Réttur - 01.10.1937, Qupperneq 26

bænda nýjan heim. Sköpun samyrkjubúa og" ríkisbúa
hefir leitt af sér þá byltingu í tækni landbúnaðarins,
sem hefir yfirunnið draug stöðugt endurtekinna
hungursneyða. Og vankunnáttu í lestri og skrift hefir
raunverulega verið útrýmt.
Ástandið í samyrkjubúunum er nú orðið allt annað
en það, sem ég kýnntist 1933. Þá voru samyrkjubúin
ennþá að berjast við afleiðingar útbreiddra bænda-
óeirða, sem orsakazt höfðu af ónærgætnum og
alltof fljótvirkum tilraunum til að koma á samyrkj-
unni, og endaði með því, að milljónum hesta og hús-
dýra var slátrað.
Það hafði verið skortur og allstaðar ríkt beiskja
og óánægja. Nú stendur samyrkjuloftvogin á ,,stöð-
ugt góðviðri“. Þegar bezt lætur er bóndinn fullur
hrifningar, en í versta falli sættir hann sig við það
sem er. Meira en 93 hundraðshlutar landsins og 90
af hundraði bændanna tilheyrir ríkis- og samyrkju-
búunum, og afkoman í sveitunum er betri en nokkurn
tíma áður.
Fyrir hálfum mánuði síðan talaði ég við formann
samyrkjubús eins nálægt Charkov. Búið var stofnað
1930 með 30 bændum. Síðan hafa 225 gengið í það
og enginn sagt sig úr því. Hann sagði mér, að hver
bóndi afhenti samyrkjubúinu land sitt, hesta og öll
vinnutæki, um leið og hann gengi í það. En þótt hann
eigi ekkert til, þá er það engin hindrun fyrir inntöku
hans. 40 hundraðshlutar af andvirði eigna hans
ganga til samyrkjubúsins, en hann á fræðilega kröfu
til að fá að halda hinum 60 hundraðshlutunum.
Hver meðlimur samyrkjubúsins getur fengið að
halda 1 til 2 hekturum af landi sínu til eigin afnota
fyrir matjurtagarð, eina kú og kálf, tíu svín, alifugla
og bíflugur. Þetta ákvæði fullnægir einstaklings-
byggju hans og löngun til að eiga jörð og hefir áreið-
anlega átt sinn þ^tt í framförum samyrkjuhreyfing-
arinnar.
282