Tíminn - 01.02.1995, Qupperneq 11

Miðvikudagur 1. febrúar 1995

11
Hulda Kristjánsdóttir
Látrum
Hulda Kristjánsdóttir fœddist í Skála-
vík í Reykjarfjaröarhreppi 26. mars
1938. Hún andaðist í sjúkrahúsi í
Reykjavík 18. janúar 1995. Foreldrar
hennar eru Stefanía Finnbogadóttir og
Kristján fónsson. Hún ólst upp til 8
ára aldurs í Skálavík, síðan giftist
móðir hennar Hans Aðalsteini Valdi-
marssyni frá Vatnsfjarðarseli. Móðir
hennar og stjúpi hófu síðan búskap í
Miðhúsum í sömu sveit.
Hún giftist 15. nóvember 1965 eft-
irlifandi eigintnanni sínum, Sigmundi
Sigmundssyni oddvita á Látrum í
Reykjarfjarðarhreppi. Þar hófu þau
búskap og keyptu þá jörð árið 1975.
Böm þeirra eru í aldursröð: Ragnhild-
ur, Kristján Bjami, Margrét, Sigmund-
ur Hagalín, Þórólfur, Sigríður og Stef-
án Aðalsteinn.
Systur Huldu sammœðra eru: Jón-
ína fómnn, Björg Valdís, Ása og Þóra.
Svstkini samfeðra em: Ólöf, Jónheiður,
Óskar og Bjami.
Ekki hefur sá hörmulegi atburö-
ur, sem skeöi í Súðavík vib Djúp,
farið fram hjá neinum. Aldrei er
þjóðin jafn sameinuð í huga og orð-
um eins og á slíkum stundum. Vib,
sem þekkjum til við okkar bláa og
stundum lygna Djúp, eigum fá orð
t MINNING
til að tjá huga okkar. Máttarvöldin
hafa þau heljartök að orð og athafn-
ir eru lítils megnug. Eflaust minnir
þetta á líf okkar jaröarbúa, sem
byggjum þessa jörð. Fyrst og fremst
erum við þær lífverur sem blómstra,
fölnum síðan og fellum loks lauf til
jarðarinnar. Ab heilsast og kveðjast
eru þau jákvæðu rök um okkar lífs-
göngu. Lífsbók okkar sýnir þaö og
sannar að störf okkar eru fyrst og
fremst bundin jarðvist á mismun-
andi hátt. Öll lútum við því lögmáli
að ganga loks yfir móðuna miklu án
mótmæla, okkur eru sköpuð þau ör-
lög.
Fyrir tíu árum greindist sú, sem
hér er kvödd og minnst, með
ólæknandi sjúkdóm. Sá stóri dómur
er sjaldan niður kvebinn. Þrátt fyrir
öll læknavísindi og allt sem hægt
var ab gera til hjálpar, var ekki ann-
að til ráða en biötíminn, hversu
langur sem hann yrði.
Þegar ég lít yfir liðna tíð og hugur
reikar til æskuára, þá minnist ég
þess að í okkar kæru sveit, Reykjar-
fjaröarhreppi, var einstaklega gott
mannlíf. Fólkið samhent og bar
byrðir hvers annars ef á bjátaði,
bæði í sorg og gleði.
Sú dapra stabreynd er þar nú,
eins og því miður í mörgum sveit-
um okkar lands, að fólki fækkar og
byggð grisjast. Gömlu göturnar,
sem við þá unglingar gengum er
kindur runnu og kýr voru reknar á
ból, eru nú komnar á kaf í sinu og
minningin ein um gengin spor á
æskuárum geymist í hugskoti hvers
og eins. Landslagib, fjöll með hvít-
um fönnum, berjabrekkum og litl-
um fossum í hlíðum, báruhjal við
lygnan fjörð, svo lygnan ab fjöllin
speglubust í haffletinum. Þetta hef-
ur ekki breyst, en geymist sem dýr-
mætar perlur í æskuminningunni.
Ég held að það sé öllum hollt að
hafa alist upp við slík skilyrði og
skynja nú, þegar árin færast yfir, að
þetta hafi þroskað og hert þá sál
sem naut þessara náttúruaubæfa.
Þegar ég hugsa til minnar góðu
vinkonu, sem ætíð bar sig eins og
hetja þrátt fyrir þungbæran sjúk-
dóm, mætti margt af henni læra.
Hún barðist til síðasta dags. Ég get
ekki annað en minnst þeirra miklu
hörmunga, sem skeðu í Súðavík,
vegna þess að systir Huldu, mágur
og dóttir björgubust öll úr snjóflóð-
inu á giftusamlegan hátt. Mér verö-
ur hugsað til aldraðrar móður og
stjúpa Huldu. Ofan á allar raunir,
sem þessu hefur fylgt, er elsta dótt-
irin kölluð burt í blóma lífsins. Mér
koma því í hug orð afa míns, séra
Páls Qlafssonar í Vatnsfirði. Hann
þurfti oft á miklum sálarstyrk að
halda, þannig mælti harin á sorgar-
stund: „Hann er brúnabjartur í dag.
Það birtir bráðum."
Eins og fyrr er getið hófu þau
Hulda og maður hennar búskap á
Látrum við Mjóafjörð. Hefur sú jörð
verið talin ein af bestu jörðum við
Djúp. Full af áhuga og viljastyrk, en
veraldaraubur af skornum
skammti, hófu þau þar sitt ævistarf.
Stuttu eftir að þau hófu búskap
varð það óhapp hjá þeim að íbúðar-
húsib brann til kaldra kola, litlu
sem engu var bjargað. Þetta skeði að
hausti, vetur stutt undan. Þá hygg
ég að samstaba sveitunga þeirra hafi
létt þeim erfiöan róbur. Af stórhug
og dugnabi hófust þau handa um
uppbyggingu og hafa þau byggt
jörð sína myndarlega, bæði að hús-
um og ræktun. Einstök snyrti-
mennska hefur einkennt öll þeirra
störf. Hafa þau verib verðlaunuð úr
sérstökum sjóði, sem stofnaður var
til slíkra hluta. Börn þeirra fóru
fljótlega að rétta þeim hjálparhönd;
nú býr þar sonur þeirra, Sigmundur
Hagalín, og fjölskylda hans. Er nú
rekiö þar stærsta kúabú við Djúp og
gott fjárbú er þar líka.
Þegar ég nú kveð þessa hugljúfu
vinkonu okkar hjóna, þá er þakk-
læti efst í huga. Heimili þeirra
hjóna stendur við þjóbbraut þvera;
þangab hafa margir átt erindi, er da
húsbóndinn oddviti til margra ára.
Glaðværð og höfðinglegar veitingar
ætíð fram reiddar.
Öll framkoma húsfreyju hefur
verib á þann veg að gestir hafa
fundið þá hlýju og góðvild, sem
einkennt hefur allan heimilisbrag
þeirra hjóna. Ég og kona mín vott-
um allri fjölskyldunni djúpa sam-
úð, biöjum þess að gub gefi þeim
styrk á sorgarstund. Þessi dagfars-
prúða kona hefur kvatt sitt jarðvist-
arlíf. Guð blessi minningu hennar.
Páll Pálsson,
Borg
Hjördís Björnsdóttir Birna Dís Jónasdóttir Helga Björk jónasdóttir
37 ára, f. 15. október 1957 14 ára, f. 23. ágúst 1980 10 ára, f. 1 7. maí 1984
Hjördís Björnsdóttir
og dætur hennar
Framboðslisti Alþýbu
bandalagsins og
óhábra í Reykjavík
Það er erfitt að trúa og sætta sig við
ab Hjödda, Birna og Helga eigi aldr-
ei eftir að koma hingað í eldhúsið
til mín með. sinn hressa andblæ og
hlýju.
Ég man ab ég átti ekki von á að
hann Jonni minn héldi áfram að
koma jafn oft til mín að Auðsholti
eftir ab hann var kominn með kær-
ustu, en það fór nú á annan veg.
Hún Hjödda varö fljótlega ein af
okkur og mikib var gott ab hafa
hana nálægt sér. Hún minnti mig
svo oft á mömmu Jonna, hana Rósu
mína, þegar hún gekk í verkin með
mér, svo við gætum átt notalega
stund saman. Ekki voru heimsókn-
irnar síður ánægjulegar, þegar hún
kom með Rósu litlu, og mikið dáð-
ist ég að þessari ungu móður, hvað
hún gaf sér góðan tíma þegar hún
var að baba og hugsa um þessa litlu
stúlku og hvab hún veitti henni
mikla hlýju.
Þab Ieið ekki á löngu þar til Birna
fæddist og dæturnar voru orönar
tvær, og alltaf átti Hjödda næga
hlýju og þolinmæði. Næstu árin
komu þau Jonni og Hjödda oft í
heimsókn með litlu sólargeislana
sína, eða þá Hjödda meb þær þegar
Jonni var úti á sjó. Seinna bættist
Helga mín í hópinn og ekki fækkaði
ferðunum vib það. Allar voru litlu
stúlkurnar miklar sveitakonur í sér
og höfðu alveg sérstakt yndi af hest-
um.
Svo líða árin og Jonni og Hjödda
flytja með dæturnar sínar vestur í
Súðavík. Ekki minnkaði sambandib
t MINNING
við það, síminn var óspart notaður
og auk þess fannst mér leiðin vestur
styttast eftir ab þau voru flutt þang-
að og vegalengdin var engin fyrir-
staða, ef mabur átti þess kost ab
hitta þau.
Síðastliðib vor fór ég vestur í
fermingu Birnu Dísar. Það verður
ein af þeim stundum sem hlýja og
gleymast seint. Ég minnist líka ætt-
armótsins sem viö héldum í Hjarð-
ardal í sumar. Þangað kom hann
Jonni, Hjödda og Helga. Þá höfðum
við líka viðkomu í Súðavík, þar var
alltaf nægt pláss hvort sem var á
nóttu eða degi.
Hjödda var ekki búin að vera
lengi fyrir vestan þegar hún var
komin í kirkjukórinn, enda hafði
hún fallega rödd og hafði ánægju af
söng. Meöan hún var fyrir sunnan
söng hún meb kór Strandamanna
og þar fengu dæturnar líka tækifæri
til að syngja með fyrir jólin.
Allar voru systurnar hjá mér í
Auðsholti, en mismikib. Birna mín
var alltaf hæg og róleg með sitt fal-
lega bros. Hún var samviskusöm og
vandvirk eins og mamma hennar.
Hún laöaði börn að sér, þau leituöu
öryggis hjá henni, fundu þar traust
og hlýju. Eftir að eldri systumar
stækkuðu voru þær annarstabar við
barnapössun og snúninga, en ég
fékk ab hafa Helgu litlu hjá mér.
Hún var einstaklega skapgott barn,
fljót að bregðast við ef hún var beð-
in að gera eitthvaö. Maður gerði sér
fljótt ljóst að ekki væri hægt að
svíkja gefin loforð viö hana eða
draga þau um Óf á langinn, hún
hafði lag á að minna á þau á sinn
glettna en ákveðna hátt.
Hún átti mikla kímnigáfu og átti
einstaklega gott með að eignast
vini, bæði stelpur og stráka. Hún
hafði líka einstakt lag á að gleðja og
hressa ef eitthvert barnið var dap-
urt, og hún hreif þau með sér á
þann hátt sem henni var einni lag-
ið. Það var aldrei lognmolla í kring-
um hana.
Hún var oft með marbletti, skurði
og skrámur sem öbrum börnum
hefbi fundist meira um. Ég reyndi
að fylgjast meb og búa um það sem
mér fannst þurfa meb, svo ekki
kæmi illt í. En ég hafði ekki áhyggj-
ur af þessu, ég þekkti þetta. Pabbi
hennar var svona þegar hann var
lítill. Mér fannst ég oft upplifa hans
æsýu í henni.
í sumar sagði Helga einu sinni
við mig í einlægni: „Ég skil ekki í
krökkum sem muna hvénær þau
fengu örin sem þau eru með. Ékki
man ég það, en þau eru líka svo
mörg."
Ég bið góban Guð ab blessa
minninguna um Hjöddu, Birnu og
Helgu og gefa Jonna og Rósu styrk
til að bera sorgina og söknuðinn.
Þær gteymast mér aldrei.
Heiða amma
Eftirfarandi listi hefur verib sam-
þykktur viö alþingiskosningarnar
1995.
1. Svavar Gestsson, alþingismaöur.
2. Bryndís Hlööversdóttir, lögfræö-
ingur ASÍ.
3. Ögmundur Jónasson, formaöur
BSRB.
4. Guörún Helgadóttir, alþingismaö-
ur.
5. Guörún Sigurjónsdóttir, sjúkra-
þjálfari.
6. Svanhildur Kaaber, kennari.
7. Björn Grétar Sveinsson, form.
Verkamannasambands íslands.
8. Björn Guðbrandur Jónsson, um-
hverfismálaráögjafi.
9. Linda Ósk Sigurðardóttir, starfsm.
Félag starfsfólks í veitingahúsum.
10. Garðar Mýrdal, eðlisfræöingur.
11. Jóhannes Sigursveinsson, verka-
maöur.
12. Rannveig Jóna Hallsdóttir, nemi.
13. Kristinn H. Einarsson, framkvstj.
félagsíbúöa iðnnema.
14. Halldóra Kristjánsdóttir, sjúkra-
liöi.
15. Tryggvi Friöjónsson, framkv.stj.
Vinnuheimilis Sjálfsbjargar.
16. Stefán Pálsson, menntaskólanemi.
17. Kristrún Guömundsdóttir, kenn-
ari.
Eftirfarandi framboöslisti var sam-
þykktur einróma á félagsfundi
Kvennalistans í Borgarnesi þriöju-
daginn 24. janúar:
1. Hansína B. Einarsdóttir, 38 ára
framkvæmdastjóri, Vík, Dalabyggð.
2. Sigrún Jóhannesdóttir, 47 ára
lektor við Samvinnuháskólann Bif-
röst, Borgarbyggð.
3. Helga Gunnarsdóttir, 42 ára
námsráðgjafi Farskóla Vesturlands,
Akranesi.
4. Þóra Kristín Magnúsdóttir, 40 ára
jarðeplabóndi, Hraunsmúla, Staðar-
sveit, Snæfellsbæ.
5. Ása Sigurlaug Harðardóttir, 23 ára
háskólanemi, Indribastöbum,
18. Sigurður Bessason, verkamaöur.
19. Helga Steinunn Torfadóttir, tón-
listarmaður.
20. Einar Gunnarsson, form. Félags
blikksmiða.
21. Unnurjónsdóttir, leikskólastjóri.
22. Guðmundur M. Kristjánssor
skipstjóri.
23. Elín Sigurðardóttir, prentsmiöur.
24. Percy Stefánsson, forst.m. bygg-
ingasjóös verkamanna.
25. Lilja Guörún Þorvaldsdóttir, leik-
ari.
26. Kristján Thorlacius, kennari.
27. Sigurrós M. Sigurjónsdóttir, form.
Sjálfsbjargar í Reykjavík.
28. Margrét Björnsdóttir, verkakona.
29. Sjöfn Ingólfsdóttir, form. Starfs-
mannafélags Reykjavíkur.
30. Leifur Guðjónsson, verkamaður.
31. Silja Aöalsteinsdóttir, rithöfund-
ur.
32. Helgi Seljan, félagsmálafulltrúi
ÖBÍ og fyrrv. borgarfulltrúi.
33. Adda Bára Sigfúsdóttir, veðurfræö-
ingur og fyrrv. borgarfulltrúi.
34. Kári Arnórsson, fyrrv. skólastjóri.
35. Kristbjörg Kjeld, leikari.
36. Sigurjón Pétursson, trésmiður og
fyrrv. borgarfulltrúi.
Skorradal.
6. Dóra Líndal Hjartardóttir, 41 árs
tónlistarkennari, Vestur- Leirárgörö-
um, Leirársveit.
7. Sigríöur V. Finnbogadóttir, 46 ára
skrifstofumaöur, Borgarnesi, Borgar-
byggö.
8. Ingibjörg Daníelsdóttir, 40 ára
kennari/bóndi, Fróöastööum, Hvít-
ársíðu.
9. Svava Svandís Guðmundsdóttir,
48 ára ferðaþjónustubóndi, Görö-
um, Staðarsveit, Snæfellsbæ.
10. Danfríöur K. Skarphéðinsdóttir,
41 árs kennari/fyrrverandi alþingis-
kona Kvennalistans, Rvík.
■
Framboðslisti Kvenna-
listans á Vesturlandi