Morgunblaðið - 20.09.2006, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 20. SEPTEMBER 2006 31
MINNINGAR
✝ Kristján Jó-hannsson fædd-
ist í Reykjavík 25.
ágúst 1932. Hann
andaðist á blóð-
lækningadeild
Landspítala – há-
skólasjúkrahúss við
Hringbraut 10.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Jóhann Byst-
röm Jónsson vél-
stjóri, f. 29. apríl
1900, d. 10. maí
1955, og Guðný
Kristjánsdóttir húsmóðir, f. 7.
október 1907, d. 20. mars 2000.
Eiginkona Kristjáns er Matthía
Margrét Jónsdóttir húsmóðir í
Reykjavík, f. 20. janúar 1929.
Dætur þeirra eru: 1) Jóhanna
Byström, f. 30. apríl 1955, maki
Hörður Baldursson, búsett í Sand-
gerði, á þrjú börn og fjögur
barnabörn. 2) Auður, f. 6. desem-
ber 1956, maki Guðmundur
Magnússon, búsett í
Reykjavík, á fjögur
börn og tvö barna-
börn. 3) Sigurveig
Klara, f. 31. janúar
1962, maki Jón
Kristjánsson, búsett
í Þorlákshöfn, á
fjögur börn og eitt
barnabarn. 4)
Guðný Elva, f. 8.
ágúst 1969, maki
Sigurbjörn Eiríks-
son, búsett í Dan-
mörk og á tvö börn.
Fyrir átti Matthía
tvær dætur, þær eru: Anna G.
Larsen, f. 5. október 1946, maki
Dag Ove Larsen, búsett í Noregi,
á tvö börn og sex barnabörn og
Jórunn J. Guðmundsdóttir, f. 19.
ágúst 1949, maki Daníel Björns-
son, búsett í Reykjavík, á þrjú
börn og sex barnabörn.
Útför Kristjáns var gerð frá Ás-
kirkju 15. september, í kyrrþey
að ósk hins látna.
Elsku pabbi minn, nú ert þú farinn
þína síðustu ferð. Þú hafðir nú alltaf
gaman af því að fara á nýja staði og
ég veit að þessi ferð þín er ferð sem
við öll eigum eftir að fara. En þú hef-
ur smánæði til að vera þar í friði og
ró áður en kvennafansinn þinn mæt-
ir á staðinn.
Það er margs að minnast í sam-
bandi við þig, og ætla ég ekki að telja
allt upp hér. Ég ætla að muna húm-
orinn þinn og hinar ýmsu sögur sem
þú sagðir mér í gegnum tíðina. Ég
man alltaf þegar þú útbjóst fyrir mig
heyrnartól svo ég gæti hlustað á
fimmtudagsleikritin í útvarpinu án
þess að trufla Auju systur, sem svaf í
neðri kojunni. Ég dáist að þér
hversu húmorinn hélst hjá þér fram
á síðustu stundu. Elsku pabbi minn,
megir þú hvíla í friði og við sem eftir
lifum ornum okkur við allar ljúfu
stundirnar.
Eins og þú spilaðir oft á munn-
hörpuna: Hin góðu kynni gleymast
ei. Kveðja, þín dóttir
Jóhanna B.
Kristjáni, tengdaföður mínum,
kynntist ég fyrir rúmum sjö árum,
vildi að það hefði orðið lengri tími, en
þessi fáu ár voru mér til góðs og
ánægju.
Tengdapabbi var mjög svo sólginn
í allt sem sneri að tækni, hafði gam-
an af öllu sem tengdist rafmagni og
tökkum, og áttum við mjög góð við-
skipti á því sviði, er við skiptumst á
myndavélum, tölvudiskum o.fl.
Heimanmundinn færði Kristján mér
fljótlega eftir að við Biddý fórum að
búa saman, var það hlutur sem við
báðir nutum á þeim tíma, húmorinn
var alltaf í góðu lagi.
Kæri tengdapabbi, ég veit að við
komum til með að hittast aftur og
eiga lengri stundir saman. Með ósk
um að þér líði betur á nýja staðnum
kveð ég þig að sinni með söknuði en
með hlýjum minningum.
Þinn tengdasonur
Hörður.
Elsku afi, núna ertu farinn frá
okkur og kominn á betri stað, laus
við allar þjáningar. Ég fékk að vera
hjá þér síðustu mínúturnar og mér
fannst þær alveg ótrúlega erfiðar.
En amma tók utan um mig og sagði
mér að nú liði þér betur og ég veit að
það er alveg satt.
Það sem stendur upp úr í minn-
ingum mínum um þig er hvað þú
hafðir gaman af nýjustu tækninni.
Þú þurftir alltaf að eiga það nýjasta
og flottasta. Þú sýndir mér alltaf
nýju hlutina þegar ég kom í heim-
sókn, svo sem nýja myndavél, síma
eða nýja tölvu. Svo fórstu að útskýra
fyrir mér af hverju þetta var svona
flott. En auðvitað er ég ekki svona
tæknivædd eins og þú og þóttist bara
skilja hvað þú varst að segja. Mér
fannst bara gaman að hlusta á hvað
þú hafði mikinn áhuga á þessu öllu.
En það var þó eitt sem ég skildi. Þú
varst að segja mér frá nýju fartölv-
unni. Þú sagðir hvað þetta væri al-
veg frábær tölva á alla kanta. Ég gat
ekki annað en hlegið. Þetta var alveg
nákvæmlega eins tölva og ég var
nýbúin að kaupa mér. Svo hlógum
við lengi saman.
Það var alltaf skemmtilegast. Að
sitja með þér og hlæja. Ég mun
ávallt minnast þess.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Þetta er uppáhalds sálmurinn
minn og læt ég hann því fylgja með.
Ég mun ekki óttast neitt illt því ég
veit að þú munt vera hjá mér. Ég get
því miður ekki sagt neitt meira nema
það að ég á eftir að sakna þín svo
ótrúlega mikið, elsku afi.
Hvíl þú í friði, elsku afi. Svo
sjáumst við seinna og þú getur sýnt
mér alla nýjustu tæknina í Himna-
ríki.
Þín
Hildur.
Elsku afi, þá er komið að kveðju-
stund hjá okkur, og margs er að
minnast. Þú varst alltaf svo hress og
fyndinn, og alltaf fannst mér jafn
fyndið að heyra um það hvernig þú
misstir hárið, þú sagðir að þú hefðir
farið út að labba og svo kom alveg
brjálað rok og hárið fauk af.
Ég er alveg viss um það að þú haf-
ir farið hlæjandi úr þessum heimi, þú
varst alltaf brosandi, alveg sama
hvað það var, þá varstu alltaf bros-
andi, nema kannski í veislum. Þú
„þoldir“ ekki veislur. Þú varst alltaf
annaðhvort með tyggjó eða afa-
brjóstsykur (perubrjóstsykur),
stundum varstu með hvort tveggja í
einu, en þá geymdirðu bara tyggjóið
öðrum megin í munninum og tuggðir
afabrjóstsykur hinum megin. Mér
fannst líka rosalega fyndið þegar þú
fórst aðeins á rúntinn og komst svo á
nýjum bíl til baka og amma vissi ekk-
ert af því.
Það er mjög erfitt að þurfa að
kveðja þig úr þessum heimi. Hvíldu í
friði afi engill.
Blítt mér kenn að biðja,
bænin veitir fró.
Indæl bænaiðja
eykur frið og ró.
Kenndu mér að krjúpa
kross þinn, Jesú við.
Láttu, Drottinn, drjúpa
dýrð í hjarta og frið.
(Þýð. Björgvin Jörgensson)
Þín dótturdóttir
Telma Rut.
Elsku afi minn, nú þegar þú ert
farinn hlaðast minningarnar upp,
það eru svo ótal ótal margar
skemmtilegar minningar sem mig
langar að segja frá, en ef ég segði frá
öllu þyrfti ég að minnsta kosti heilt
Morgunblað undir það.
Ég fékk með þér 24 yndisleg ár og
það sem er mér minnisstæðast er
þegar þið amma bjugguð á Selvogs-
brautinni. Þá vorum við Kristján
bróðir alltaf hjá ykkur eitthvað að
bralla, tala nú ekki um þegar við
fengum að fara með í bæjarferð á
nýju lödunni, ég man ennþá eftir
lödulyktinni.
Svo fluttuð þið í Reykjavík, þá
vildi ég alltaf fá að koma um helgar,
ef mamma leyfði mér það ekki náði
ég í náttkjólinn og tannburstann
minn, setti það ofan í poka og ætlaði
að heiman, svo mikil ömmu- og afa-
stelpa var ég og er enn í dag.
Svo muna náttúrlega allir hvað
þér fannst gaman að öllum tækjum,
úrum og alls konar hlutum, þú varst
svo mikill tækjakarl, ef maður fékk
sér nýjan síma, myndavél eða eitt-
hvað og kom til að sýna þér reynd-
irðu strax að skipta við mann á ein-
hverju sem þú áttir, þurfti ekkert að
vera eitthvað betra þú varðst bara að
fá einhverja nýja hluti til þess að
fikta í. Hún amma hristi nú oft höf-
uðið yfir þessu öllu saman.
Svo núna síðustu ár var alltaf svo
gott að koma og tala við þig, þú gast
alltaf ráðlagt mér með hluti sem ég
vissi ekki hvort ég ætti að gera eða
ekki og þú varst alltaf sammála mér
með allt.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Ég á eftir að sakna þín sárt elsku
afi minn, minning þín lifir í hjarta
mínu og huga.
Þín dótturdóttir
Guðrún Eva.
Kristján Jóhannsson
✝ SigurbjörgBjarnadóttir,
fæddist í Nesi í
Norðfirði 13. júní
1909. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu Neskaup-
stað 13. september
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Halldóra Bjarna-
dóttir og Bjarni
Hildibrandsson.
Systkini Sigur-
bjargar voru: Ár-
mann og Sveina
Sigríður, þau dóu á barnsaldri,
Gunnar Jónsson, sammæðra, f.
1904, d. 1995, Ármann Bjarna-
son, f. 1910, d. 1999.
Maki Sigurbjargar var Guðjón
Guðmundsson frá Efri Miðbæ í
Norðfirði, f. 1904, d. 1987. Börn
þeirra eru: 1) Sigríður Sveina, f.
1933, maki Geir Guðnason,
þeirra börn eru Ásdís, Magnús,
Guðni og Ómar. 2) Bjargey, f.
1934, d. 1998, f.v.
maki Hilmar Sig-
urðsson, þeirra
börn eru Guðjón,
Hafdís Sigurbjörg
og Brynjúlfur
Heiðar. 3) Guð-
mundur Albert, f.
1937, maki Ásrún
Sigurbjartsdóttir,
þeirra börn eru
Sigurbjörg Ester,
Sigurbjartur
Ágúst, Guðjón, Al-
dís og Hanna Andr-
ea. 4) Guðlaug, f.
1944, maki Helgi Magnússon,
þeirra börn eru Magnús, Björg,
Berglind og Helgi Þór. 5) Inga
Rósa, f. 1948, maki Gísli Eiríks-
son, þeirra börn eru Ágúst,
Kristín Guðrún og Hrönn. Af-
komendur Sigurbjargar eru
orðnir 85 talsins.
Útför Sigurbjargar verður
gerð frá Norðfjarðarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku mamma, þökkum þér eitt
og allt.
Mamma, elsku mamma,
man ég augun þín,
í þeim las ég alla
elskuna til mín.
Mamma, elsku mamma,
man ég þína hönd,
bar hún mig og benti
björt á dýrðarlönd.
Mamma, elsku mamma,
mér í huga skín
bjarmi þinna bæna,
blessuð versin þín.
Mamma, elsku mamma,
man ég lengst og best
hjartað blíða heita,
hjarta, er sakna’ ég mest.
( Sumarliði Halld.)
Guð geymi þig.
Sigríður, Guðmundur,
Guðlaug og Inga.
Elsku amma okkar er dáin. Við
vissum að við myndum ekki ávallt
hafa hana hjá okkur, en það er alltaf
erfitt að kveðja.
Amma var alltaf jafn hress og kát,
alltaf gott að koma austur og hitta
hana. Hún tók á móti manni með
stóru brosi og hlýju faðmlagi, og svo
voru spilin tekin fram. Alltaf fjör að
spila kana eða manna við hana en
hún var alveg skýr í kollinum og
með góða sjón alla ævi. Hún var
mikil hannyrðakona og prjónaði
mikið hér áður fyrr en var meira
farin að sauma út hin síðari ár. Þeir
voru ófáir púðarnir sem hún gerði
fyrir fjölskylduna og var það hennar
helsta iðja síðustu árin, ásamt bók-
lestri og svo spilamennskunni þegar
einhver leit inn í heimsókn. Eins
málaði hún á keramik og fengu
margir í fjölskyldunni platta með
nafninu sínu.
Elsku amma Bogga kenndi líka
mörgum okkar að prjóna og voru
það yfirleitt treflar sem voru fyrsta
afurðin í þeim prjónaskap, enda vor-
um við flest mjög ung þegar við tók-
um upp prjónana í fyrsta sinn, með
aðstoð ömmu.
Það verður erfitt að fara í heim-
sókn austur og hafa enga ömmu til
að knúsa. Við vitum samt að hún
hefur það gott þar sem hún er núna,
og afi, Bjargey og aðrir ættingjar og
vinir taka vel á móti henni. Þúsund
þakkir fyrir allt, elsku amma. Guð
blessi þig.
Magnús, Björg, Berglind
og Helgi Þór.
Nú er lífsljós ömmu minnar
slokknað. Þessi elska náði 97 ára
aldri. Hún lést 13. sept. sl.
Oft var hún búin að veikjast en
alltaf reis hún upp aftur og við þessi
veikindi nú trúði maður ekki að nú
væri komið að leiðarlokum. Amma
myndi bara hressast og fara að spila
og sauma út á ný.
Það var hennar yndi að spila á
spil, Manna, Kana og ég tala nú ekki
um Færeyinginn sem við spiluðum
alltaf saman þegar ég kom austur.
Oftast hafði hún vinninginn en ef
maður var orðinn tapsár þá brosti
þessi elska og sagði: „Þú vinnur
bara næsta spil,“ og ég held að hún
hafi þá passað sig að vinna ekki þá.
Það eru margar minningar sem fara
í gegnum hugann.
Við systkinin vorum svo lánsöm
að alast upp í sama húsi og amma og
afi bjuggu í og oft var leitað í kjall-
arann eftir huggun og aðstoð ef eitt-
hvað bjátaði á og alltaf var amma á
sínum stað.
Hún eyddi síðustu æviárum sín-
um á Fjórðungssjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað við gott atlæti og umönnun
starfsfólksins þar og þakkar fjöl-
skyldan hennar það af heilum hug.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Ég kveð þig með þessum orðum,
elsku amma mín. Takk fyrir allt.
Kveðja til þín frá mínum börnum og
barnabörnum.
Ásdís.
Elskuleg amma mín kvaddi að
kvöldi miðvikudagsins 13. sept. sl.,
eflaust hvíldinni fegin blessunin,
enda á 98. aldursári.
Amma var mikil handavinnukona
og liggja verk eftir hana á öllum
heimilum stórfjölskyldunnar. Hún
var mikil spilamanneskja og klár.
Ég var svo lánsöm að fá að eyða
nokkrum sumrum hjá ömmu, afa og
Siggu frænku, sem bjó á efri hæð-
inni, og eru þau mér mjög eftir-
minnileg, enda umvafin ást og um-
hyggju þeirra allra. Amma var alveg
skýr og með allt á hreinu. Alltaf
þekkti hún mig í síma, þó að oft liði
langur tími á milli, en alltaf kom:
„Hanna mín elskan, ert þetta þú?“
Amma var ótrúlega dugleg og ynd-
isleg persóna. Það verður tómlegt að
koma á Norðfjörð nú þegar amma
er farin.
Með þessum fáu orðum kveð ég
elskulega ömmu mína. Hvíl í Guðs
friði, elsku amma.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Ástarkveðja.
Þín
Hanna Andrea.
Sigurbjörg
Bjarnadóttir
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, sonur
minn og bróðir okkar,
MAGNÚS ÓLAFUR KJARTANSSON,
sem lést á gjörgæsludeild Landspítalans við
Hringbraut, þriðjudaginn 12. september verður
jarðsunginn frá Neskirkju föstudaginn 22. sept-
ember kl. 15.00.
Kolbrún Björgólfsdóttir,
Elsa Björg Magnúsdóttir, Guðbrandur Magnússon,
Eydís Hansdóttir, Guðbrandur Þórir Kjartansson,
Magdalena Margrét Kjartansdóttir.