Tíminn - 11.08.1992, Síða 7

Þriðjudagur 11. ágúst 1992
Tíminn 7
maðurinn fer einnig með ósannindi
þegar hann segir að ég hafi vitað
um fundi nefindarinnar, þar sem
gengið var frá aðförinni að mér. Eft-
ir að ágreiningurinn kom upp við
sóknarnefndina fékk ég ekki tæki-
færi til þess að ræða málin og skýra
mín sjónarmið.
Helga Soffía Konráðsdóttir skrifaði
sóknarnefndinni bréf eftir okkar
fund þann 3. júní sl., bréf sem ég
hef ekki fengið að sjá. En þetta bréf
kallaði m.a. á þessi hörðu viðbrögð
sem bera öll einkenni fordóma.
Keflavík hefur talað, málinu er lok-
ið.
Þetta er mikið alvörumál, ekki að-
eins fyrir mig heldur fyrir marga
aðra. Eina leiðin fyrir mig er að
vinna æruna aftur þar sem ég var
rændur henni. Að því mun ég ein-
beita mér og áskil mér allan rétt í
þeim efnum. Ég hef farið fram og
fengið aðstoð lögfræðings Prestafé-
lags íslands. Staða mín er ljós í
þessu máli og ég mun leita leiða til
þess að vinna æru mína aftur.
Kjarni þessa máls er sá að sóknar-
nefnd Keflavíkur hefur tekið sér
vald sem hún hefur ekki. Bæði pró-
fastur og biskup hafa reynt að leiða
nefndinni þetta fyrir sjónir en án ár-
angurs. Stífni sóknarnefndarinnar
og ósveigjanleiki snýr því að kirkju-
stjórninni, rétt eins og mér. Sókn-
arnefndin hefur ekkert umboð til að
vísa mér frá. Sú staðreynd að hún
neitar í bréfinu að mæta á sátta-
fund, nægir ein og sér til þess að
hún segi af sér. Það er fáheyrt sið-
leysi að sóknarnefndin vitnar í ein-
hverja „þungavigtarmenn" og lætur
hafa eftir sér að „þessi ákvörðun sé
að hluta til tekin vegna tilmæla frá
ýmsum safnaðarmeðlimum sem
einnig munu óánægðir með sókn-
arprestinn". (DV á baksíðu
20.06.1992.) Ég hef nú fengið stað-
fest eftir áreiðanlegum leiðum að
tal um einhverja „þungavigtar-
menn“ í bænum er fleipur eitt og
viðleitni til að fela sig á bak við aðra.
Aftur og aftur tekur nefndir sér það
vald sem hún hefur ekki og leyfir
sér að tala máli nær átta þúsund
manna sóknar. Slíkt er dæmafár
valdahroki og ber keim af valdasýki.
Arangurslaus
sáttatilraun
Fyrsti og eini sáttafundurinn með
sóknarnefndinni var haldinn að til-
hlutan prófasts, sr. Braga Friðriks-
sonar, mánudaginn 6. júlí sl. Þar
sem að 1. júlí var liðinn leit ég svo á
að hugsanlegt væri að sóknarnefnd-
ir hefði dregið kröfu um afsögn
mína til baka og þar með væri kom-
in forsenda fyrir samningaviðræð-
um. Á fundinum spurðist ég fýrir
um þetta og kvaðst reiðubúinn að
sættast við þá sóknarnefndarmenn
sem tækju kröfu um afsögn mína til
baka. Enginn þeirra sjö sóknar-
nefndarmanna, sem var á fundin-
um, var reiðubúinn til þess og þeir
staðhæfðu að bréfið frá 14. júní
stæði. Þó var ekki vitað um einn
sóknarnefndarmanan sem hefur
verið á ferðalagi.
Það er ekki rétt að ég hafi beðið
sóknarnefndina að vera áfram. Ég
var reiðubúinn að ræða sættir ef
þau tækju kröfu um afsögn mína til
baka. Sóknarnefndin sagði af sér frá
og með 1. júlí sl. Fjármunir sóknar-
innar voru síðan í umsjá prófasts
þar til þessi dæmalausa sóknar-
nefnd lét kjósa sig að nýju þann 29.
júlí sl. Nú má líkja henni við köttin
sem eltist við skottið á sjálfum sér.
Lokaorð
Þegar boðað var til aukasafnaðar-
fundar þann 29. júlí sl. var kosning
nýrrar sóknarnefndar á dagskrá.
Sóknamefndin hafði gefið í skyn við
þá sem lögðu fram lista um nýja
sóknarnefndarmenn að þeir myndu
láta starf sitt af hendi án þess að til
mótframboðs kæmi af þeirra hálfu.
Það lýsir best þessu fólki að það stóð
ekki við orð sín, heldur safnaði liði
á fundinn og lét kjósa sig að nýju.
Ég hef í höndunum uppsagnarbréf
frá þeim, sem er dagsett 29. júlí,
sama dag og þessir einstaklingar
létu kjósa sig aftur.
Kirkjan okkar var vanhelguð þetta
kvöld. Aftakan fór fram fýrir altari
Guðs, eftir að þetta fólk hafði farið
saman með faðirvorið. Hópeflisein-
kennin komu greinilega í ljós í
sjúklegu klappi, þegar fagnað var
sigri eins og eftir knattspyrnuleik.
Sjálfur sat ég dæmdur í kirkjunni
minni með grátandi eiginkonu og
son mér við hlið. Demonísk öfl
voru þarna að verki. Ef íslenskt
samfélag og kristin kirkja snúast
ekki gegn slíkum ósóma og van-
virðu við kristin gildi þá munum
endanlega glata réttlætinu sem
nefnt hefur verið ásjóna Guðs.
Hver konar fyrirbrigði er hér á
ferð? Mér er tjáð, af þeim sem til
þekkja, að um sé að ræða samfélags-
sjúkdóm. Hópeflissjúkdómur birtist
í því að óvandað fólk beitir öllum
ráðum til að fremja mannorðs-
morð. Það svífst einskis, notar allt
tiltækt, lygar, fjölmiðla og hálfsann-
indi til að réttmæta gjörðir sínar.
Hálfsannleikann er hvað erfiðast að
fást við og hann getur reynst hættu-
legasta lygin.
Helst af öllu vill þetta fólk að
aftakan gangi fljótt fyrir sig, því
þótt það sé svona gert þá Iíður
því illa. Það vegur að persónu
einstaklinga og varpar því illa í
eigin fari yfir á aðra. Þannig er
hægt að fullnægja lægstu hvöt-
um, meinfýsi og illkvittni og
verða sjálfiim sér, kirkjunni
sinni og bænum sínum til
skammar.
Það lýkst seint upp fýrir þessu fólki
að svona mál vinnast ekki í fjölmiðl-
um og sennilega vinnast þau
hvergi. Það er sama hvað það reynir
að þvo sinn skítuga þvott í fjölmiðl-
um fyrir almenningssjónum til þess
að reyna að réttlæta gjörðir sínar.
Enginn stendur að lokum uppi sem
sigurvegari. Aðeins einn smánar-
kaflinn bætist nú í sögu Keflavíkur,
þar sem vegið hefur verið að prest-
um, læknum, bæjarfógeta og skóla-
stjórum á umliðnum árum, oft eftir
að þeir tóku sér ársleyfir. Ég veit
ekki ástæðuna fýrir því hvers vegna
félagslegur fasismi hefur fest þar
rætur. Ef til vill er ein ástæðan „Ne-
anderdalskynslóðin" sem Hilmar
Jónsson kallar svo, „fólk sem anar
áfram án þess að hugsa og lesa bæk-
ur“, vindhanar sem settir eru á stall
en búa yfir engu nema hroka og
meinfýsi, fólk sem lifir á slúðri og
gróusögum. Karismatíski hluti
sóknamefndarinnar hringlar síðan
með „guðsviljann", sem getur
merkt nánast hvað sem er, þar á
meðal að ræna prest ærunni ef svo
ber undir.
Þegar upp verður staðið hygg ég að
í þessu máli sé að finna eina gróf-
ustu tilraun til þess að bola manni
frá embætti í þjóðkirkju íslands fyr-
ir engar sakir. Ég hef beðið Prestafé-
lag íslands að beita sér fyrir því að
treysta réttarstöðu sóknarpresta. Ef
það verður ekki gert er ljóst að hið
sama mun ganga yfir einhvern ann-
an síðar. Málið er að sóknarnefndir
eru farnar að „ráða“ presta og telja
sig einnig hafa rétt til þess að segja
þeim upp. í menningu, þar sem allt
er talið einnota, er slíkt stórhættu-
legt.
Lútersk kirkjuskipan hefur verið
vanvirt og farið er að gæta kenninga
og skipulags safnaðarkirkjunnar
bandarísku, eða n.k. „congregation-
alisma“, innan þjóðkirkjunnar.
Þegar ég leiði hugann að þessum
mánuðum sem ég hef verið í leyfi þá
hefur verið reynt leynt og ljóst að
grafa undan mér og mínu starfi.
Þetta ársleyfi mitt hefur reynst mér
dýrkeypt. Það hefur skapað skilyrði
fyrir undirróðursöflin.
Þetta hefur fengið mikið á mig og
fjölskyldu mína. Við sjáum ekki lífið
sömu augum eftir þessa aðför. En
við treystum handleiðslu Guðs í
þessu máli og dómgreind Keflvfk-
inga.
En þegar dýpsts er skoðað þá hygg
ég að þessi aðför standi ekki alfarið
um mig og mína persónu heldur ís-
lenska kirkjuskipan. Ég hef lagt
þetta mál fram fyrir þann sem rétt-
víslega dæmir og bið um stuðning
og fyrirbænir, ekki aðeins fyrir mér
og fjölskyldu minni heldur kirkj-
unni allri.
r
Hörkubarátta var í 350 metra stökkinu og var þaö sett á besta tíma mótsins, þanníg aö auösætt er,
einnig með tilliti til verölauna í Skagafirðinum um verslunarmannahelgina, aö forsvarsmenn
hestamannamótanna ætla að hefja kappreiðamar aftur til vegs.
Gaddstaðaflatir við Hellu:
Kappreiðar áberandi
og kerruakstur í bland
Fjórar efstu fjögurra vetra hryssurnar. Frá vinstri: Brynja frá
Garðabæ, Fjööur frá Ingólfshvoli, Dáð frá Úlfljótsvatni og Skotta
frá Garðabæ.
Magnús Benediktsson var öruggur sigurvegari í 350 m stökki á
Chaplin og heldur hér í Lótus sem var annar með Axel Geirs-
son. Ólafur Björnsson og Reykur yst til hægri.
Eitthvað virðast kappreiðamar vera
að hjama við á hestamótunum. Á
héraðssýningu og stórmóti sunn-
lenskra hestamanna á Caddstaða-
flötum við Hellu um heigina vora
kappreiðar á áberandi tíma á dag-
skránni á sunnudeginum og tekin
var upp sú nýjung að keppa í kerru-
akstri. Bæði í kerrubrokki og kerru-
skeiði. Ekki tókst betur upp með
kerruskeiðið en svo, að enginn gæð-
inganna Iá undir herlegheitunum og
lái þeim hver sem vill. Aftur á móti
skiluðu kerrubrokkssprettirair sér
smám saman, en varia verður talað
um snerpu í þeirri keppni.
Þegar minnst er á kerruakstur kem-
ur upp í hugann atriði úr myndinni
Ben Húr, þar sem Circus Maximus í
Rómarborg varð vettvangur eins eft-
irminnilegasta atriðis sem kvik-
myndasagan greinir frá. Varla verður
sagt að Ben Húr stafi hætta frá
kerruakstri ofan af Fróni, ef miðað er
við útfærslu kerruakstursins á Gadd-
staðaflöt um helgina, þar sem áhorf-
endur velktust gjaman í vafa um
hvort um keppni eða æfingu var að
ræða. Óneitanlega minnti þetta
stundum á rakstrarvélamar gömlu,
sem margir eiga góðar minningar
frá, daginn út og inn, í gamla daga
um þurrktímann. Þá var þessi kerru-
dráttur um helgina harla tilkomulít-
ill miðað við það, þegar einn helsti
gæðingur landsins, Asi hans Hinriks
í Fák, var spenntur fýrir kerru hér
sællar minningar og móðgaðist klár-
ínn svo svakalega að eftir nokkra
stökkhringi á vellinum í Víðidal var
ekkert eftir af kerrunni nema máln-
ingin á girðingarstaurunum. Ef þessi
keppnisgrein á að eiga lífdaga fýrir
höndum verður annaðhvort að leyfa
fleirri kermr en tvær í keppninni,
eða keppa í kerrustökki, en þá verður
sjálfsagt að bæta ásetuna.
Úrslit gæðinga
Helstu úrslit stórmótsins urðu þau
að Þorvaldur Sveinsson sigraði í tölt-
inu á Huginn, annar var Helgi Kjart-
ansson á Pegasusi, þriðji var Halldór
Victorsson á Herði, fjórði Gunnar
Ágússton á Yrpu og fimmta Annie B.
Sigfúsdóttir á Stjarna.
Alhliða gæðingana sigraði Kristinn
Guðnason á Söndru, þá kom Snorri
Ólafsson á Blakk, þriðji var Haukur
Haraldsson á Gust, fjórði var Leifur
Helgason á Sendli og fimmti var Sig-
fús B. Guðmundsson á Goða.
B-flokkinn sigraði Þorvaldur
Sveinsson á Huginn, annar var Páll
B. Hólmarsson á Hrafntinnu, þriðja
var Annie B. Sigfúsdóttir á Stjama,
fjórða var Valgerður Gunnarsdóttir á
Goða og fimmti var Friðrik Þórarins-
son á Funa.
Eldri flokk unglinga sigraði Sigur-
bjöm Viktorsson á Fáfni, önnur var
Guðbjörg Hulda Sigurðardóttir á
Neista, þriðji var Fannar Ólafsson á
Storm, fjórða var Áslaug F. Guð-
mundsdóttir á Molda og fimmta varð
Hulda Hrönn Stefánsdóttir á
Hrímni.
Yngri flokk unglinga sigraði Sigfús
B. Sigfússon á Skenk, annar varð Er-
lendur Ingvarsson á Hofnar, þriðji
var Elvar Þormarsson á Degi, fjóröa
varð Berglind Sveinsdóttir á Hálest
og fimmti varð Helgi Gíslason á
Dropa.
Kappreiðar — 250 m skeið
1. Sigurbjörn Bárðarson á Leist,
22,50 sek
2. Erling Sigurðsson á Vana, 23,50
3. Björgvin Jónsson á Pæper, 23,53
150 m skeið
1. Sigurbjörn Bárðarson á Snarfara,
14,7 sek
2. Sigurbjöm Bárðarson á Sóta, 15,0
3. Sveinn Jónsson á Óðni, 15,2
300 m brokk
1. Axel Geirsson á Fylki, 37,9 sek
2. Axel Geirsson á Mugg, 41,9
3. Annie B. Sigfúsdóttir á Kolskegg,
43,6
HESTÁl
Umsjón: Guðlaugur Tryggvi Karlsson n
350 m stökk
1. Magnús Benediktsson á Chaplin
25,1 sek
2. Axel Geirsson á Lótus, 25,4
3. Ólafur Björgvinsson á Reyk, 25,7
Kerrubrokk
1. Axel Geirsson á Fylki, 1,41.2 mín
2. Bjarni Birgisson á Litla Rauð,
1.50.5
3. Hrafnkell Guðnason á HroIIi,
1.50.6
Enginn hestur lá í kerruskeiðinu
Kynbótahross
Gnótt frá Brautarholti fékk fyrstu
heiðursverðlaun í hryssum með af-
kvæmi, eink. 7,99. Gola frá Litlu-
Sandvík varð efst í 6 vetra hryssun-
um, eink. 8,08, önnur varð Harpa frá
Garðabæ, eink. 8,00 og þriðja varð
Lukka frá Götu með einkunnina
7,98.
í fimm vetra hryssunum stóð efst
Tálenta frá Borgarnesi, 7,94, önnur
varð Paradís frá Austvaðsholti, 7,89,
þriðja varð Hera frá Helgastöðum,
7,88, fjórða varð Glóblesa frá Birki-
hlíð, 7,74 og fimmta varð Gjöf frá
Helgastöðum, 7,66.
í fjögurra vetra hryssunum stóð efst
Brynja frá Garðabæ, 7,84, önnur
varð Fjöður frá Ingólfshvoli, 7,82,
þriðja varð Dáð frá Úlfljótsvatni,
7,76, fjórða varð Skotta frá Garðabæ,
7,67, og fimmta varð Alda frá Litlu-
Sandvík, 7,52.