Tíminn - 10.09.1992, Blaðsíða 8

8 Tíminn
Fimmtudagur 10. september 1992
1 MINNING MMPilliM_________________ WBKM
Ingimundur Sigurður Magnússon
frá Bœ
Fæddur 11. september 1933
Dáinn 21. ágúst 1992
Samstarfsmaður minn og vinur,
Ingimundur Magnússon frá Bæ,
Reykhólahreppi, er fallinn frá, fyrr
en nokkurn óraði fyrir.
Kynni okkar hófust stuttu eftir að
hann tók við starfi sem forstöðu-
maður Fasteigna ríkissjóðs, þá er
hann falaðist eftir tæknilegri þjón-
ustu hjá embætti Húsameistara
ríkisins og réðust mál þannig að í
minn hlut kom að vera megin-
tengiliður hans við Húsameistara-
embættið.
Ingimundur var mikill mann-
kosta- og drengskaparmaður. Hann
lagði ríka áherslu á að fylgja hverju
máli í höfn er hann hafði lagt upp
til.
Honum lét einkar vel að fá aðra til
að líta jákvæðum augum á tilver-
una. Glettni hans og hlýja fram-
koma kom öðrum títt til að brosa.
Hann gekk óhikað og leitaði sér
aðstoðar, ef honum þótti verkefn-
inu betur borgið í höndum ann-
arra, og kom þar e.t.v. að hluta til
reynsla hans sem fyrrum kennara
og húsasmíðameistara til margra
ára.
Ingimundi virtust vera ákaflega
rík í huga orðin: Vel skal til vanda,
sem lengi skal standa. Hann lagði
sig ávallt í framkróka að viðgerðar-
verkefni, sem hann átti hlutdeild í,
væru útlitslega og faglega vel af
hendi leyst, svo ekki þyrfti að sinna
þeim aftur í bráð.
Fyrir kom, er hann mætti á vinnu-
stað til eftirlits og þótti hægt hafa
miðað, að hann átti til að taka rösk-
lega til hendinni og sýna hvernig
ætti að standa að verki og ýta þann-
ig við samverkamönnum, fremur
en með ákúrum og stóryrðum.
Ingimundur gerði lítið úr veikind-
um sínum og sagði í glettni sinni
lækna vilja líta á sig, er hann lagð-
ist nú í fyrsta skipti á sjúkrahús.
Slík var elja hans og eldmóður að
hann óskaði oftlega vinnugagna á
sjúkrahúsið, hann var ekki hættur í
vinnunni þótt svona væri komið.
Skjótt þyngdi róðurinn og er syrta
tók í álinn, þóttist ég skynja sem
hann vildi hughreysta okkur, sem
áfram erum hér enn um sinn, með
orðum Þóris jökuls Steinfinnsson-
ar:
„Upp skalt þú kjöl klífa,
köld er sjávardrífa.
Kostaðu huginn að herða,
hér munt þú lífið verða,
skafl beygjattu skalli,
þótt skúr á þig falli.
Ást hafðirþú meyja,
eitt sinn skal hver deyja. “
Skarð er fyrir skildi við fráfall
Ingimundar.
„Maður kemur í manns stað,“ varð
honum að orði og eykur sá veg
Fasteigna ríkissjóðs, hverjum hann
sjálfur hafði helgað síðustu starfsár
sín.
Eiginkonu, börnum og ættingjum
hans flyt ég innilegustu samúðar-
kveðjur frá samstarfsaðilum hans
hjá Húsameistaraembættinu.
Ekki læt ég hjá líða að vitna í Há-
vamál, er ég hugsa til Ingimundar
og samstarfs okkar og kveð góðan
dreng:
„Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur hið sama.
En orðstír
deyr aldregi,
hveim sér góðan getur. “
Svavar Þorvarðsson
Með þessu litla ljóði kveð ég elsku
Munda minn að sinni. Það minnir á
hann og fallegu sveitina hans —
bernskusveitina mína.
Yfir tindum öllum
erró,
friður á fjöllum,
fug l í tó
hljóðnaður hver.
Það bærist ei blær eða kliður.
Einnig þinn friður
framundan er.
(J.W. Goethe)
lElsku Sjöfn mín, fallega Laufey
rr^n og Hjödda, Sverrir og Maggi —
ykkur sem og alla aðra ástvini hans
Munda okkar, biðjum viö Freyr
góðan Guð að blessa og styrkja í
sorg ykkar og söknuði.
Sif Ragnhildardóttir,
Ragnar Freyr Rúnars-
son
Ingimundur Magnússon bygginga-
meistari, sem kvaddur var í hinsta
sinn frá Fossvogskirkju föstudag-
inn 28. ágúst s.l., kom til starfa hjá
Fasteignum ríkissjóðs snemma árs
1984. Hann hafði þá að baki langan
starfsferil sem bóndi, bygginga-
meistari, kennari og hreppstjóri,
auk ýmiskonar félagsmálaþátttöku.
Það kom fljótt í Ijós að ráðinn hafði
verið athugull og samviskusamur
starfsmaður til að veita vaxandi
stofnun forystu. Seinna varð það
öllum ljóst, sem með honum unnu,
að starfsþrek hans var mikið. Verk-
efnum Fasteignanna fjölgaði, þau
urðu fjölbreytilegri, en Ingimund-
ur tók á móti hverju nýju verkefni,
sem við bættist, með sama áhuga
og festu sem hinum fyrri.
Við störf sín hafði Ingimundur
samstarf við mjög marga ríkis-
starfsmenn, iðnaðar- og tækni-
menn og er ánægjulegt að vita hve
víða Ingimundur naut virðingar
þeirra sem hann skipti við. Ljóst er
að sá eiginleiki hans að geta séð
fleiri hliðar en eina, m.a. þá bros-
legu, létti undir með honum í sam-
skiptum við fólk. Gott var að vinna
með Ingimundi. Hann undirbjó
málin þannig að fljótt var komið að
kjarna málsins og aukaatriðum lít-
ill gaumur gefinn. Þannig nýttist
tíminn vel að ræða aðalatriðin og
komast að niðurstöðu um aðgerðir.
Nú þegar Ingimundur er allur, er
okkur það ljóst að sæti hans verður
vandfyllt, en jafnframt að hann
skilaði góðu búi, sem njóta mun
arfsins. Samstarfsmenn hans sakna
hans sem vinar og félaga. Yfir
minningunni um Ingimund Magn-
ússon er birta af sérstæðum ágæt-
ismanni, sem hafði ánægju af því
að takast á við erfið verkefni, sem
hann leysti með prýði.
Fjölskyldu hans sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Stjóm og starfsfólk
Fasteigna ríkis-
sjóðs
„Þegar vinur þinn talar, andmælir
þú honum óttalaust eða ert sam-
þykkur honum af heilum hug.“
Þessi orð koma mér í hug nú þegar
ég kveð Ingimund Magnússon, for-
stöðumann Fasteigna ríkissjóðs, í
hinsta sinn. Mér finnst þau lýsa vel
samskiptum okkar á þessari fá-
mennu stofnun. Hann hafði þann
góða kost að ekki þurfti að velja
orðin vandlega og þá sérstaklega
ekki þegar umræðurnar voru á
léttu nótunum.
Það var mér dýrmæt reynsla að
kynnast manni sem var jafn dyggur
og ósérhlífinn í starfi og hann, sem
ætíð var reiðubúinn að leysa hvers
manns vanda, enda reyndist vinnu-
dagur oftast ærið langur.
Ingimundur átti virðingu mína
alla og heilindi hans í minn garð
munu aldrei gleymast.
Elsku Sjöfn og fjölskylda. Ég votta
ykkur innilega samúð og vona að
sá, sem öllu ræður, styrki ykkur í
sorginni og verndi ykkur um
ókomin ár.
Anna Grímsdótt-
ir
í dag er ég að kveðja elskulegan
tengdaföður minn, sem lést á Land-
spítalanum 21. ágúst síðastliðinn
eftir stutta sjúkdómslegu. Margs er
að minnast frá okkar samveru-
stundum þau sjö ár sem mér auðn-
aðist að þekkja hann. Ingimundur
var einkar híýlegur, góðhjartaður
og dagfarsprúður maður og var
mér strax tekið opnum örmum á
heimili hans og Sjafnar konu hans,
þegar við Maggi byrjuðum að vera
saman.
3. apríl 1985 var mikill gleðidagur
hjá fjölskyldunni, því þá fæddist
fyrsta barnabarn hans, Guðmunda
Sjöfn. Guðmunda varð strax auga-
steinn afa síns og áttu þau oft góð-
ar stundir saman. Síðan fæddust
Ólafía Sif og Lára Jóhanna og fyrir
átti ég Elísabetu, sem hann reynd-
ist sem besti afi. Fyrir þremur ár-
um fluttum við Maggi vestur á Bol-
ungarvík og sáumst við því miður
sjaldnar, en ávallt urðu miklar
gleðistundir þegar afi og amma
komu vestur í heimsókn.
Stelpurnar voru mikið hjá afa sín-
um og var hann óþreytandi að
sinna og passa elsku litlu stelpurn-
ar sínar. En nú sakna þær sárt afa
síns og að geta ekki stungið lítilli
hendi í sterka lófa eða kúrt í fangi
hans. En lífið gengur sinn gang og
minningin lifir og eftir stendur
þakklæti að hafa kynnst slíkum
manni sem Ingimundur var.
Elsku Sjöfn, Maggi, Sverrir, Lauf-
ey, Hjödda, ykkar söknuður er mik-
ill og megi Guð styrkja ykkur og
barnabörnin á þessari sorgar-
stundu.
Þú, Drottinn, gang minn
greiddir,
ég geld þér hjartans þökk,
þú, Drottinn, lífmitt leiddir,
þig lofar sál mín klökk.
Ó, Guð, fyr’ir gæslcu þína
ég glaður kem úr för
og lít á lífi mína
við lán og heilSukjör.
Ó, kenn mér, Guð, að geta
þá gæsku skilið rétt,
og vel minn feril feta,
hvort fœrð er þung eða’ létt,
en þegar linnir þokum
og þrautaskeiðið dvín,
þá leið þú mig að lokum
í Ijósið heim til þín.
(Matth. Jochumsson)
Blessuð sé minning Ingimundar
Magnússonar.
Brynja Haraldsdóttir
Dáinn, horfinn — harmafregn,
hvílíkt orð mig dynur yfir.
En ég veit að látinn lifir,
það er huggun harmi gegn.
Þessi eftirmæli eftir Jónas Hall-
grímsson um vin sinn látinn, séra
Tómas Sæmundsson, komu okkur í
huga er okkur var tilkynnt andlát
vinar okkar og velgerðarmanns,
Ingimundar S. Magnússonar frá
Bæ.
Örlög sín fær enginn flúið, síst af
öllu dauðann. Hann er sá stóridóm-
ur sem við öll verðum að lúta, fyrr
eða síðar. Oft finnst manni hann
ótímabær og miskunnarlaus.
Þannig fannst okkur, er við frétt-
um, fyrir rúmum sex vikum síðan,
að Mundi, eins og hann var alltaf
kallaður af vinum og kunningjum,
lægi helsjúkur á Landspítalanum
og ætti sér litla lífsvon.
Kynni okkar af Munda og vinskap-
ur hefur varað í rúm þrjátíu ár eða
frá því að hann kvæntist eftirlifandi
eiginkonu sinni og vinkonu okkar,
Sjöfn K. Smith. Þettavar vinskapur
sem aldrei bar skugga á.
Mundi var mikill höfðingi bæði í
sjón og raun, sérlega góður og blíð-
ur, hjálparhella margra og mátti
ekkert aumt sjá, þá var hann boð-
inn og búinn að veita aðstoð. Eins
og sagt er: „drengur góður", í orðs-
ins fyllstu merkingu.
Munda verður sárt saknað af öll-
um sem honum kynntust, en mest-
ur er söknuðurinn hjá eiginkonu,
börnum, tengdadætrum og barna-
börnum, sem trega nú elskaðan
heimilisföður, sem var sá klettur
sem allir treystu og trúðu á.
Elsku Sjöfn og börn, ykkar missir
er mikill. Við biðjum góðan Guð að
styrkja ykkur á þessari miklu sorg-
arstund. Það er huggun harmi
gegn, að eftir lifir minningin um
elskulegan eiginmann og föður.
Ingimundi þökkum við áratuga
góða vináttu. Guð blessi minningu
hans.
Dóra og Rafn
Afmælis- og
minningar-
greinar
Þeim, sem óska birtingar á
afmælis- og/eða minningar-
greinum í blaðinu, er bent
á, að þær þurfa að berast
a.m.k. tveimur dögum fyrir
birtingardag.
Þœr þurfa að vera
vélritaðar.
Greiðsluáskorun
Sýslumaðurinn á Eskifirði skorar hér með á
gjaldendur virðisaukaskatts, sem ekki hafa stað-
ið skil á virðisaukaskatti fyrir janúar, febrúar,
mars, apríl, maí og júní 1992, er féll í gjalddaga
7. apríl, 5. júní og 5. ágúst sl., svo og gjaldfölln-
um og ógreiddum virðisaukaskattshækkunum,
að gera skil nú þegar og ekki síðar en innan 15
daga frá dagsetningu áskorunar þessarar. Þá er
skorað á gjaldendur að standa skil á stað-
greiðsluskatti og tryggingargjaldi ársins 1991 og
það sem gjaldfallið er á árinu 1992.
Fjárnáms verður krafist án frekari fyrirvara
fyrir vangoldnum eftirstöðvum gjaldanna að
þeim tíma liðnum, samkvæmt heimild í 9. tl. 1.
mgr. 1. gr. sbr. og 8. gr. laga nr. 90/1989 um að-
för.
Eskifirði, 5. september 1992.
Sýslumaðurinn á Eskifirði.
Greiðsluáskorun
Sýslumaðurinn á Eskifirði skorar hér með á
gjaldendur, sem ekki hafa staðið skil á gjöldum,
sem voru álögð 1990, 1991 og 1992 og féllu í
gjalddaga fyrir 15. ágúst 1992 og eru til inn-
heimtu hjá ofangreindum innheimtumanni, að
greiða þau nú þegar og ekki síðar en innan 15
daga frá dagsetningu áskorunar þessarar.
Gjöldin eru þessi: Tekjuskattur, útsvar, eigna-
skattur, sérstakur eignaskattur, slysatrygginga-
gjald vegna heimilisstarfa, tryggingargjald, iðn-
lánasjóðs- og iðnaðarmálagjald, lífeyristrygg-
ingagjald skv. 20. gr. laga nr. 87/1971, slysa-
tryggingagjald atvinnurekenda skv. 36. gr.,
atvinnuleysistryggingagjald, kirkjugarðsgjald,
gjald í framkvæmdasjóð aldraðra, skattur af
verslunar- og skrifstofuhúsnæði, launaskattur,
bifreiðaskattur, slysatryggingagjald ökumanna,
þungaskattur skv. ökumælum, viðbótar- og
aukaálagning söluskatts vegna fyrri tímabila,
skemmtanaskattur og miðagjald, virðisauka-
skattur af skemmtunum, tryggingagjald af skips-
höfnum ásamt skráningargjöldum, vinnueftirlits-
gjald, vörugjald af innl. framleiðslu, aðflutnings-
gjöld og útflutningsgjöld, verðbætur á ógreiddan
tekjuskatt og verðbætur á ógreitt útsvar.
Fjárnáms verður krafist án frekari fyrirvara
fyrir vangoldnum eftirstöðvum gjaldanna að liðn-
um 15 dögum frá dagsetningu áskorunar þess-
arar. /
Eskifirði, 4. september 1992.
Sýslumaðurinn á Eskifirði.