Tíminn - 14.01.1995, Qupperneq 10

10

Laugardagur 14. janúar 1995
IndriÖi C. Þorsteinsson:
Guömundur Árni Stefánsson
staðiö fyrir þessari naflaskoðun á
Alþýðuflokknum og búið hvert
máliö á faetur öðru í hendur fjöl-
miblum, svo þeir fengju nú einu
sinni að sjá frá fyrstu hendi
hvernig kratar færu með völd.
Fjölmiölafólk var afskaplega hrif-
„Effjölmiðlafólk
heldur að það sitji
uppi með sannleik-
ann í hverju máli,
œtti það að skoða
aðra flokka til jafns
við Alþýðuflokkinn.
Það yrði meiri slátur-
tíðin."
ið, og sjálfstæðismenn í Hafnar-
firði hengslubust með í þessum
eldhúsreyfurum, þótt þeim sé
ekki meir en svo gefið ab skoða
pólitískar hrollvekjur.
]ón Baldvin Hannibalsson
Eitthvað gekk illa að koma
heim og saman vanstjórn og
sjóöasukki fyrrverandi meiri-
hluta við framkvæmdir í bæn-
um, byggingar og listahátíð svo
dæmi séu nefnd. Bæjarstjóri
allaballa varð brátt eins og fjöl-
miðlafíkill. Og þegar ljóst var að
púðrið í krataskandölum hafði
blotnað, sneri hann sér að sam-
skiptum verktakans Jóhanns G.
og kratameirihlutans. Uppljó-
maður af fjölmiðlunum ákvað
hann að engum steini skyldi ó-
velt. Verktakinn hafbi unnið
fyrir bæinn, svo mikið er víst.
Hann hafði fengiö greitt upp í
verk, unnin og óunnin. Og bær-
inn heföi gengiö í ábyrgbir fyrir
fyrirtæki sem veitti hundruðum
manna vinnu.
Þetta þótti núverandi meiri-
hluta voðalegt ekki síður en
framkvæmdir fyrrverandi meiri-
hluta. En bæjarstjórinn gætti
þess ekki í ákafanum gegn „hel-
vítis íhaldinu", hvort heldur
þab voru kratar eða sjálfstæbis-
menn, að hann var kominn
meb einn úr meirihlutanum til
rannsóknar.
Pólitískt hreinlífi í Alþýðu-
bandalaginu er þeim mun meira
sem forsaga þessara stjórnmála-
samtaka er verri. Samt gengur
þeim enn illa að gera greinar-
mun á svörtu og hvítu og eru
ekkert hræddir við að ofmeta
margvíslegan hugbúnab, sé
borgað fyrir hann úr landssjóði.
Bæjarsjóður Hafnarfjarðar er
auðvitab allt annað og þess ber
að hefna þar sem hallaðist í
landssjóði. Enginn skilur hvaða
nauður rak bæjarstjórann og
meirihluta hans til að hefja at-
huganir og úttekt á verktakan-
um Jóhanni G. Árangurinn varð
sá aö Jóhann G. gerði sér lítið
fyrir og gekk úr meirihlutanum.
Hann var auðvitað frjáls ab því.
En það var ekki skobun frétta-
konu fréttastofu Ríkisútvarps.
Þar er yfirieitt allt upp á rönd í
pólitík og nú var tækifæri til að
sýna afburða fréttamennsku og
snilld þeirra sem vita hvernig
þjóðfélagib á að vera. Fréttakon-
an dró Jóhann G. að hljóðnem-
anum og var varla byrjuð vib-
taliö, þegar hún fór að tala um
að Jóhann G. heföi svikiö. Jó-
hann G. kom af fjöllum, sem
eðlilegt var. Hann hélt að hann
væri að tala við hlutlausan fjöl-
miðil en ekki málsvara allaballa
og sjálfstæbismanna í Hafnar-
firði. Heldur fólk ab við þessar
aðstæður komi einhvern tímann
vitræn niðurstaða í umræbur al-
mennings, þegar þeir sem eiga
að upplýsa og ber skylda til þess,
valda ekki verki sínu?
Kratar eru aftur komnir í
sviðsljósiö í Hafnarfiröi. Fyrr-
verandi bæjarstjóra, Guðmundi
Árna, brá fyrir í fréttum, þar
sem hann var að tala viö sitt
fólk. Þegar þetta er skrifað,
verða úrslit um næsta meiri-
hluta ekki séö fyrir. Hitt stendur
óbreytt, að Alþýðuflokkurinn
með formanni sínum á í vök ab
verjast á pólitískum vettvangi
og í fjölmiðlum. Alþýðuflokkur-
inn á langa baráttusögu og sýnu
ábyrgðarmeiri og merkilegri en
Alþýðubandalagið og þeir
mörgu flokkar í felulitum sem
voru fyrirrennarar þess. Saman
stóbu Alþýðuflokkurinn og
Framsóknarflokkurinn að einu
ágætasta framfaraskeiði í sögu
þjóöarinnar, á sama tíma og
önnur þjóðfélög voru meira eða
minna í rúst. Framsóknarmenn
ættu ab minnast þess, að þar
sem Alþýðuflokkurinn er fer
gamall baráttufélagi. Við þekkj-
um þá sögu, þegar hvíslingar og
ósannindi áttu að verða til þess
að svipta Jónas frá Hriflu
ærunni. Síðan ber okkur að taka
áburði og áviröingartali um
valdamenn meb stómm fyrir-
vömm. Skiptir þá engu þótt við
séum andstæðingar þeirra og
séum þá stundina að berjast vib
þá á vettangi þjóðmála. Eg end-
urtek að ég er ekki krati, en að-
förin að Alþýöuflokknum og
formanni hans, Jóni Baldvini
Hannibalssyni, er í senn ósæmi-
leg og hættuleg. ■
ekki
er
Pólitíkin í landinu hefur löng-
um verib hjákátleg. Þó tekur í
hnúkana þegar nálgast kosn-
ingar og stjórnmálamenn og
fjölmiblafólk hreinlega slepp-
ir sér, item höfundar ára-
mótaskaups, sem verbur svo
mikib nibri fyrir á köflum, ab
þeir hreinlega gleyma því ab
vera fyndnir. Allt má raunar
kenna þetta vib upphaf kosn-
ingaundirbúnings. Stjórn-
málamenn eru sérstakur
flokkur manna, sem erfitt er
ab nálgast sem venjulegt fólk.
Þab er aubvitab ekkert nýtt.
Fjölmiblafólk átti aftur á móti
ab vera venjulegt fólk, eins-
konar rödd almennings, sem
upplýsti almenning. Nú er
þetta lib orbib svo veikgebja
og ofurselt stjórnmálunum,
ab þab tekur sér í munn yfir-
lýsingar, sem ósvífnustu
stjórnmálamenn myndu
veigra sér vib ab gera, og allt
gerist þetta undir merkjum al-
mennrar upplýsingar.
Þegar Jóhanna Sigurðardóttir,
fyrrverandi ráðherra, skellti sér
út úr kappreiðabraut stjórnmál-
anna og taldi sig geta ein þab,
sem þing og ríkisstjórn hafði
verið að basla við að gera á liðn-
um árum, fékk hún óbara yfir
20% fylgi í skoðanakönnunum.
Sérstaða hennar hefur vakið
vonir margra um þingsæti, enda
var í skyndi stofnað til flokks
eöa hreyfingar, svo einhverjir
fengju notið í framboðum til
þings þess byrjar sem frjálsar í-
þróttir utan keppnisvallar
veittu í augnablikinu. Voru
mörg fríð frambjóðendaefni
msétt til leiksins, en höfðu í á-
kafanum gleymt aö ganga úr
sínum flokkum. Engin könnun
hefur þó verið gerð á því hvab
margir af fylgjendum Jóhönnu
sofa í tveimur flokkum um þess-
ar mundir. Einhverjir þeirra
sitja a.m.k. enn í nefndum og
rábum fyrir gömlu flokkana
sína og virðast ekki vilja sleppa
þeirri pólitísku dúsu, sem þeim
var fengin í sárabætur fyrir ab
vera ekki neitt í pólitík.
Mál Gubmundar Árna Stef-
ánssonar, fyrrverandi heilbrigð-
isráðherra, var langvinnt og
þrassamt og veröur ekki séð
hver gróbi fékkst af því. Það er
svo sem ekki í fyrsta sinn sem
gustar knlt um krata í lands-
málapólitíkinni. Áður sóttu að
flokknum öfl sem frömdu sjálfs-
morb eftir sjötíu ára hallelúja-
söng og klufu hann tvisvar eða
þrisvar í herðar niöur. Nú, þegar
jarðarfararklukkur hallelújalibs-
ins eru á síðustu slögum, hefur
tekist með hvísli og vondum
andgufum ab blása af einn ráð-
herra Alþýðuflokksins, annar
var farinn áður til að kanna hin-
ar grænu lendur almúgahyll-
innar, og sá þribji, formaðurinn
sjálfur, má verjast fjölmiðlafól-
um, sem saka flokk hans al-
mennt um siðleysi, þótt for-
maðurinn hafi ekkert gert ann-
að en freista þess að koma land-
inu inn í tuttugustu öldina ábur
en sú tuttugasta og fyrsta geng-
ur í garð.
Guðmundur Árni komst
beinn í baki út úr sínum mál-
um, og veit nú enginn um hvað
hann var sekur, annað en þær
eitruðu súpur, sem fjölmiðlar
báru á borö, en fóru vel í maga
þjóðarinnar, sem veröur að fá
glæp á mánaðarfresti að hætti
Hollywood ef hún á ekki að fara
á taugum. Hið eina, sem eftir
stendur, er ný valdataka krata í
Hafnarfirði og tveir háttsettir
menn í heilbrigðisráðuneytinu,
sem lentu undir hinum póli-
tíska fjölmiðlavaltara og vita
ekki lengur hvort þeir voru á
fundi tiltekinn dag eða voru
ekki á fundi. Mætti nota spíss-
fynduga setningu eftir Halldór
Laxness, sem sögð var ab mig
minnir við ferjustað vib Ölfusá:
Hvenær er maður á fundi og
hvenær er maður ekki á fundi.
Shakespeare á ámóta setningu í
Hamlet, en það er ekki vert að
kafa svo langt í heimildir. Hinar
grimmu tungur, sem hafa leikið
Alþýðuflokkinn grátt að undan-
förnu, hafa átt vinum að mæta
á fjölmiðlum, sem hafa úrkynj-
ast í hlutfalli við vöxt og vib-
gang fjölmiðlunar í landinu.
Nú er svo komið að allir telja
sig eiga skotleyfi á Alþýðuflokk-
inn. Og af því að fjölmiðlafólk
er ekki blaðamenn í besta skiln-
ingi þess orbs, getur fréttamað-
ur staðið upp án þess að skýra á-
stæður frekar og talað um Al-
þýðuflokkinn sem siðlausan
flokk. Hver er mælikvarðinn og
hver er heimildin? Er hún
kannski fyrst og fremst sú, aö
viðkomandi fréttamaður er í Al-
þýöubandalaginu, eba undir
hinu sjötíu ára dauðafargi og á-
hrifum? Ég er ekki krati og þarf í
raun og veru ekki vegna skob-
ana að vera ab benda á ótrúleg-
an asnaskap fjölmiðlafólks, sem
á hverjum morgni fer á fætur
meb þab efst í huga að það sé
kjöriö til að vera samviska þjóð-
arinnar. Spegillinn var það á
sinni tíð. Þar var stöðugt ára-
mótaskaup, sem heppnaðist. Ef
fjölmiðlafólk heldur að það sitji
uppi með sannleikann í hverju
máli, ætti það að skoða aðra
flokka til jafns vib Alþýðuflokk-
inn. Það yrði meiri sláturtíbin.
Stjórnmálamenn og fjölmiðla-
fólk hafa verib gráti nær að und-
anförnu vegna atburða í Hafnar-
firbi, þegar væntanlegt næsta rík-
isstjórnarmunstur hrundi vib
brottför Jóhanns G. Bergþórsson-
ar, verkfræbings, úr meirihluta
Alþýbubandalags og Sjálfstæðis-
flokks. Síöan meirihluti Abl. og
Sjálfstæðisflokks tók við völdum
í Hafnarfirði hefur ekki linnt
endurskoðun og rannsóknum á
störfum og framkvæmdum fyrri
meirihluta Alþýðuflokksins. Bæj-
arstjórinn, sem er allaballi, hefur
krati