Réttur - 01.01.1943, Side 39

RÉTTUR
43
„Það verður athugað. Hver var fyrir henni?“
Fanginn sneri nú alveg að baki og Kassner hlustaði eftir svarinu.
„Maður, sem hét Hans.“
„Það hefði ég getað sagt mér sjálfur. Það sem ég vil vita, er
ættarnafn hans. Þú skalt ekki reyna að fara í kringum mig, ræfill-
inn þinn.“
„Við vitum ekki nerna skírnarnafn félaganna. Það er ströng
regla.“
„En heimilisfangið?“
„Ég sá hann aldrei nema á sellufundunum.“
„Olræt! Ég sendi þig í einn klefann okkar. Þú skalt sjá, að það
getur skerpt minnið. — Hvað varstu lengi í Moabit?“
„Sex mánuði.“
„Hundrað og áttatíu dagar síðan þú varst tekinn. . . . “
Nú fyrst fór Kassner að hugsa sitt mál. Stormsveitarmennirnir
höfðu farið með hann í strætisvagni fyrsta hluta leiðarinnar, og
innan um nazistafarþegana var það enn óskennntilegra en þó farið
hefði verið í lögregluvagni. Eitt hinna mörgu starfa hans var for-
sjá lítillar verksmiðju, sem framleiddi flugvélaskrúfur, og fékk því
að hafa flugvél til sinna nota. Hún beið þar í skýli sínu og Kassner
hafði ekki hugsað um annað alla leiðina. Á götuhorni einu hafði
bíllinn farið framhjá syngjandi málarasveinum, sem voru að mála
framhlið skriflahúðar eins marglita og Rauðatorgið. . . . Allt til
þessarar stundar hafði honum fundizt þetta óraunverulegt, en þó
líkara leik en draum.
„Hundrað og áttatíu... sagði foringinn aftur. „Sjáum til....
en svo við víkjum að öðru: Hver hefur sofið hjá konunni þinni
allan þann tíma?“
Foringinn þrástarði á fangann; hafði skeytið hitt? Kassner tók
sárt til mannsins, er stóð þarna negldur í sömu sporin, alveg hjálp-
arvana, en heitti allri orku til að láta ekkert á sig ganga. Rödd for-
ingjans var ekki hörkuleg lengur.
„Hver sefur hjá konunni þinni?“ endurtók hann.
Kassner reyndi að setja sig í spor kommúnistans; það var ein-
kennilegt að vera bæði áhorfandi og þátttakandi harmleiks,