Morgunblaðið - 15.09.2007, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. SEPTEMBER 2007 35
✝ Gréta Jónsdóttirfæddist í Hafn-
arfirði 24. septem-
ber 1937. Hún lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut hinn 9.
september síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Jón Sigurðsson, f.
21.9. 1910, d. 31.12.
1993, og Fanney
Eyjólfsdóttir, f. 9.7.
1914, d. 3.7. 1989.
Systkini Grétu eru:
1) Sæunn, f. 7.12. 1934, kvæntist
Daníel Stefánssyni, þau skildu.
Börn þeirra eru Jón Karl og Eva.
Sæunn kvæntist Jóhanni Skarp-
héðinssyni og eiga þau eitt barn,
Sigurlaugu. 2) Sigurður Lárus, f.
9.4. 1943, maki Klara Sigurgeirs-
dóttir. Þau eiga þrjú börn, Sigur-
geir, Fanney og Guðrúnu Höllu.
Hinn 4. júlí 1959 giftist Gréta
Gunnari Konráðssyni bónda Efri-
Grímslæk, f. 4.7. 1928. Foreldrar
hans voru hjónin Konráð Einars-
son og Soffía Ásbjörg Magnús-
dóttir. Börn þeirra Gunnars og
Grétu eru: 1) Kon-
ráð, f. 31.5. 1956. 2)
Jón, f. 22.1. 1959,
kvæntist Soffíu
Sveinsdóttur, þau
skildu. Sonur þeirra
er Viktor, f. 23.6.
1994. 3) Gunnar, f.
14.1. 1977, var í
sambúð með Ragn-
hildi Magnúsdóttur,
d. 2004. Í sambúð
með Mattheu Sig-
urðardóttur.
Gréta Jónsdóttir
fæddist í Hafnar-
firði og bjó í foreldrahúsum.
Stundaði hún almenna skóla-
göngu og vann á sumrin í fisk-
vinnslu. Á sautjándi ári gerðist
hún kaupakona á Efri-Grímslæk.
Þar kynntist hún eftirlifandi eig-
inmanni sínum. Stunduðu þau
hefbundin bústörf þar til þau tóku
við búi árið 1967. Var Gréta virk-
ur meðlimur í kvenfélaginu Berg-
þóru og var í ýmsum nefndum á
vegum félagsins.
Útför Grétu verður gerð frá
Þorlákskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku mamma.
Það var sárt að geta ekki kvatt þig
og ætlum við að reyna það með þess-
um línum. Við biðjum þig að hafa
ekki áhyggjur af okkur, við munum
spjara okkur. Við trúum því að æðri
máttarvöld hafi kallað þig til sín á
þann stað þar sem hjartahlýtt og
æðrulaust fólk hafi aðgang að eins og
þú. Við vitum að sál þín mun kynnast
fljótt öðrum sálum á þeim stað þar
sem þú ert. Þú ert það glöð, kát og fé-
lagslynd.
Hví skyldi ég yrkja um önnur fljóð,
en ekkert um þig, ó, móðir góð? –
Upp, þú minn hjartans óður!
Því hvað er ástar og hróðrar dís,
og hvað er engill úr paradís
hjá góðri og göfugri móður?
(Matthías Jochumsson.)
Hvíl líkami þinn í friði en verði sál
þín á ferð og flugi eins og draumur
þinn var í lifanda lífi.
Saknaðarkveðjur,
Konráð, Jón og Gunnar.
Margt er það og margt er það
sem minningarnar vekur,
og þær eru það eina
sem enginn frá mér tekur.
(Davíð Stefánsson.)
Minningarnar streyma fram frá
þessum alltof stutta tíma sem við átt-
um samleið, elsku Gréta. Leiðir okk-
ar Gunna þíns lágu saman upp allan
grunnskólann og reyndar mennta-
skólann líka. Ég man eftir mörgum
ferðalögum lítilla feiminna skóla-
krakka þar sem þú komst með, sast
við hlið hans í rútunni og veittir hon-
um styrk á þinn hógværa hátt. Það
var svo löngu seinna sem við Gunni
fórum að draga okkur saman og fékk
ég að njóta gestrisni þinnar og hlýju
síðan. Ósjaldan hringdi ég, hálftíma
fyrir mat og þurfti nauðsynlega á
ákveðinni uppskrift að halda. Þar
kom ég aldrei að tómum kofunum, þú
þuldir leiðbeiningarnar nákvæmlega
fyrir mig og óskaðir mér góðs gengis.
Síðar spurðir þú mig alltaf um árang-
urinn. Þú varst listakona á fleiri máta
en bara í matargerð. Fallega hand-
saumaða afmæliskortið frá þér mun
ég geyma á sérstökum stað, ásamt
handmáluðu skálunum sem þú gafst
mér skömmu fyrir andlát þitt.
Elsku Gréta. Ég man eftir glettn-
inni í augunum á þér áður en brosið
færðist á varirnar, man eftir mat-
arilmi sem náði út á hlað þegar við
Gunni komum í samverustund fjöl-
skyldunnar annan hvern sunnudag,
ég man eftir hlýjunni í rödd þinni
þegar þú talaðir um fjölskyldu þína,
ég man eftir þér.
Hvíl í friði.
Matthea Sigurðardóttir (Matta.)
Okkar ágæti nágranni og vinur
Gréta á Grímslæk hefur nú kvatt eft-
ir stutt og erfið veikindi. Gréta kom
ung sem kaupakona að Efri-Gríms-
læk þar sem hún kynntist manni sín-
um, Gunnari. Á þessum tíma var
mikil þörf fyrir vinnuafl þar sem
vélaöldin var tæpast hafin og komu
því margar blómarósir úr þéttbýlinu
í sveitina og sumar þeirra ílengdust
þar, sveitunum til heilla.
Heimilið á Efri-Grímslæk var
hefðbundið sveitaheimili, allt í föst-
um skorðum og mikil regla á öllu.
Búskap hófu ungu hjónin á móti
foreldrum Gunnars, eins og þá tíðk-
aðist, og síðar tóku þau við búinu öllu.
Natni og vinnusemi hefur einkennt
búskapinn á Grímslæk og hefur alla
tíð mikil nákvæmni og snyrti-
mennska fylgt þeim hjónum. Það
hafa sjálfsagt verið mikil umskipti
fyrir unga Hafnarfjarðarstúlku að
setjast að í sveitinni og takast á við
verkefni sem henni hafa vafalítið þótt
framandi. Grétu fórst þetta vel úr
hendi enda verklagin og natin að eðl-
isfari.
Það er erfitt nú á tækniöld að setja
sig í spor þeirra sem strituðu hörðum
höndum á þessum tíma.
Lífsbaráttan var hörð og árangur
náðist ekki nema með mikilli elju og
vinnusemi og litlum frítíma. Þetta
var hlutskipti Grímslækjarhjónanna
eins og margra annarra á þeim tíma.
Gréta var hógvær, glettin og gam-
ansöm og var notalegt að sækja hana
heim. Við höfum átt margar góðar
stundir í eldhúsinu á Grímslæk þar
sem spjallað var um menn og málefni
yfir kaffiveitingum.
Mikil tryggð og vinátta hefur alla
tíð verið milli bæjanna á Hrauni og
Efri-Grímslæk og oft hafa nágrann-
arnir leitað liðsinnis hvorir hjá öðr-
um. Góðir nágrannar eru gulls ígildi,
ekki síst í sveitinni þar sem samvinna
þarf að ríkja á mörgum sviðum.
Gréta átti sinn trjáræktarreit sem
hún plantaði reglulega í og er nú trjá-
rækt þeirra hjóna til mikillar prýði.
Hún hafði gaman af ferðalögum og
hin síðari ár gat hún leyft sér að
ferðast dálítið um landið.
Gunnar og Gréta eignuðust þrjá
mannvænlega syni sem eru á margan
hátt eftirmynd foreldranna.
Þegar við hugsum til Grétu sjáum
við fyrir okkur bros hennar og
glettnisvipinn sem mun fylgja minn-
ingunni, minningu um íslenska
sveitakonu sem lítið fór fyrir en stóð
alltaf fyrir sínu.
Við sendum Gunnari og fjölskyldu
samúðarkveðjur.
Sigríður og Hrafnkell.
Hér á árum áður tíðkaðist að ung-
ar stúlkur réðu sig sem kaupakonur í
sveit. Ein af þeim stúlkum sem
hleyptu heimdraganum með þessum
hætti var hún Gréta sem við kveðjum
hér í dag. Ung fór hún sem kaupa-
kona til sumarstarfa hjá þeim heið-
urshjónunum Soffíu og Konráð á
Efri-Grímslæk. En það sumar var
ekki aðeins heyjað, aðrir þræðir voru
og ofnir. Er hausta tók og aðrar
kaupakonur sneru heim, var ljóst að
elsti sonur hjónanna, Gunnar, hafði
fangað hjartað kaupakonunnar. Og
svo fór að ungu hjónin settu saman
bú á Efri-Grímslæk, fyrst í stað í fé-
lagsbúi við foreldra Gunnars.
Er undirritaður réðst sem sumar-
strákur í sveit að Grímslæk bjuggu
þau Gréta og Gunnar enn í félagsbúi
við Soffíu og Konráð, en ungu hjónin
voru smám saman að taka forræðið.
Fjósið hafði verið stækkað til muna
og meira land brotið til ræktunar. En
eftir sem áður var góða samvinna á
milli þeirra eldri og yngri. Ég man að
Konni var verðurglöggur með af-
brigðum og leitaði Gunnar jafnan
ráða hjá honum um slátt og enginn
var betri heyskaparmaður en Gunn-
ar og rakstri túnanna stjórnaði
Gréta.
Gréta var rösk við alla vinnu, gekk
hreint og ákveðin til allra verka,
hvort sem það var í fjósinu, úti á
engjum eða í eldhúsinu.
Enda varð það raunin að þrátt fyr-
ir að Efri-Grímslækur væri um
margt erfið jörð til að rækta, sökum
hve grýtt hún var að þá tókst þeim
hjónum á aðdáunarverðan hátt að
byggja gott bú á Grímslæk. Það sem
einkenndi búskap þeirra allan var
mikil umhyggja og natni við skepn-
urnar, vinnusemi og vel var farið með
alla hluti.
Þeim hjónum búnaðist vel á
Grímslæk og eignuðust þrjá stráka;
Konráð, Jón og Gunnar. Gréta og
Gunnar ráku um áratugi myndarbú,
sem var gott dæmi um að stærðin ein
skiptir ekki bara máli heldur ekki
síður að fara vel með alla hluti og
segja má að það hafa verið aðals-
merki þeirra hjóna. Gréta og Gunnar
drógu í land fyrir nokkrum árum og
voru búin að setja stefnuna á að verja
ævikvöldinu í Þorlákshöfn og hugðu
á að flytja þangað í haust. En áður en
til þess kom var Gréta kölluð í aðra
ferð, ferðina sem bíður okkur allra og
því fór svo að Gréta sneri aldrei til
baka úr þeirri ferð sem hún hélt í
austur fyrir fjall fyrir ríflega hálfri
öld.
Ég sendi Gunnari, Konráð, Jóni,
Gunnari og fjölskyldum þeirra mínar
dýpstu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Grétu Jóns-
dóttur.
Þorsteinn Garðarsson.
Gréta Jónsdóttir
✝ Helga KarolínaJónsdóttir fædd-
ist á heimili afa sins
og ömmu á Raufar-
höfn 22. júní 1969.
Hún lést á heimili
sínu að morgni 6.
septembers síðast-
liðins. Foreldrar
hennar eru Guðný
Margrét Guðnadótt-
ir, læknaritari á
Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga, f. 6.5.
1949 og Jón Gríms-
son, vélstjóri hjá
Fjallalambi hf. á Kópaskeri, f.
19.6. 1948. Systkini Helgu eru: 1)
Guðni Björn, f. 8.7. 1966, maki
Anna María Guðmundsdóttir, f.
28.6. 1967. Þau eiga tvær dætur.
2) Grímur Örn, f. 17.2. 1968, maki
Brynja Guðmundsdóttir, f. 29.8.
1969. Þau eiga tvö börn. 3) Stefán,
f. 16.2. 1972, maki Bára Björk
Björnsdóttir, f. 28.3. 1974. Þau
eiga tvo syni. 4) Arnþrúður Erla,
f. 10.12. 1973, maki Finn Bach
Nielsen, f. 12.8.
1974. Þau eiga þrjár
dætur.
Börn Helgu eru
Sandra Huld Helgu-
dóttir, f. 6.1. 1989,
Hafsteinn Viktor
Artúrsson, f. 2.11.
1998 og Jón Alex-
ander Artúrsson, f.
21.2. 2002. Helga
var í sambúð med
Artúri Harchenko í
6 ár, þau slitu sam-
búð haustið 2003.
Helga var alin
upp á Kópaskeri og bjó þar til
dauðadags. Eftir hefðbundna
skólagöngu vann hún ýmis verka-
mannastörf, á Kópaskeri og víðar.
Að hausti árið 2003 fékk hún blóð-
tappa við heilastofn og var sjúk-
lingur meira og minna eftir það.
Helga bjó á eigin heimili ásamt
börnum sinum þar til hún lést.
Útför Helgu verður gerð frá
Snartarstaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku stelpan okkar og mamma,
við erum harmi slegin yfir því hvað
lífið getur verið óréttlátt og grimmt.
Við söknum þín svo átakanlega mik-
ið. Þú varst besta mamma í heimi.
Við munum reyna að standa okkur
eins vel og við getum og biðjum góð-
an guð að blessa bæði þig og okkur.
Okkar huggun er sú að nú fáir þú
hvíld frá þeim erfiðleikum og sárs-
auka sem sjúkdómur þinn olli þér.
Er að morgni um garðinn ég geng,
meðan grasið af dögginni ljómar
sýnir Kristur mér
hvernig allt það er,
sem ákall, en fagnandi hljómar.
Og hann fylgir mér, já, hann fylgir mér
og fögnuðinn veitir mér sinn.
Betri gjöf en þá
enginn gefa má.
Enga gleði ég meiri finn.
Er golan í garðinum hlær,
er glaðlega fuglarnir syngja
hvert andartak
fyllist orðum hans.
Og angandi blómklukkur hringja.
(Jónas Fr. Guðnason)
Vertu bless elskan og takk fyrir
allt.
Mamma, pabbi,
Sandra Huld, Hafsteinn Viktor
og Jón Alexander.
Elsku Helga mín.
Það hefur ekki reynst mér auðvelt
að skrifa minningargrein um þig,
helsta ástæðan fyrir því er sú að ég
bara trúi þessu ekki. Ég er alltaf að
bíða eftir því að ég vakni af þessum
vonda draumi með símtali frá þér.
Ég reyni þó að hugga mig við það að
þú sért komin á fallegan og góðan
stað og að þér líði vel.
Allar minningarnar sem ég á um
þig koma í flóðbylgjum í huga mér.
Við áttum fullt af skemmtilegum
stundum saman, mikið fíflast og al-
veg ofboðslega mikið hlegið. Ég á
eftir að sakna frænkukvöldanna,
stefnumótanna við fataskápana og
einna helst á ég eftir að sakna þess
að geta blaðrað við þig í símann um
heima og geima. Þú varst alltaf tilbú-
in að hlusta á allt sem ég þurfti að
létta af mér og þú gerðir alltaf allt
sem þú gast til að reyna að hjálpa
mér ef ég þurfti á því að halda. Þú
lést mig lofa því einu sinni að vera
alltaf svona til staðar fyrir Söndru
Huld og við það ætla ég mér að
standa og auðvitað reyni ég að gera
allt sem ég get fyrir strákana þína.
Ég kveð þig núna, elsku frænka,
með mikinn söknuð í hjarta mínu og
líka með von um að nú hafir þú loks-
ins fundið frið.
Megi Guð og allir hans englar
vaka yfir og vernda börnin þín, for-
eldra og systkin og gefi þeim styrk
til að takast á við lífið. Ég elska þig
alltaf.
Þín frænka,
Kristín Ósk.
Helga Karolína
Jónsdóttir
Vinur minn og vel-
gjörðarmaður, Geir V.
Guðnason, lést fyrir
nokkru og langar mig
að minnast hans með nokkrum orðum.
Leiðir okkar lágu fyrst saman á
heimili frænda míns þar sem ég var
heimilisfastur um tíma, en þeir voru
skólabræður í Menntaskólanum.
Næst lágu leiðir okkar saman í Banda-
ríkjunum. Ég og félagi minn, Sveinn
Indriðason, vorum skiptinemar í It-
haca, New York-ríki og leigðum þar
saman herbergi. Í þessum bæ er Cor-
nell-háskólinn og var Geir um þessar
mundir (1953) að hefja nám þar, en
hann hafði áður verið við nám í öðrum
háskóla í Bandaríkjunum. Við höfðum
viðhaldið sambandi og kom Geir til
mín, þegar hann kom til Ithaca og gisti
hjá okkur Sveini fyrstu nóttina sína
þar.
Í framhaldinu áttum við þrír marg-
ar góðar stundir saman.
Eftir þetta hvarf ég á aðrar slóðir
og síðan heim til Íslands.
Nokkru síðar fékk ég hvatningu frá
Sveini og fleirum að sækja um skóla-
vist í Cornell-háskóla. Þá spilaði Geir
lykilhlutverk í umsókn minni um nám
við Cornell. Alla skólavist mína á Cor-
nell naut ég og kona mín velvildar og
hjálpsemi Geirs og Obbu konu hans.
Fæ ég seint fullþakkað þeim alla
Geir Valberg
Guðnason
✝ Geir ValbergGuðnason fædd-
ist í Reykjavík 3.
febrúar 1931. Hann
lést á heimili sínu í
Atlanta í Bandaríkj-
unum þriðjudaginn
7. ágúst síðastliðinn.
Útför Geirs fór
fram í Atlanta föstu-
daginn 10. ágúst.
þeirra vinsemd og að-
stoð. Geta vil ég þess
að eitt sinn á námsár-
unum, er Geir var við
doktorsnám, var hann
kennari minn í einni
námsgrein og veit ég
ekki annað en að það
hafi verið samdóma álit
nemenda hans að hann
hafi skilað hlutverki
sínu með ágætum.
Eftir nám við Cor-
nell skildi leiðir, ég fór
vestur til Kaliforníu og
hann austur til Íslands
og hóf störf hjá Atvinnudeild háskól-
ans (nú Iðntæknistofnun Íslands).
Að námi mínu loknu fékk ég einnig
starf hjá sömu stofnun og naut ég þar
aðstoðar Geirs er var í té látin með
glöðu geði sem ætíð fyrr. Við unnum
þarna saman nokkurn tíma, en þá lá
leið Geirs til Bandaríkjanna í störf
þar. Lengst af starfaði hann hjá Coca
Cola-fyrirtækinu og vann sig þar upp
í stjórnunarstörf og ferðaðist um víða
veröld í tengslum við starfið. Hann
hvatti mig óspart til að feta í fótspor
sín og koma til starfa í Bandaríkjun-
um, en af því varð þó ekki.
Geir og Obba eignuðust stórt ein-
býlishús í Atlanta í Georgíuríki. Þau
eignuðust soninn Gary og dótturina
Lindu. Gary á nú konu og börn og
Linda býr ein að sínu.
Ég kom í heimsóknir til Obbu og
Geirs á heimili þeirra í Atlanta og
voru þar ávallt höfðinglegar og hlý-
legar móttökur.
Geir og Obbu færi ég enn og aftur
þakkir mínar fyrir alúð og hjálpsemi.
Geir er nú allur, fremur óvænt, og
sendi ég Obbu og börnunum samúð-
arkveðjur.
Sverrir Vilhjálmsson.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800