna þar.
Aðgerða
er þörf strax
Ég hef rætt við ýmsa aðila um fyr-
irgreiðslu, en viðbrögðin hafa bor-
ið keim af þessu gamla: Sífellt er
verið að ræða þörfina á einhverju
nýju í atvinnulífinu, en þegar
menn koma með eitthvað sem
sannarlega er nýtt, þá er ekki
hlustað á þá. Ég hef óskað eftir
stuðningi til þess að reisa fimm
hús, t.d. fimm húsa raðhús. Til
þess þarf ég 20 milljónir. Já, 20
milljónir — fyrir fimm hús. Ég
skyldi koma þeim upp á 3-4 mán-
uðum eftir að fjármagnið væri
fengið. Þá geri ég að vísu ráð fyrir
að álprófílana fengi ég á lánskjör-
um erlendis, sem yrði auðsótt Ég
hef rætt við menn hjá íslenska
álfélaginu og við iðnaðarráðherra.
Báðir hafa tekið erindinu vel í
sjálfu sér, en ekkert hefur gerst
Þegar ég ræddi við Jón Sigurðsson
iðnaðarráðherra í þriðja sinn á
dögunum lét hann svo ummælt að
hann þyrfti að fara að aðhafast eitt-
hvað, en ekki hef ég orðið var við
það. M.a. ætlaði hann að ræða við
þá hjá álverinu. Sennilega er
ástæða tregðunnar sú að mönnum
þykir þetta of borðleggjandi til að
geta staðist. T.d. arkitektar sem ég
hef rætt við eru eins og úti á þekju.
Samt gefa húsin kost á öllum
hugsanlegum fjölbreytileika í arki-
tektúr, því hæglega má nota t.d.
sveigt gler eða litað að vild. Þá er
stór hluti byggingavinnu í Iandinu
nú fólginn í viðgerðastarfsemi.
Þessi hús á aldrei að þurfa að gera
við og þau verða umhverfisvæn.
En hægagangur í þessu efni er
hættulegur, því spurningin er að-
eins sú hvaða aðilar í Evrópu
munu fá að framleiða þessi hús til
frambúðar. Ef við grípum ekki fær-
ið skjótt munum við kaupa þessi
hús erlendis frá einn daginn. Ég
hef lagt aleigu mína í þessi áform,
seldi ofan af mér á sínum tíma til
þess að koma þeim á hreyfingu og
get nú ekki beðið lengur. Eftir að
ég hef fengið hugmyndina skráða
byrjar klukkan að tifa og að ári
liðnu verð ég að svara hvar ég
hyggist fá einkaleyfið til ffambúð-
u
frágangur þeirra í húsgrind sem er
vandmeðfarinn og oft misheppnað-
ur. Auk þess sem húsið er að utan
klætt með viðhaldsléttu efni. Þetta
tvennt, auk þess að eðli uppbygg-
ingarinnar er þannig að lítil hætta
ætti að vera á vatnslekum, skapar
húsinu þannig nokkra sérstöðu.
Þegar byrjað var að kynda innra
húsið varð ytra rýmið eðlilega mjög
rakL En þegar settar voru þaktúður
hvarf móðan eins og dögg fyrir
sólu. Þótt búist hafi verið við þess-
um áhrifum loftræstingarinnar var
þó sjón sögu ríkari hvað þetta varð-
ar. Húsið við Rb er frumraun Haf-
steins með þessa húsagerð. Auðvit-
að lærist margt við slíka tilraun í
fullum mælikvarða sem nýtist við
sams konar viðfangsefni í framtíð-
inni. Hér er einkum átt við ýmis
smáatriði eða deililausnir og nýting
rýmisins innan veðurhjúpsins er
aðeins heft af andagift þess hönn-
uðar sem það skipuleggur."
einangrun...............700 þús.
Milliveggjaplötur með
festingum o.fl..........500 þús.
Alls eru þetta þá 4 milljónir
króna, en eftir á að bætast við
kostnaður vegna raflagna, hita-
lagna, skápa, hreinlætistækja,
sökkla, skolplagna, lóðagjalda o.fl.
Ég tek skýrt fram að ekkert er því
til fyrirstöðu að reisa heilar blokkir
með þessari aðferð. Þar mundi
tveggja til þriggja herbergja íbúð ef
til vill ekki kosta nema svo sem
tvær milljónir. Hver óskaði sér
ekki slíkra kjara í því ástandi í hú-
næðismálum sem fólk býr við í
dag?
Dauðadómur hefð-
bundins byggingar-
iðnaðar?
Hafsteinn Ólafsson: „Mér er annt
um að það verðum við íslendingar sem hrindum
þessu I framkvæmd, en látum úrvinnsluna ekki út-
lendingum I hendur". (Tímamynd Árni Bjarna)
Þverskurður
af einnar hæðar húsi sem byggt er með að-
ferð Hafsteins Ólafssonar. Sýnd eru tengi og
þakfestingar, sökklar og innri og aytri
útveggir. Loftræsting á þakkilinum gefur full-
komna rykvörn.
, KJÖLUR
Efni í 150 fm einbýl-
ishús á 4 milljónir
Þá er komið að einu veigamesta
atriðinu sem aðferðin hefur sér til
ágætis, en það er hinn lági bygg-
ingarkostnaður. Húsnæðismálin
eru komin í algjöran hnút hér á ís-
landi og raunar víða annars staðar.
Húsnæði er hætt að seljast af því
hve dýrt það er orðið. Hús á íslandi
hafa nefnilega lítið breyst frá því
eftir fyrra stríð. í þau hafa alltaf
verið notuð sömu efnin, timbur og
steinn. Það er í þessu sem ég tel
ástæðu til að breyting verði á. Ég
get ekki fallist á að við sem þurfum
að koma yfir okkur húsnæði verð-
um að verja til þess stórum hluta
starfsævinnar og margir fá ekki
undir því risið. Því legg ég hér
fram grófa kostnaðaráætlun fyrir
byggingu 150 fermetra einbýlis-
húss með bílskúr:
ÁJprófílar, 5,4 tonn....1500 þús.
Plastprófflar, þrefalt plast
í þak m. báruplasti.....800 þús.
Gler um 3800 fm. ásamt
lituðum dúk eða plötum...500 þús.
Gólf og loftplötur ásamt
Enginn vafi er á að tilhugsunin
um að taka þessa aðferð upp hræð-
ir margan. Menn sjá fyrir sér að
hún muni ganga að hefðbundna
byggingariðnaðinum dauðum. En
það er misskilningur ef rétt er að
þessu staðið — þ.e. ef skjótt er
brugðist við. Hér er um alíslenska
hugmynd að ræða. Við höfum hér
álverksmiðju sem mundi fá veru-
legan markað hér innanlands,
(sem nú er nær enginn) og erlend-
is einnig, því 5,4 tonn mundi þurfa
í húsið sem að ofan er lýsL Enn
mundi þurfa verksmiðju til þess að
draga álprófflana og aðra verk-
smiðju til þess að draga plastpróffl-
ana. Þeir yrðu unnir úr endurunnu
plasti, en hér leggst að tiltölu jafn-
mikið til af plasti til endurnýtingar
og annars staðar í heiminum. Þær
tvær verksmiðjur sem þama er
gert ráð fyrir mætti setja á fót fyrir
um 40-50 milljónir. Það eru satt að
segja ekki miklir fjármunir miðað
við þá milljarða sem þegar er búið
að eyða vegna væntanlegra álvers-
hugmynda á Keilisnesi. Því ættu
þeir sem óttast um örlög hefð-
bundinna byggingargreina að hug-
leiða hvflíkir iðnaðar- og þá út-
flutningsmöguleikar gætu hér
skapast. Vitaskuld yrðu húsin