Morgunblaðið - 14.02.2006, Side 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 14. FEBRÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Páll Jóhannes-son fæddist á
Söndum í Meðal-
landi í V-Skafta-
fellssýslu 17. júlí
1917. Hann lést á
hjartadeild Land-
spítala – Háskóla-
sjúkrahúss mánu-
daginn 6. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Jóhannes
Guðmundsson,
bóndi og póstur, f.
1880, d. 1961 og
Þuríður Pálsdóttir húsmóðir, f.
1890, d. 1974. Systkini Páls eru
Eggert, f. 1912, d. 1983, Kjartan, f.
1913, d. 1990, Guðmundur, f. 1914,
d. 1973, Einar, f. 1915, d. 2005,
Lára, f. 1919, d. 1919, Loftur, f.
1920, d. 1985, Lára, f. 1923, Svava,
f. 1926, d. 1995, Gissur Þórður, f.
1928 og Hulda, f. 1931, d. 1996.
Páll kvæntist árið 1953 Guð-
Ellen Ragna, f. 1987. 3) Már Grét-
ar verkfræðingur í Reykjavík.
Börn hans og fyrrverandi eigin-
konu hans, Draumeyju Aradóttur
kennara, f. 1960, eru Sunna Dís, f.
1983, og Máni Steinn, f. 1987. Már
er í sambúð með Sólveigu Katrínu
Sveinsdóttur kennara, f. 1961.
Sonur þeirra er Einar Sveinn, f.
2003. Sonur Sólveigar er Erik
Chaillot, f. 1987.
Páll fluttist með fjölskyldu sinni
frá Söndum að Herjólfsstöðum í
Álftaveri 1919 í kjölfar Kötlugoss-
ins 1918. Þar ólst hann upp og
lagði hönd á plóg við bústörfin þar
til hann fór að heiman. Páll vann
ýmis almenn störf til sjávar og
sveita eins og venja var um unga
menn á þessum tíma og um 1940
fluttist hann til Reykjavíkur. Hann
greindist með berkla og lá á Vífils-
stöðum frá 1941–1943. Haustið
1945 réðist hann til starfa hjá Ólafi
Magnússyni í Fálkanum í Reykja-
vík og starfaði á reiðhjólalager
fyrirtækisins í tæp 49 ár eða þar til
hann lét af störfum árið 1994 á 77.
aldursári.
Útför Páls fer fram frá Háteigs-
kirkju í Reykjavík í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
laugu Jóhannsdóttur,
f. á Bakkakoti í Með-
allandi 1925. For-
eldrar hennar voru
Jóhann Sigurðsson
bóndi, f. 1882, d. 1959
og Margrét Stefáns-
dóttir húsmóðir, f.
1883, d. 1959, búsett
þar. Börn þeirra Páls
og Guðlaugar eru: 1)
Jóhann, fram-
kvæmdastjóri í
Reykjavík, f. 1952, d.
af slysförum 1986.
Kvæntist 1973 Sig-
rúnu Björnsdóttur kennara, f.
1950. Börn þeirra eru: a) Tinna
Rut, f. 1972, í sambúð með Einari
Guðjónssyni, f. 1961, sonur þeirra
Jóhann Páll, f. 1998, og b) Orri
Páll, f. 1978. 2) Þuríður Pálsdóttir,
deildarstjóri hjá Háskóla Íslands,
giftist 1987, Páli Bjarna Kjartans-
syni ljósmyndara, f. 1959. Börn
þeirra eru Elvar Már, f. 1982 og
Stundum er sagt að maður velji
sér ekki fjölskyldu en geti valið sér
vini og eigi því að vanda valið vel.
Mér hefur fundist ég ansi flink í
vinavalinu en þó slógu forlögin mér
við þegar kom að því að velja mér
fjölskyldu. Ég er heppin.
Ég man fyrst eftir afa í Skafta-
hlíðinni; löngu áður en ég var svo
heppin að flytja í næsta hús. Ég
þykist muna eftir mér á handlegg
hans, virðandi fyrir mér útsýnið yf-
ir Miklubraut úr stofuglugganum,
teljandi bíla og spjallandi við hverf-
isþrestina. Þó getur verið að ég
haldi bara að ég muni það því vissu-
lega fylgdist ég með Orra bróður og
yngri frændsystkinum mínum, og
seinna syni mínum í sama leik.
Leikskólinn minn var stofan og eld-
húsið í fallega risinu í Skaftahlíð-
inni og ég hóf meira að segja skóla-
göngu í hverfisskólanum þótt við
fjölskyldan byggjum sjálf uppi í
fjöllum á þeim tíma. Stundum
sleppti amma mér lausri inn í ung-
lingaherbergi föðursystkina minna,
gegn því að öll ummerki um veru
mína þar yrðu útmáð áður en þau
sneru heim úr skólanum. Þau nutu
góðs af starfi afa í Fálkanum; áttu
allar nýjustu plöturnar og sýndu
Gibb bræðrum, Þursaflokknum og
Supertramp miklu meiri áhuga en
mér. Þá kom sér vel að eiga afa,
aðdáanda númer eitt, að. Ég naut
góðs af því í mörg ár að vera eina
barnabarnið með einhverju viti, dró
afa í þrjúbíó að sjá Grease, spilaði
lönguvitleysu og asna eins og ég
ætti lífið að leysa, pantaði kók eða
appelsín að drekka með sunnudags-
hryggnum og fékk að eiga afgang-
inn. Aðdáunin var algerlega gagn-
kvæm. Afi tók úr sér tennurnar og
bullaði eins og bjáni og amma þver-
neitaði að hafa gaman af svo við
sæjum til. Ég drakk kaffi honum til
samlætis, með molasykri úr dá-
dýrakrúsinni þegar amma sá ekki
til. Svo las hann sig upphátt í gegn-
um Andrés á dönsku og ég vissi það
ekki fyrr en löngu seinna að danska
var alls ekki orðin skyldufag þessa
tvo vetrarparta sem hann stundaði
nám í farskólanum á Herjólfsstöð-
um.
Sveitin og æskustöðvarnar voru
afa hugfólgnar og honum fannst
ómögulegt að komast ekki austur í
Álftaver og í könnunarleiðangur
með Gissuri inn á afrétt a.m.k. einu
sinni á sumri. Sem barn dvaldi ég á
sumrum með ömmu í Meðallandinu,
sveitinni hinum megin við fljótið, og
afi kom til okkar þegar hann var
búinn að kanna nægju sína í
Verinu. Mamma og pabbi skutluðu
okkur austur á vorin og á leiðinni
skemmti afi sjálfum sér og okkur
hinum með því að rifja upp öll ör-
nefni sem á vegi okkar urðu. Ekk-
ert var skilið undan, bent var á
hverja einustu sprænu, klett og
rúst og haldinn fyrirlestur um heit-
in og uppruna þeirra. Á leiðinni
suður á haustin var svo prófað úr
fyrirlestrinum frá því um vorið.
Honum fannst við stundum ægilega
vitlaus en gafst aldrei upp og ef-
aðist ekki um að einhvern daginn
næðum við þessu. Deildum áhug-
anum. Afi var sjálfur hreint ótrú-
lega minnugur, nema þegar kom að
því sem hann hafði ekki áhuga á, þá
eyddi hann ekki dýrmætum heila-
sellum í óþarfa.
Afi hafði einlægan áhuga á vel-
ferð fjölskyldunnar, fylgdist náið
með hverjum og einum og gerði allt
sem í hans valdi stóð til að greiða
leið okkar, beðinn eða óbeðinn.
Hann elskaði fólkið sitt takmarka-
laust, skilyrðislaust og endalaust.
Og ömmu, sem hann var óendan-
lega þakklátur fyrir umhyggjuna
og hjálpina við það sem hann var
hættur að vera sjálfbjarga með.
Kannski var það kynslóðin,
kannski uppeldið, upplagið, ég veit
það ekki. Afi var algerlega jarð-
tengdur og með sitt á hreinu án
þess að láta sér detta í hug að
skipta sér af hvernig aðrir kysu að
haga lífi sínu. Hann var fordóma-
laus og alltaf til í að auka þekkingu
sína með því að hlusta á það sem
aðrir höfðu til málanna að leggja.
Ef hann var ekki sammála manni
var það ekkert mál; aldrei datt hon-
um í hug að ryðjast fram fyrir í röð-
inni í krafti aldurs eða lágs blóð-
þrýstings. Hann miðlaði af reynslu
sinni og þekkingu án þess að ætlast
til eins eða neins. Þrátt fyrir að
hafa lifað lungann úr öld var hann
síungur; alltaf eitthvað að brasa og
bardúsa og hugurinn á fullu þótt
skrokkurinn fylgdi ekki eftir, sér-
staklega á seinni árum. Afi var fé-
lagslyndur og hafði yndi af manna-
mótum, hvort sem um var að ræða
smábarnaafmæli eða árshátíðir,
þótt hann sæi ekki ástæðu til að
syngja hæst eða lengst. Hann var
húmoristi og fljótur að kveikja á kó-
míkinni í lífinu. Hafði lúmskt gam-
an af því að ganga fram af manni
með vísum af tvíræðna taginu svo
stundum þótti ömmu nóg um og
þakkaði almættinu fyrir að heyra
ekki allt of vel.
,,Í gær átti ég báða afana mína en
í dag á ég bara annan,“ sagði
langafastrákurinn Jóhann Páll
hugsandi á mánudaginn í átta ára
tilraun sinni til að greina stöðuna.
Víst er að jörðin snýst áfram þótt
okkar litli prívatheimur hökti í
nokkra daga. Svo heldur okkar líf
líka áfram og heilmikið hefur í
skorist. Elskulegi afi minn er kom-
inn til fundar við þá sem á undan
eru farnir og verður fljótur að laga
sig aðstæðum. Við hin, heppin með
fyrirmynd, biðjum fyrir kærar
kveðjur og reynum að gera eins.
Elsku fólkið mitt; hvunndags-
hetjan amma Lauga, jarðbundnu
ljúfmennin og tryggðatröllin Þurý
og Már og við hin öll; mikið erum
við heppin.
Tinna.
Elsku besti afi minn.
Það er aftur komið að sögustund
hjá okkur, en í dag er það ég sem
segi sögurnar.
Þegar ég var lítil lastu fyrir mig
úr risastórri rauðri bók sem geymdi
eina sögu fyrir hvern dag ársins.
Við lásum um Öskubusku og kið-
lingana í Borgundarhólmsklukk-
unni, um piparkökuhús og Arnar-
auga, en uppáhaldsdagarnir mínir
voru þeir sem fjölluðu um Heiðu í
Ölpunum og afa hennar. Hún var
afastelpa, alveg eins og ég.
Þú kenndir mér svo margt, afi
minn. Þú kenndir mér jafning og
lönguvitleysu, Þú kenndir mér hvað
fjöllin, blómin og fuglarnir heita, að
krossgátuguðinn heitir alltaf Ra og
að það sé rangt að segja að eitthvað
PÁLL
JÓHANNESSON
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.350 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
10-50% afsláttur
TILBOÐ
á legsteinum,
fylgihlutum og
uppsetningu
Okkar ásktæri
SNORRI DALMAR
frá Siglufirði,
f. 28. des. 1917 – d. 2. feb. 2006,
Meðalholti 8,
Reykjavík,
lést á Droplaugarstöðum.
Útförin hefur farið fram.
Innilegt þakklæti til starfsfólks Droplaugarstaða fyrir hlýhug og góða
umönnun.
Hildur Eiríksdóttir og aðstandendur.
Móðir okkar,
GUNNÞÓRA BJÖRGVINSDÓTTIR,
er látin.
Fyrir hönd aðstandenda,
Edda Óskarsdóttir,
Iðunn Óskarsdóttir,
Oddný Óskarsdóttir,
Óskar Óskarsson.
Elskulegur sonur minn og bróðir okkar,
GRÉTAR JÓNSSON,
er lést fimmtudaginn 2. febrúar, verður jarðsung-
inn frá Áskirkju miðvikudaginn 15. febrúar kl. 13.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ragnheiður Hannesdóttir.
Alúðarþakkir til allra þeirra sem sýndu okkur hlý-
hug og vináttu við andlát og útför föður okkar,
ATLA SIGURÐSSONAR,
Bólstaðarhlíð 46,
Reykjavík.
Helga Berglind Atladóttir,
Sigurður Atli Atlason,
Ívar Ómar Atlason.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
INGI BERG GUÐMUNDSSON
loftskeytamaður,
Völvufelli 42,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans föstudaginn
10. febrúar.
Útför hans verður frá kirkju Óháða safnaðarins föstudaginn 17. febrúar
kl. 14.00.
Fanney Vigfúsdóttir,
Auður Björg Ingadóttir, Elías Jón Sveinsson,
Jóna Rán Ingadóttir, Rúnar Þór Vilhjálmsson,
Ingi Berg Ingason, Anna Lísa Hassing
og barnabörn.
Þökkum þeim fjölmörgu sem sýndu okkur samúð
og hlýhug vegna andláts og útfarar eiginmanns
míns, föður, tengdaföður og afa,
NJÁLS SVEINBJÖRNSSONAR,
Háaleitisbraut 22,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heimahlynningar
fyrir frábæra aðstoð.
Dóra Guðbjörnsdóttir,
Jóna Oddný Njálsdóttir, Einar Ágústsson,
Ágúst Valur Einarsson,
Dóra Esther Einarsdóttir,
Erla Björk Einarsdóttir,
Njáll Örvar Einarsson.