Tíminn - 03.12.1994, Blaðsíða 10

10
tymmn
Laugardagur 3. desember 1994
Hagyrðingaþáttur
Hennar heilagleiki
Heilög Jóhanna, hún er hin bjarta sól.
Hvítu dúfunni keppast menn við að hrósa.
Eftir leiða langferð leita margir í skjól,
lið í sárum sem fólkið vildi ekki kjósa.
Aðdáandi
Meira um Jóhönnu:
Það mun tíminn leiða í Ijós,
líkast til í vetur,
hvort Jóhanna með rauða rós
rambað áfram getur.
Þ.Dan.
í síðasta þætti var birt feluvísa og beðið um fleiri slíkar,
og ekki stendur á viðbrögðum þegar hagyrðingar
bregða fyrir sig betri fætinum og gera að gamni sínu.
Feluvísur
I.
Ekki mun hann óska neinum alls þess vanda, sem
hann reyndi ungur, enda ekki gott í slíku að lenda.
í braghenduformi:
Ekki mun hann óska neinum alls þess vanda,
sem hann reyndi ungur, enda
ekki gott í slíku að lenda.
IJ.
Ýmsir hata miðjumoðið meira en Dóri, en nú er þörf
að vinna og vera á verði um það, sem ber að gera.
í braghenduformi:
Ýmsir hata miðjumoðið meira en Dóri,
en nú er þörfað vinna og vera
á verði um það, sem ber að gera.
I.G.
Viösjál grein
Viðsjál grein er vísnasport,
vekur þeim sem geta ort
illan grun um gœfuskort,
gengistap afverstu sort.
Það má dœma dellumeik,
drífðu þig í vísnaleik.
Við skulum ekki vaða reyk,
verum hvergi hrœdd og smeyk.
Rím og stuðlar standa enn,
stöðu foma öðlast senn.
Orðsins list þeim ungu kenn
íslands tungu hagleiksmenn.
Búi
Hagleiksmaður á íslands tungu, hann Búi.
í síðasta þætti var birtur oddhendur fyrripartur:
Að yrkja Ijóð er iðja góð,
og okkar þjóðar gaman.
Botn:
Draga í óðar dýran sjóð,
dýpstu hljóðin saman.
Fyrriparturinn er eftir Pétur Stefánsson, en botninn
gerði Engilbert á Hallsstööum.
Að lokum nýr fyrripartur eftir Pétur:
Enn er risið aflið nýtt
upp úr krataflokki.
Góða skemmtun!
Botnar og vísur sendist til Tímans
Stakkholti 4
105 Reykjavík P.s. SKRIFIÐ GREINILECA
Verslunarferðir til útlanda
Hvers vegna fer sérfræöingur í
litgreiningu, framkomu og vali
á fatnaði og fleiru sem fólk
gengur í og meö, sem farar-
stjóri í verslunarferöir til út-
landa?
Heiöar Jónsson hefur fariö og
fer í slíkar ferðir til aö leiðbeina
fólki um val á varningi, en
ferðir þessar þykja sumum
óþjóöhollar og aö fólk eigi að
versla heima hjá innlendum
kaupmönnum, en ekki erlend-
um í útlöndum. Hvers végna?
Svar: Ég hef í fyrirlestrum
mínum í Reykjavík og úti á
landi bent fólki á aö versla
heima, vegna þess að það held-
ur atvinnu í landinu og ég hef
ekki verið því neitt hlynntur að
fólk versli mikið erlendis, per-
sónulega.
Þegar ég fæ tilboö um að fara
út og aðstoða fólk við að versla
erlendis, rísa sumir verslunar-
eigendur upp og maður fær að
heyra það beint og óbeint að ég
sé að svíkja lit og fólk óánægt
með að ég skuli vera að sinna
þessum starfa.
Ég fæ tækifæri til að svara
einstaka verslunarmanni sem
kemur beint að mér og talar
um málin. Ég veit ekki til að ís-
lenskar verslanir, með örfáum
undantekningum, ráði mig í
vinnu þannig að ég fái hjá
þeim salt út í minn graut, á
meðan mig grunar að margir
íslenskir verslunareigendur fái
vel fyrir salti í sinn graut, þótt
einstaka sál tínist til útlanda.
Forsenda þess að ég fari ekki
sem fararstjóri til þess að hjálpa
íslendingum að versla erlendis,
er að ég hafi kannski eitthvert
lífsviöurværi af því að kenna og
segja fólki að kaupa íslenskt.
En meðan það eru svona fáir
aðilar sem sá sér akk í því að
notfæra sér mína þjónustu til
þess aö selja sína vöru, þá verð
ég náttúrlega að fara aðrar leið-
ir til að leita mér að salti.
Hrist upp í
atvinnulífinu
Þeir, sem nú eru að krítisera
að ég fái að vinna fyrir mér, eru
m.a. kaupmenn sem eru að
rakka niður hugtakið litgrein-
ingu og grafa þannig undan
mínu viðurværi.
Annars finnst mér þetta
komplíment að það skuli hrista
upp í íslensku atvinnulífi að ég
fari í sjö daga til Edinborgar til
aö hjálpa nokkrum manneskj-
um að versla, þótt í leiðinni sé
dálítið persónulega að mér veg-
ið.
Á íslandi eru ágætar verslanir
og góð þjónusta, en mikið
vantar á að þaö sé alls staðar.
Hvernig
áég aö
vera?
Heiðar jónsson, snyrtir,
svarar spurningum lesenda
Sumt verslunarfólk vill bara
selja og selja föt og annað, sem
alls ekki passar fólki, og gerir
sér enga rellu út af því þótt það
missi kúnnann að eilífu, þegar
hann kemst að því að hann sit-
ur uppi með dýra vöru sem
hann getur ekki notaö.
Margt fólk þarf góðar leið-
beiningar um vöruval. Það hafa
ekki allir jafngóða þekkingu á
vöru og smekkurinn bregst því
miður alltof oft og fólk er að
kaupa sitthvað sem bæði fer
því illa og passar ekki.
Eg hef gert samninga við
nokkrar verslanir hér heima
um að vera viðskiptavinum til
aðstoðar við val á vörum. Þetta
hefur gengið mjög vel, allir eru
ánægðir og allir fá eitthvað fyr-
ir sinn snúö.
En ekki er svo mikið að gera í
bransanum að ég geti neitað að
taka að mér verkefni erlendis
þegar það býðst. En ég vildi
miklu fremur vera í íslenskum
verslunum en útlendum til að
leiðbeina íslenskum kúnnum
um vöruval.
Gott af
samkeppninni
Ég hef þá skoðun að ef við
nýttum okkur ferðalög til út-
landa til þess að bjarga hjóna-
böndunum okkar, til þess að
skemmta okkur, til þess að
njóta menningar og lista, og
kaupa okkur síðan eina skó eða
einn jakka, af því aö við erum á
ferðinni, þá höfum við bæði
meira út úr ferðalögum, svo og
að íslendingar í framleiðslu- og
verslunarstétt hafa fleiri at-
vinnutækifæri, ef megnið af
versluninni fer fram hér
heima.
Svo hefur íslensk verslun
ekkert nema gott af því að fá
svolitla samkeppni. Kaupmenn
vanda sig þá betur við innkaup
og á undanförnum árum hefur
vöruverð hér farib lækkandi,
sem sumpart stafar af því að ís-
lenskir verslunarmenn hafa
tekið höndum saman um að
missa ekki verslunina úr landi
og vanda sig betur aö þjóna
sínum viðskiptámannahópi.
Ég vil benda öllum, sem ætla
til útlanda að versla, ab fara
fyrst í búð hér heima’og athuga
vel verð og gæði vara, sem eru
sambærilegar við þær sem það
hyggst kaupa erlendis, því að
það er í þó nokkrum tilfellum
ódýrara að versla hér heima en
erlendis. ■