Morgunblaðið - 15.09.2007, Síða 23

 Margir þekkja kosti jóga sem er
venjulega stundað innandyra en
náttúran mun vera tilvalinn staður
til þess. Þar kemst maður burt úr
skarkala dagsins, andar að sér úti-
loftinu, hlustar á náttúruhljóðin og
regla kemst á öndunina. Hugurinn
kyrrist og líkami og sál eru endur-
nærð.
 Lagt er af stað í gönguna frá Ár-
bæjarsafninu og byrjað á því að hita
upp. Genginn er hringur niður í dal
og stoppað fjórum, fimm sinnum á
leiðinni til að gera jógaæfingar. End-
að á teygjum við Árbæjarsafnið.
Gengið er á mánu- og fimmtudögum
kl. 17.30-18.30.
Enginn reynist björninn í Elliðaárdal– yfirvegaðar hreyfingar skógar-jógaiðkenda í fögru rjóðri eru and-stæða stirðbusalegra hreyfinga
bjarna. Í broddi fylkingar er jógakennarinn og
sjúkraþjálfarinn Ragnheiður Ýr Grétarsdóttir,
sem jafnframt er tölvunarfræðingur, og er hún
beðin um að skilgreina orðið skógarjóga sem
þrátt fyrir gagnsæi hljómar ekki kunnuglega –
og þó ekki væri nema til að bægja endanlega
frá hugmyndinni um Jóga björn …
„Ég fór í jógakennaranám sl. vetur og lang-
aði til að kenna en með aðeins öðruvísi sniði en
er algengast. Ég hef kennt leikfimi í Gigtar-
félaginu í mörg ár og langaði að breyta aðeins
til. Ég ber út Moggann og eftir þá gönguferð á
hverjum morgni geri ég yfirleitt jógaæfingar
og teygjur úti í garði. Mér finnst það algjört
æði, þannig að mig langaði að athuga hvort
fleiri væru ekki sama sinnis. Það var kveikjan
að þessu skógarjóga,“ lýsir Ragnheiður létt í
bragði. „Það hefur verið boðið upp á ýmsar
ferðir með svona jógaívafi og ég prófaði í sum-
ar í gönguhópnum sem ég er í að bjóða upp á
jóga.“ Afrakstur þessarar ljómandi góðu hug-
myndar er fjögurra vikna námskeið sem eru
þrjú talsins og hefst annað námskeiðið 8. októ-
ber nk.
Alltaf gott veður
„Við höfum verið 8-15 manns sem göngum
um Elliðaárdal. Mest eru þetta konur á
miðjum aldri, þó líka frá tvítugt upp í áttrætt,
og stöku karlmaður,“ segir Ragnheiður. Hún
segir karlþjóðina almennt ekki leita eins í jóga
og konur, reyndar gildi það um ýmsa hreyf-
ingu. „Ég var hálfhrædd um að haustveðrið
myndi eitthvað fæla frá,“ heldur hún áfram,
„en það er eins og það skipti ekki nokkru máli;
hópurinn mætir. Enda klæðir maður sig bara
eftir veðri, það er yndislegt að vera úti í hvaða
veðri sem er og maður kemur rosalega hress
og endurnærður inn eftir gönguna. Oft lítur
veðrið líka verra út þegar maður horfir á það –
þetta er bara spurning um að drífa sig af stað, í
regnjakkann og þá er alltaf gott veður!“ Upp-
örvandi tónninn gæti sennilegast vakið upp
alla skógarbirni heimsins, enda segir Ragn-
heiður alla geta tekið þátt í skógarjóga.
Að sögn Ragnheiðar líkar fólkinu mjög vel
aðhaldið af skipulögðum gönguferðum og fá
teygjur í leiðinni en bætir við að sumir hafi séð
fyrir sér einhverjar dýnuæfingar en hún segist
laga æfingarnar að aðstæðum, þær séu yfir-
leitt gerðar standandi. „Ég legg mikla áherslu
á öndunina, eins og í jóga almennt, að beina at-
hyglinni inn á við og róa hugann. Í raun gerist
það ósjálfrátt við að vera úti í náttúrunni, það
er streitulosandi í sjálfu sér.“ Spurð um hvort
ekki verði upplit á fólki þegar það detti inn í
rjóður fullt af jógaiðkendum segir hún það
langt í frá, dalurinn sé þegar fullur af fólki að
hreyfa sig, á ólíka vegu. „Þetta kom mér eig-
inlega á óvart og í fyrsta skiptið var „rjóðrið
okkar“ upptekið af hlaupahópum í teygjuæf-
ingum. Það er mikið líf á svæðinu og það þarf
enginn að óttast að líta út eins og eitthvert við-
undur.“
Gönguferðir og skíðaferð á veturna eru
venjulega á dagskránni hjá Ragnheiði sem er
til marks um hvað henni þykir notalegt; að ná í
orku úti í náttúrunni. „Nútímalifnaðarhættir
eru þannig að flestir eru í innivinnu og stöðu-
vinnu og fólk verður að fá eitthvað á móti og
hreyfa sig. Svo er líka mismunandi hvað hent-
ar hverjum og einum. Sumum finnst gaman að
fara í tækjasal, aðrir sækja í boltaíþróttir og
enn öðrum finnst óþægilegt að vera inni í öllum
látunum eftir að hafa verið inni allan daginn.
Þá kannski hentar skógarjógað vel. Ég held að
það sé mjög mikilvægt að flóran sé nógu mikil,
svo að fólk geti valið það sem passar því.“
Hópurinn hefur safnast saman í einstöku
umhverfi Árbæjarsafnsins, endurnærður og
brosandi í kaldri norðanáttinni. Skyldi Jógi
björn hafa iðkað jóga?
thuridur@mbl.is
Morgunblaðið/G. Rúnar
Skógarjóga Ragnheiður Ýr Grétarsdóttir, jógakennari með meiru, kemur til móts við þá sem
vilja hreyfa sig úti og býður upp á gönguferðir með jóga og teygjum í Elliðaárdalnum.
Af yfirvegun „Ég legg mikla áherslu á öndunina […] að beina athyglinni inn á við og róa hug-
ann. Í raun gerist það ósjálfrátt við að vera úti í náttúrunni, það er streitulosandi í sjálfu sér.“
Streitulosandi skógarjóga
Við höfum mælt okkur mót við iðkendur skógarjóga í Elliðaár-
dalnum og á einhvern óskiljanlegan hátt kemur teiknimyndafíg-
úra Jóga björns upp í hugann. Þuríður Magnúsína Björnsdóttir
komst að því hvað skógarjóga er.
Það er mikið líf á svæðinu og það
þarf enginn að óttast að líta út
eins og eitthvert viðundur.
www.anda.is
|laugardagur|15. 9. 2007| mbl.is
daglegtlíf
Undanfarna daga hafa akandi vegfarendur
þurft að fara hálfgerða fjallabaksleið til að
komast leiðar sinnar innanbæjar. Ástæðan er
af góðu einu, því unnið er að því að setja hraða-
hindranir við gangbrautir á Borgarbrautinni.
Markmiðið er auðvitað að draga úr hraðakstri,
en svo rammt hefur kveðið að þeirri iðju upp á
síðkastið að sumir hafa talið sig sjá farartæki
aka samhliða í „kappakstri“ eftir aðalgötunni.
Og þrátt fyrir að lögreglan sjáist nú alloft á
þessari leið dugar það ekki til. Fyrsta hraða-
hindrunin er risin við Tónlistarskólann sem er
skáhallt á móti Skallagrímsgarði. Yfir þá
gangbraut fara einmitt skóla-
börn á leið í grunnskólann á
morgnana en í mörg ár hefur
Guðrún Haraldsdóttir staðið
vaktina klukkan átta og hjálp-
að þeim yfir. Þrátt fyrir
hraðahindrun vonum við
Borgnesingar að Guðrún
verði áfram á staðnum því
bros hennar hefur glatt
marga á leið sinni til vinnu á
morgnana.
  
Nú er lag að koma einhverju
góðu til leiðar í samfélags-
tengdum verkefnum sem til-
heyra félags-, menningar- eða
athafnalífi. Sparisjóður Mýra-
sýslu hagnaðist vel á fyrra
helmingi þessa árs eða um
litla 2,4 milljarða. Við slíkar
aðstæður er tilvalið að stofna
styrktarsjóð og nú hefur
Sparisjóðurinn stofnað einn
slíkan sem ber nafnið Horn-
steinninn. Stofnframlagið eru
50 milljónir, ætlaðar til úr-
vinnslu á starfssvæði Spari-
sjóðs Mýrasýslu. Það verður
ekki frá þeim tekið að Spari-
sjóðurinn sér um sína, enda
hefur hann styrkt íþrótta- og
félagsstarf dyggilega í gegn-
um tíðina.
  
Því miður sýnir ný launa-
könnun meðal starfsfólks hjá
Borgarbyggð að launamunur
kynjanna er enn til staðar.
Konur eru með 86,87% af
meðaldagvinnulaunum karla og einungis
20,80% af meðaltali fastrar yfirvinnu karla.
Sambærileg könnun var gerð árið 2006 og þá
voru laun kvenna 90,06% af launum karla,
þannig að bilið hefur heldur breikkað. Vonandi
verða þessar niðurstöður til þess að lausn á
þessu misrétti verði fundin og laun kvenna
leiðrétt.
  
Ekki hefur farið fram hjá neinum það rign-
ingar- og slagveður hefur „geisað“ undanfarna
daga og vikur. Samkvæmt Skessuhorni er
„Vestlendingur vikunnar“ þessa vikuna
gangnamenn sem þurfa að fara á fjall eftir
fénu þrátt fyrir slæma veðurspá. Það er ekki
spurt um veður þegar réttardagar hafa verið
ákveðnir og féð verður að nást af fjalli hvað
sem tautar og raula. Betra að vera í 66°N-
gallanum eða hafa hann að minnsta kosti með-
ferðis á fjallið.
Með bros á vör Guðrún Haralds-
dóttir hjálpar grunnskólabörn-
um yfir Borgarnesbrautina.
BORGARNES
Eftir Guðrúnu Völu Elísdóttur
Morgunblaðið/Guðrún Vala
úr bæjarlífinu