Morgunblaðið - 22.01.2006, Blaðsíða 24

24 | 22.1.2006
L
ögaldur skiptir engu, hæfileikar öllu, þegar
kemur að listinni. Þetta veit Einar Örn Bene-
diktsson, forsprakki hljómsveitarinnar Ghost-
digital. Og hann veit líka að þegar kemur að listinni
má enginn hæfileikamaður gjalda ættartengsla. Þrettán
ára sonur hans, Hrafnkell Flóki Einarsson, kemur því
fram með sveitinni á tónleikum, nú síðast á nátt-
úruverndargleðinni í Laugardalshöll, og vekur athygli
fyrir trompetleik sinn og laglega sviðsframkomu. Einar
Örn hefur sjálfur blásið í rörið með ýmsum sveitum
gegnum tíðina og af því hljóðfærið var til á heimilinu
hlaut að koma að því að Hrafnkell tæki það upp og
núna er hann á 6. ári í trompetnámi. „Fyrsta skiptið
sem ég spilaði af viti á trompet var á sándtékki fyrir
Grindverk; þá kunni ég bara að blása í munnstykkið
en fékk áhuga á að halda áfram og fór að læra hjá Lár-
usi Grímssyni í Lúðrasveit Vesturbæjar sem ég spila
enn þá með, og stundum líka með Lúðrasveit
Reykjavíkur.“ Að spila með lúðrasveit og
tölvurokksveit einsog Ghostdigital er tvennt
ólíkt en jafn gaman að hans mati. „Maður
er frjálsari í Ghostdigital og getur imp-
róvíserað en í lúðrasveitinni er farið eftir
nótum.“ Hann kveðst hafa verið dálítið
kvíðinn fyrst þegar pabbi hans lagði til
að hann kæmi fram með sveitinni en
„síðan hefur þetta verið mjög gaman.
Og ég sé ekki fyrir mér að ég hætti að
læra eða spila á næstunni. Alveg frá
því ég var lítill hefur svarið við spurn-
ingunni: Hvað viltu verða? verið: Tón-
listarmaður.“ Hrafnkell Flóki gerir
ekki á þessu stigi uppá milli tónlist-
argreina en hlustar núna mikið á
gamalt pönk. En hvað um Sykur-
molana? „Já, ég kann, held ég, öll lögin
þeirra á gítar og finnst þeir mjög fín hljóm-
sveit.“ Þrátt fyrir músíkina gengur Hrafn-
keli vel í skóla og hann hefur tíma fyrir
annað áhugamál sem er íshokkí.
ath@mbl.is
H
R
A
F
N
K
E
L
L
F
L
Ó
K
I
E
IN
A
R
S
S
O
N

LOFAR GÓÐU
L
jó
sm
yn
d:
Þ
or
ke
ll
„Maður er frjálsari í
Ghostdigital og getur
impróvíserað en í lúðrasveit-
inni er farið eftir nótum“
K úluspil er leikur sem fylgt hefur manninum í árþúsundir. Í árdaga voru kúlurnaraðallega gerðar úr leir eða marmara og því jafnan kenndar við síðarnefnda hrá-efnið, marmara. Orðið marmari er dregið af gríska orðinu marmaros, sem merk-
ir gljáandi steinn. Litskrúðugar marmarakúlur, oft úr gleri, voru algeng leikföng allt
fram undir lok tuttugustu aldar, en eru sjaldséðari í dótakössum í seinni tíð. Margir hafa
lagt það fyrir sig að safna marmarakúlum og ef grannt er skoðað leynist mikil sérhæfing
í þeirri tegund af söfnun, eins og annarri. Marmarakúlur eru flokkaðar eftir stærð, gerð,
framleiðanda, aldri, stíl, hráefni, framboði og umbúðum, sem hefur sitt að segja í verð-
lagningu og mati. „Ljótar“ en sjaldgæfar marmarakúlur, geta því verið jafn mikils virði
og hágæða framleiðsla. Fjöldi bóka hefur verið ritaður um marmarakúlur og einnig er
hægt að taka þátt í uppboðum á þeim á netinu. Þá eru haldnar ráðstefnur fyrir marm-
arakúlusafnara. Marmarakúlur eru ýmist handgerðar, framleiddar í vélum eða hvort
tveggja. Þær hafa verið búnar til úr grjóti, fílabeini og postulíni, auk leirs, marmara og
glers, sem fyrr er getið. Er litarefnum þá dreypt í glerið á meðan það er bráðið til þess að
búa til hinar kunnuglegu litaslæður innan í kúlunum, sem minna óneitanlega á marmara.
Til eru margskonar leikir með marmarakúlum og er bæði hægt að taka þátt í heims-
meistarakeppni og spreyta sig á kúluspili í tölvunni.
SAGA HLUTANNA | MARMARAKÚLUR
Í safnið eða spilið