Tíminn - 04.02.1995, Side 18

18
mmmu
Laugardagur 4. febrúar 1995
Lafbi Macbeth
okkar tíma
Tina Lynn Carter.
Það voru frostrósir á gluggunum í
Tulsa, Oklahoma, þegar hringt
var í lögregluna kl. 7.40 að
morgni, mánudaginn 20. nóvem-
ber 1993.
„Það er maður læstur inni í bíl
fyrir utan verksmiðjuna okkar.
Kannski er hann sofandi, en mér
virðist sem hann sé dauður,"
sagði verkstjóri í leikfangaverk-
smiðju sem hringdi.
Gary Ross og Matt Palmer, full-
trúar hjá lögreglunni, voru
komnir að Bowens Carpet Center
viö Charles Page breiðstrætið
nokkrum mínútum síöar. Þeir litu
inn um gluggann á umræddum
bláum fjögurra dyra Hyundai,
sem lagt var fyrir utan verksmiðj-
una. í framsætinu sat maður og
hallaði höfðinu að glugganum.
Ross bankaði á gluggann, en
maðurinn sat hreyfingarlaus.
Hann virtist á miöjum þrítugs-
aldri, með teppi um sig miðjan.
Ross og Palmer opnuðu farþega-
dyrnar með tækjum sínum og
þaö kom ekki á óvart að maður-
inn skyldi vera ískaldur viðkomu.
Teppið haföi þjónað þeim til-
gangi aö fela tvö skotsár á maga
hans og brjósti. Brunagöt á skyrt-
unni bentu til að hann hefði ver-
ið skotinn af mjög stuttu færi,
e.t.v. af ökumanni í hálfs metra
fjarlægð. Um það bii 10-12
klukkustundir höfðu liðiö frá
dauða hans.
Sjálfsmorb eða ekki?
Rannsóknarlib lögreglunnar
hóf störf sín. Undir farþegasætinu
fundust tvö skothylki og hálfsjálf-
virk 38 kalíbera Llama skamm-
byssa. „Þetta er morðvopnið,"
sagði Ross. „En kannski er ekki
hægt að útiloka sjálfsmorð,"
bætti hann við.
Palmer var ekki sammála.
„Þetta er ekki sjálfsmorð," sagbi
hann. „Skothamarinn er fastur á
þessari byssu. Einhver er að reyna
að leiða okkur í gildru."
Ross beit í vörina á sér, þegar
hann sá að Palmer hafði á réttu
ab standa. Auk þess voru blóð-
slettur í ökumannssætinu, sem
bentu til aö fórnarlambið hefði
verið látiö þegar bíllinn var skil-
inn eftir.
Palmer var einn af reyndari
mönnum lögreglunnar, meb 35
ára starfsreynslu að baki. Hann
hafði leyst mikinn fjölda saka-
mála, en Ross var nýliði.
Maðurinn bar á sér skilríki.
Hann hét Donald James Selige,
24 ára gamall. Hann hafði komib
við sögu lögreglunnar vegna
fíkniefnadreifingar. Mögulegt var
ab hann hefði verið myrtur vegna
fíkniefna.
Ross og Palmer héldu til heim-
ilis James, en þar var þeim sagt að
hann byggi ekki lengur þar, held-
ur hefbi hann nýverið kynnst
ungri konu, Tinu aö nafni. Áður
hafði hann verið í tygjum við
Bernice nokkra Land. Lögreglan
fór til heimilis Bernice, en hún
var ekki heima. Bróbir hennar
sagði að hún hefði farið út að
leita ab James, þar sem Tina hefði
hringt 10 sinnum eba oftar til að
leita að James, sem hafði verið
saknað um tíma.
Ross og Palmer tókst að hafa
upp á símanúmeri Tinu og
hringdu þegar í hana. Karlmanns-
rödd kom í símann.
Matt Palmer.
James Seiige.
Þung ásökun
„Er Tina við?" spurði Palmer án
þess að kynna sig og skömmu síð-
ar kom hún í símann.
Eftir að Tinu skildist að lögregl-
an þyrfti að hafa tal af sér, sagðist
hún myndu taía við þá heima hjá
sér.
Bernice taldi engan vafa leika á
að Tina heföi ráðið James af dög-
um. „Tíkin sú arna," sagöi hún.
„Hún hefur drepib hann." Ekki
vildi hún rökstybja þessa tilgátu
frekar, en sagöist vita aö Tina ætti
skammbyssu.
Það fyrsta, sem Palmer tók eftir
þegar hann hitti Tinu fyrst, var að
hún var ólétt líkt og Bernice.
Palmer skýrbi henni frá því ab
lík James hefði fundist. Hún var
með „vini sínum", eins og hún
kynnti hann, Tommy Brown,
sem líkt og hún sjálf var á spjöld-
um lögreglunnar fyrir ýmsa smá-
glæpi, einkum er tengdust fíkni-
efnum. Henni virtist ekki verða
mikið um að fregna lát James.
Tina sagöist ekki hafa séð James
frá því ab hann hafði farið í öku-
ferð daginn áður til að koma á
viðskiptum við kaupendur eitur-
lyfja. Hún sagbist vita til að hann
ætti byssu, en gat ekki lýst henni
nánar.
Ross og Palmer tóku eftir að svo
virtist sem hýn dytti út á köflum í
yfirheyrslunni, líkt og þoka færð-
ist yfir augu hennar og hún færi í
annan heim.
Ný saga
Tina fór á salernið og á meðan
var Tommy vinur hennar yfir-
heyrður.
Tina heyrði að Ross og Palmer
voru að spyrja hann óþægilegra
spurninga þegar hún kom af
snyrtingunni og þá öskraði hún
skyndilega: „Hættiði að kvelja
hann. Hann kom hvergi nálægt
þessu."
Ross og Palmer báöu hana að
SAKAMÁL
segja sér það sem hún vissi um
málið.
Tina breytti nú frásögn sinni á
þá leið að hún hefði vitað hvar
James hefði átt að hitta kaupend-
urna og þegar hann skilaði sér
ekki til baka, hefði hún orðið
áhyggjufull. Hún hefbi keyrt að
Charles Page breiðstrætinu og
fundið James örendan í framsæt-
inu. Hún þreifaöi á honum til að
fullvissa sig um að hann væri lát-
inn, en þá var hún skyndilega lýst
upp af bíl með tveimur farþegum,
sennilega morðingjum James,
„sem höfðu komið aftur til ab
ganga úr skugga um ab hann væri
örugglega dauður", eins og hún
skýrði frá. Hún sagðist hafa kast-
ab sér á gólfið og mennirnir í
bílnum hefðu látið sér nægja ab
líta stuttlega á James, síðan hefðu
þeir ekið á brott.
Sagan var ekki trúverðug og
ekki bætti úr skák að þrátt fyrir
þetta sagöist Tina hvorki geta gef-
ib lýsingu á mönnunum tveimur
né ökutæki þeirra. „Það var svo
dimmt," var þab eina sem hún
haföi frekar um málið að segja.
„Af hverju keyrbirbu hann ekki
á spítala, þegar þeir voru farnir?"
spuröi Palmer.
„Ég veit það ekki, ég var með
blóð hans á fötunum mínum og
þorði það ekki," sagði Tina.
Tina sagði ab lokum að morð-
ingjarnir hefðu haft ærna ástæðu
C ary Ross.
til að myröa James, því hann
hefði verið með eiturlyf ab verð-
mæti 7000 dala eða tæprar hálfrar
milljónar ísl. króna.
„Þetta var stærsti samningur
sem hann hafði staöið í um langt
skeiö," sagði Tina.
Vinurinn talar
Ross og Palmer yfirgáfu Tinu og
sögðust tala við hana síðar.
Henni virtist létta er þeir fóru, og
Palmer sá ekki betur en að hún
væri brosandi er hann leit inn um
gluggann á jarðhæðinni, eftir að
hann yfirgaf húsiö.
Palmer vissi ab mál Tinu var
erfitt að sækja, en eðlisávísun
hans gerði vart ráð fyrir þeim
möguleika að hún segði sannleik-
ann. „Við verbum að einbeita
okkur að vini hennar, Tommy,"
sagði hann við Ross er þeir fóru
nibur á lögreglustöð að gefa
skýrslu um málið.
Þremur dögum seinna báru
ákafar tilraunir Palmers til að fá
Tommy til að leysa frá skjóðunni
árangur. Tommy virtist vib-
kvæmur ab eðlisfari og Palmer sá
strax snöggan blett á honum og
þrýsti síðan á hann oft á dag að
skýra sér frá því sem hann vissi.
Annað, sem hjálpaði Palmer, var
ab kynni Tinu og Tommys höfðu
varað stutt og því þótti honum
ólíklegt að Tommy hefði náð að
bindast henni sterkum tryggða-
böndum.
Á fjórða degi hringdi Tommy
svo í Palmer og bað um að fá að
tala viö hann.
Tommy sagði ab morguninn
sem morðið var framib hefði Tina
komið heim í miklu uppnámi og
staðið klukkustundum saman
undir sturtunni. Palmer flaug í
hug að sagan. um lafði Macbeth
hefði endurtekið sig. Þaö hefði í
raun verið samviska hennar, sem
hún hefði verið aö reyna að þvo,
en ekki líkami.
Tommy sagði að Tina hefði ver-
ið með mikið fé á sér og auk þess
með fulla vasa af dópi. Hún hafði
ekki sagt honum frá því sem gerst
hafði, en bent án orða á byssu
sem hún hafði meðferðis.
Tommy sagði Palmer að hann
vissi ekki af hverju hann heföi
ákveðið ab hjálpa henni, en eitt-
hvaö hefði sagt honum að losa
Tinu vib morövopnið og hann
hefði boðist til að farga því á
meðan hún var í sturtunni. Hún
samþykkti það og tjáði honum að
hún hefði gert þetta fyrir þau
bæði.
Tommy ók að stöðuvatni
skammt frá og losaði sig þar við
byssuna. Síban fór hann heim og
beið komu lögreglunnar.
Glæpur í auðgunar-
skyni
Fjórum klukkutímum síðar
haföi leitarflokkur lögreglunnar
fundið morðvopniö og eftir það
var ékki eftir neinu að bíða. Gefin
var út handtökuskipun á Tinu, og
Tommy var einnig haldið í varð-
haldi.
Fyrst eftir handtökuna hélt
Tina fram sakleysi sínu, en eftir
að hafa ráöfært sig við lögfræöing
játabi hún sekt sína, til að fá ekki
þyngstu refsingu. Hún sagði
gíæpinn framinn í auðgunar-
skyni.
13. júní 1994 var hún dæmd í
ævilangt fangelsi. Tina fæddi
heilbrigt stúlkubarn, sem hefur
veriö ættleitt, en síöasta misseriö
hefur Tina tvívegis orðib uppvís
að notkun fíkniefna innan veggja
fangelsisins.