Réttur - 01.04.1980, Síða 60

hagsmuni okkar, sem oss finnst sann-
gjarnt að tekið sé tillit til, — og hefðum
að öllum líkindum getað samið vel um
við sjálfstætt Grænland, - þá er rétt að
muna ef þau Efnahagsbandalagsríki, sem
lengst hafa arðrænt okkur og við átt í
mestu stríði við, ætla að sýna frekju og
yfirgang, - að ísland á eitt vopn á jrau
sem bítur.
Það er að hóta þeim með brottrekstri
herstöðvanna og úrgöngu úr Nato.
Það liggur sá grunur á, að er Nato
var stofnað, hafi ekki hvað síst verið
lagt að Noregi og Danmörku að ganga
inn, því annars væri óhugsandi að blekkja
íslendinga til slíks - og jrar jryrfti endi-
lega að koma upp erlendri herstöð,
njósnastöð, atomstöð eða hvað það vrði
látið heita - í öllu falli góðu skotmarki,
ef til styrjaldar kæmi — en Noregur og
Danmörk kváðust hvorugt vilja Jiafa er-
lenda lierstöð í lieimalandi sínu: íslend-
ingum mætti hinsvegar gjarnan fóma.
Þetta minnir oss nokkuð á atriði jrað
í Brjánslrardaga í Njálu, er merkisberar
Sigurðar Orkneyjarjarls voru skotnir nið-
ur hver á fætur öðrum og jarlinn skip-
aði íslendingnum Þorsteini Síðu-Halls-
syni að bera merkið, en hann neitaði að
góðs Janda ráðum. Og jarlinn skipaði
Hrafni rauða að bera það, en hann svar-
aði jarli: ,,Ber þú sjálfur fjunda þinn.“
Hvort myndi ekki best að svara þeim
evrópsku Nato-herrum, livort sem nor-
rænir eru eða ekki, er jreir engu vilja
sinna kröfum íslendinga:
Ber þú sjálfur Keflavíkurfjanda þinn.
Þorsteinn Síðu-Hallsson og Hrafn
rauði sluppu báðir lifandi úr Brjánsbar-
daga, en íslenskir Nato-herrar ætlast
vafalaust ekki til þess að íslensk þjóð
slejopi lifandi úr ragnarökkri því, sem
Bandaríkin nú undirbúa Vestur-Evrópu.
Þeir munu því að vanda beygja sig
einnig í fiskveiðimálum, eins og þeir
byrjuðu eftirminnilegast á 1961.
E. O.
Níðst á gamalmennum, stórlöxum hlíft!
í undirbúningi kvað vera - með ærnum
kostnaði — að setja skreftel jara á alla. síma
í Reykjavík og síðan víðar. Skal nú græða
á löngum samtölum!
Þeir, sem mest nota símann til langra
samtala, eru fyrst og frernst meira eða
minna farlama gamalmenni eða sjúkling-
ar, sem eiga Jrennan eina kost til að hafa
samband við vini og kunningja. - Þess-
um aðilum skal nú gert jrað ókleift, jrví
venjulega er ekki mikið um efnin hjá
slíkum.
En hvað um þá, sem efnin hafa?
Stórkaupmenn og aðrir slíkir stórlaxar
geta talað endalaust í símann við liverja
sem er, i einkaerindum sem öðrum - og
þeir fá joað allt saman dregið frá í skatt-
inum - eins og bílakeyrslu, veislur, ut-
anlandsferðir og annað. Þessir herrar hafa
sérréttindi.
Embættismenn ríkisins munu líka ýms-
ir nota símann í einkaerindum - og ríkið
liorgar.
En væri ekki þörf á að fara að kenna
t.d. æðstu mönnum símans - allt upp í
ráðherra, að hugsa og skilja Jrað, að þessi
tæki eru til jress að gera mönnum lífið
auðveldara - og ekki síst lretra fyrir jrá,
sem bágt eiga, - en ekki lrara til að okra
á?
124