Tíminn - 04.11.1993, Blaðsíða 4

4
4 Tíminn
Fimmtudagur 4. nóvember 1993
Tíminn
Ritstjóri: Þór Jónsson ábm.
Aöstoðamtstjóri: Oddur Ólafsson
Fréttastjóri: Stefán Ásgrlmsson
Útgefandi: Mótvægi hf.
Framkvæmdastjóri: Hrólfur Ölvisson
Auglýsingastjóri: Guðni Geir Einarsson
RitsQóm og skrifstofur: Hverfisgötu 33, Reykjavfk. Póstfang:
Pósthólf 5210,125 Reykjavik. Aðalsíml: 618300.
Auglýslngaslmi: 618322. Auglýsingafax: 618321.
Setning og umbrot: Tæknideild Tímans. Prentun: Oddi hf.
Mánaðaráskrift kr. 1400- , verð I lausasölu kr. 125,-
Gmnnverö auglýsinga kr. 765,- pr. dálksentimetri
Póstfax: 61-83-03
Orð skulu standa
Hvernig getur seinlæti Evrópubandalagsins réttlætt að
íslendingar dragi úr hömlu að samræma íslensk lög sam-
komulaginu um Evrópskt efnahagssvæði og fylgisamn-
ingum þess, eins og þeir hafa skuldbundið sig til? For-
sætisráðherra segir um „grænmetissamninginn“ á for-
síðu Tímans í gær: „Evrópubandalagið hefur ekki alltaf
verið það fljótt að efna sínar skuldbindingar gagnvart
sínum viðsemjendum, þannig að þeir geta ekki verið
mikið að armæðast við okkur þó að þetta taki nokkrar
vikur.“ í sama viðtali segir forsætisráðherra einnig að
samningurinn sé „fullgildur samningur á milli íslands
og Evrópubandalagsins" og að ísland eigi „að efna hann
samkvæmt orðanna hljóðan".
Grænmetissamningurinn felur í sér að á vissu tímabili
á ári hverju skuli innflutningur á tilteknum grænmetis-
tegundum vera frjáls og án álagningar tolla. Vanefndir á
samningnum eru af þeirri ástæðu, að búvörulögum hef-
ur ekki verið breytt til samræmingar þessu, þótt meira
en hálft ár sé liðið frá því að gengið var frá samningnum.
Ragnar Arnalds reynir einnig í Tímanum í gær að bera í
bætifláka fyrir samningsbrot íslands með því að gera lít-
ið úr samningsgerðinni og kalla samninginn „óstaðfest
embættismannasamkomulag". Þrátt fyrir þetta segir
þingmaðurinn að samningurinn hafi „vissulega þjóðrétt-
argildi“. Nú er það einu sinni svo, eftir því sem lærðir
menn í Iögum segja, að samningar milli ríkja geti verið á
tvo vegu, annars vegar með svokölluðum nótuskiptum
embættismanna eða þannig að þeir þurfi samþykki þjóð-
þinga. í bók Ólafs Jóhannessonar, Stjórnskipun íslands,
segir um hina svonefndu embættismannasamninga að
þeir hafi farið verulega í vöxt. Nefnir Ólafur sem dæmi að
allir samningar íslands um réttindi erlendra ríkja til
fiskveiða innan íslensku Iögsögunnar hafi verið gerðir á
þennan hátt og tiltekur sérstaklega samninginn um
lausn fiskveiðideilunnar við Breta frá árinu 1976. Inn-
flutningur á grænmeti getur varla talist mikilvægara mál
en lausn fiskveiðideilunnar og eigi þess vegna frekar að
fá meðferð á þingi. Stjórnarskrá lslands segir í 21. grein
til um hvaða samningar þurfi að fá staðfestingu Alþingis,
en það eru sérlega mikilvægir samningar. Lögfróðir
menn telja að þetta eigi ekki við um grænmetissamning-
inn.
Eftir stendur að bæði Davíð Oddsson og Ragnar Arnalds
eru sammála Tímanum um að samningurinn er fullgild-
ur milliríkjasamningur og með honum hafi íslendingar
skuldbundið sig í samféiagi þjóðanna til þess að virða
efni hans.
Það breytir engu þótt EES-samningurinn hafi enn ekki
tekið gildi. Grænmetissamningurinn er sérsamningur og
hangir ekki við gildistöku EES-samningsins, þó svo að
EES hafi verið kveikjan að gerð hans. Þetta hefur verið
staðfest í framkvæmd af tollyfirvöldum með því að þau
tollafgreiddu gúrkurnar umdeildu með 0% tolli í gær í
samræmi við ákvæði grænmetissamningsins. Þessi af-
greiðsla samrýmdist svo aftur búvörulögum á þeirri for-
sendu að ekki væri til næg gúrka í landinu til að anna
eftirspurn.
Burtséð frá hinum margflókna EES-samningi telur
Tíminn að samninga beri að efna, þegar þeir hafi einu
sinni komist á. íslendingar hafa skuldbundið sig að þjóð-
arrétti til að fara eftir grænmetissamningnum og aðrar
þjóðir geta gripið til gagnaðgerða vegna brota á honum,
eins og Tíminn benti á og talsmenn saltfiskútflytjenda
staðfestu í gær í fjölmiðlum. Hér eru því bæði viðskipta-
hagsmunir og mannorð í húfi. Það er hvort tveggja mik-
ilvægara en pólitískur vandræðagangur ríkisstjórnarinn-
ar. Landbúnaðarráðherra ber stjórnskipulega ábyrgð á
málinu. Það er hans að leysa málið og það þó fyrr hefði
verið.
Fyrir skemmstu dreiföi Stúdentaráð
duiitlum pésa innan Háskóia íslands. í
pésanum litla kynntu vormennin and-
lega ávexti sem stúdentum er boðið
upp á af forystulýð sínum um þessar
mundir, en þeir eru: synd, dauði og sa-
dómasókismi.
5
anum og rannsaka hið neðia. ,J hinu
: neðra býr hið frjósama, þaðan koma
hugmyndir og óheftur kraftur upp á
yfirborðið.“ Og Garrí braut heilann
fram og aftur um við hvað væri átt
með „hinu neðra“ og hvaða óhefti
kraftur á að koma úr „hinu neðra"
hafi fylkt saman ýmsum dreggjum
samféiagsins til þess að leyfa stúdent-
um að bragða á forboðnum ávöxtum
úr sínum aldingörðum. Allir eru
hvattir til að mæta með karlmannlegu
ávarpi: ,Jtomdu ef þú þorir! Með hat-
urskveðju SHÍ“.
Um er að ræða þrjú menningarkvöld.
Hið fyrsta, Kvöld dauðans, fór fram í
gær. Búið og gert, Garri mætti ekki og
Íifir enn. Kvöld oíbeldis verður á morg-
un og rúsínuna í pylsuendanum geta
stúdentar etið á fóstudagskvöld, en
menningardagskrain f Stúdentakjall-
aranum heitir það kvöldið Rósin dafn-
ar í skítnum.
„Ástin er skftur," orti Guðbergur
Bergsson. Tll þessa er skírskotað í pés-
anum góða. „Menn með skítlegt eðli
eru ómissandi á þessu kvöldi". Mæli
þeir manna heilastir hjá Stúdentaráði.
Jafnvel Gani gat hugsað sér að mæta,
en svo las hann áfram um að fólk ætí-
aði að koma saman í Stúdentakjallar-
^>>>>>>>>>>.;>.;A|.;.;>>.;>>.;>.;.;>>>>>.;ffi^

---->
................—.......
heldi er gott í kynlífi, ofbeldi er gott"
Garri er reyndar hálfgerður ofbeldis-
maður innst inni og þar sem hann
fletti flugriti SHÍ frá hægri tíl vinstri,
fannst honum koma vel til greina að
leggja menningarvitunum lið við að
gera kvöldið eftirminnilegt Hann var
farinn að hlakka til að geta beitt sam-
þama í StúdentakjaUaranum. Stúd-
entakjaltarinn er að vísu undir yfir-
borði jarðar, en hann er fjandakomið
ekki grafinn svo langt niður. Þama
skorti nánari útlistun, a.m.k. fyrir
mann jafn Iftilia sanda og sæva og
Gana. Á endanum komst hann að þvf
að þama væri átt við eitthvað fyrir neð-
an beltisstað og jafn gott vaéri að vera
ekki fyrir þegar hin óhefti kraftur biyt-
ist upp á yfirborðið. Þegar herlegbeítín
á föstudagskvöldið eru afstaðin er hins
vegar ekki ólíklegt að rósir dafni f
skrtnum og ef mikið gengur á gæti far-
ið svo að Háskólatúnið grænkaði. En
Garri ákvað að fara ekki.
Kvöld oíbeldis er á morgun og um
: það segir Stúdentaráð m.a. í pésanum
sínum: ,J»eir sem að vilja leysa deilu-
mál nu á dögum, verða að kunna skíl á
ofbeidi. Ofbeidi er gott í rökræðum, of-
fiendur og nýja niður í Stúdentakjall-
ara til þess að gera út um málin með
berum hnefom, blóðugur upp að öxl-
um. Og ef þannig liggur á Garra, kem-
urtil greinaað stunda kynlíf eftir slag-
inn og það án þess að spyrja partner-
inn hvort hann vilji eða ekki. Loksins
yrði öilum pempíuskap sleppt
En vonbrigðin með Kvöld ofbeldis
urðu þau sömu og með Kvöld skíts og
rósa. Þegar lesið var áfram kom í Ijós
að þama eiga einhver skáld að stíga á
stokk og Íesa upp úr verkum sínum.
Áheyrendur eiga ekki að fljúgast a,
heldur sitja eins og sunnudagaskóla-
drengir og hlusta á menninguna. Og
til að kóróna allt á Megas að Jeika sín
hugljúfu ijóð". Að vera að bendia harrn
Megas við ofbeldi, sem aldrei hefur
gert flugu mein. Garri er steinhættur
að trúa orði af því sem fra Stúdentaraði
Háskóla íslandskemur.
Rógburður Alþýðublaðsins
Á þriðjudag mátti sjá dæmi um
algerlega forkastanlega frétta-
mennsku í Alþýðublaðinu. Þar er
fullyrt eftir svonefndum „áreið-
anlegum upplýsingum" að Páll
Magnússon, sjónvarpsstjóri á
Stöð 2, hafi skotið dýrmætan
veiðihund í misgripum fyrir gæs.
í framhaldi af því segir að veiði-
menn fari nú „trylltir um“ að
skjóta fugla, svo að menn og
hundar séu í bráðri hættu, að
„talað“ sé um blóðbað á veiði-
slóðum og að allar reglur séu
„sagðar" brotnar af byssumönn-
um.
Frétt Alþýðublaðsins er með
öðrum orðum óstaðfestar dylgj-
ur og rógburður. Flestar reglur
blaðamanna eru fótum troðnar.
Alþýðublaðið vísar til Pressunn-
ar. f Pressunni segir þó ekki að
Páll Magnússon hafi skotið
hundinn, hinsvegar að hann og
Ólafur E. Jóhannsson, frétta-
maður á Stöð 2, hafi verið á veið-
og orðið „fyrir þeirri
• *
Siónvorpssnon
«u#tur huno
skýtur
** I fíl\ rvrir kúlnahr.O
llir veiðihunóur.^1''^reiaanlegun’
*!$*£-»#*** ÆStS?
• irv\lúr um og skj ^ niatarVasium cVcVci
......
iiy.sar í
um
óskemmtilegu reynslu 6. októ-
ber sl. að skjóta verðmætan
veiðihund, sem þeir höfðu fengið
að láni, í misgripum fyrir gæs“. í
Pressunni stendur enn fremur:
„Þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir
fékkst ekki upplýst hvor þeirra
það var sem hleypti voðaskotinu
af‘ (leturbr. mín).
Páll Magnússon hefur verið er-
lendis að undanförnu, en Press-
an náði tali af Ólafi E. Jóhanns-
syni. Ólafur bætti í reynd gráu
ofan á svart með því að neita að
svara spumingum blaðamanns
og spyrja hvort hann hefði „sjón-
arvotta“ að þessum atburði.
Til hvers er að þræta fyrir og
gera málið tortryggilegt úr því
að um voðaskot og slys var að
ræða? í framhaldi af því urðu
Páll og reyndar allir skotveiði-
menn landsins ataðir auri í mál-
gagni Alþýðuflokksins.
Viðbrögð Ólafs E. Jóhannssonar
IVaM- LmmIíI
vxtt og oreitt
em gagnrýniverð fyrir tvennt.
Hann er framarlega í flokki skot-
veiðimanna og leiðbeinir meðal
annars óreyndum skyttum um
veiðar og meðferð skotvopna.
Hann hefur auk þess skrifað
bækur um efnið. Honum ber því
ríkari skylda en öðmm skotveiði-
mönnum til þess að fara á undan
með góðu fordæmi. Pukur með
mál eins og það, sem um er rætt,
getur þess vegna haft alvarlegar
afleiðingar.
Ólafur er þar á ofan fréttamaður
á fréttastofii Stöðvar 2, sem er
virt fréttastofa. Fréttamenn leit-
ast við að upplýsa almenning og
leita sannleikans. Ekki síst af
þeirri ástæðu bar honum að
svara blaðamanni Pressunnar og
eyða tortryggni og kjaftasögum,
sem að sjálfsögðu hafa gengið
staflaust síðan fréttin birtist.
Ekkert af þessu afsakar þó
fréttaskrif Alþýðublaðsins, sem
em fyrir neðan allar hellur og
segja meira um blaðamenn á
þeim pappír en skotveiðimenn
landsins.
-ÞJ
41