Réttur - 01.01.1943, Síða 13

RÉTTUR
17
þekki kaupmann, sem myndi láta mig fá vörur í heildsölu. Eigum
við að kaupa sígarettur og brjóstsykur til þess að selja strákunum
hérna? Eigum við að græða? Eða áttu kannski enga peninga til að
leggja í púkkið?
Ég á bara fimmtán krónur.
Allt í lagi! Ég ætla að skreppa til bæjarins um helgina. Þú lætur
mig fá peningana, en ég kaupi vörurnar.
Hann stóð á fætur og tók húfuna sína af snaga í horninu. Komdu,
sagði hann. Við skulum heimsækja Stínu.
Ég fylgdist með honum. Við gengum út úr piltaskálanum, geng-
um fyrir hornið og fórum inn í kjallarann, þar sem Stína bjó í einni
kytrunni ásamt Gunnu. Stína var langfallegust af öllum verksmiðju-
stúlkunum, dökkhærð og brjóstamikil, en ákaflega guðhrædd og
feimin. Mig minnir, að hún hafi verið í Éíladelfíusöfnuðinum, enda
kafroðnaði hún, þegar Bjössi hlammaði sér niður við hlið hennar.
Vinstúlkan Gunna var aftur á móti neflöng og hrikaleg, fingurnir
stuttir og hnubbóttir, mjaðmirnar áþekkar mölum og kálfarnir
digrir eins og kvartil. En hún var svo léttlynd og hláturmild, að hún
varð að hafa sig alla við, til þess að missa ekki út sér gervitennurn-
ar, þegar hún heyrði eitthvað skemmtilegt.
Jæja, stelpur, sagði Bjössi. Eigum við að gera verkfall?
Verkfall? Æ-hæ-hæ-hæ! A-ha-ha-ha! Afskaplega ertu fyndinn!
veinaði Gunna og bólgnaði öll af hlátri. Stína sagði ekki neitt, held-
ur sneri hún sér undan og fór að blaða í snjáðri biblíu.
Hættu að lesa þessa vitleysu, sagði Bjössi og tók óðar að þylja
yfir henni byltingaboðskap, en hún þagði lengi, eins og lamb, sem
leitt er til slátrunar, unz hún leit fjarrænum augum á dauft raf-
ljósið og mælti veikri röddu:
Iíitningin segir, að við eigum að elska óvini okkar og biðja fyrir
þeim....
Nei, fari það í helvíti! hrópaði Bjössi og tókst allur á loft. Hann
færði sig nær henni og réðst heiftarlega á kristindóminn. Jóhannes
skírari var til dæmis útsmoginn kvennabósi, sem tældi saklausar
stúlkur til að fara úr öllum fötum og stríplast úti í ánni Jórdan. Síð-
an leiddi hann þær bak við hól.... jæja, sleppum því! Hvað var