Réttur - 01.10.1937, Blaðsíða 3

menn í sveitunum hundsað hverir aðra; — hefðu
kommúnistar t.d. setið hjá og farið að karpa við stéttar
bræður sína úr öðrum flokkum, þá hefði íhaldið sigr-
að og Búnaðarfélagi íslands um leið verið greitt bana-
högg. En vinstri kjósendur lögðu flokkspólitík á hill-
una og tóku höndum saman í einu stærsta velferðar-
máli landbúnaðarins. Kommúnistar, Framsóknar og
Alþýðuflokksmenn stóðu sameiginlega um málstað
fólksins, án minnsta ágreinings. Og Framsóknar-
menn, sem harðast hafa talað á móti allri samvinnu
við kommúnista, höfðu ekki hið minnsta við það að
athuga, þó þessir ,,Moskvadýrkendur“ veittu þeim
iið.
Hitt dæmið er ekki nema fárra vikna gamalt. Það
var þegar alþýða Reykjavíkur og nágrennis á vett-
vangi neytendasamtakanna hratt árás kolahringsins
svo eftirminnilega, að glott heildsalanna stirðnaði. Þá
var ekki spurt um það, hvort djúpið milli Framsóknar
og Kommúnista væri óbrúanlegt, heldur aðeins um
málstað fólksins, sem átti lífsafkomu sína að verja
íyrir mönnum, sem halda sig hafa einkarétt á að
skattleggja hvern bita og sopa, sem alþýðan neytir.
Við sveitamenn samgleðjumst verkalýðsstéttinni og
óskum samtökum hennar langtum stærri sigra, til að
hnekkja valdi þeirra, sem arðsjúga hana. Og við
gleðjumst líka yfir kveinstöfum burgeisanna, er bráð-
in var hrifsuð úr klóm þeirra.
En við drögum okkar ályktanir af þessum og því-
líkum dæmum. Við getum ekki lokað augunum íyrir
þeirri staðreynd, að hagsmunir fólksins eru sameig-
inlegir og þegar það stendur sameinað, þá er það ó-
sigrandi máttur ,og skæðasta vopnið á auðvaldið og
hringana.
Fólkið hefir sameiginlegra hagsmuna að gæta gegn
yfirstéttinni, og samvinna þess og foringja þess um
hagsmunamálin er leiðin til sigurs.
Núna bíða næstkomandi Alþingis meiri og vanda-
25»