Morgunblaðið - 15.09.2007, Síða 37

✝
Móðir mín,
Guðrún Þorgrímsdóttir,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði fimmtudaginn 13. september.
Útför hennar fer fram frá Eyvindarhólakirkju laugardaginn 22. september
kl. 11.00.
Kristinn Heiðar Jónsson,
og aðstandendur.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. SEPTEMBER 2007 37
Ég minnist með
þakklæti mágkonu
minnar Ernu Kolbeins. Ég minnist
þess hve innilega hún tók á móti
mér þegar ég kom fyrst á heimili
hennar og eiginmanns hennar
Torfa Magnússonar, þá mennta-
skólanemi í fylgd með systur henn-
ar. Ég minnist glaðværðar hennar
og einstakrar umhyggju sem ein-
kenndi allt hennar líf. Nærvera
hennar var ljúf og gefandi, öllum
leið vel í návist Ernu, bjartsýni
hennar og lífleg gleði var öllu um-
hverfi hennar heilsubót hvar sem
var. Hjálpsemi var henni svo eig-
inleg að þar gerðist allt sem af
sjálfu sér. Atorkusöm þátttaka
hennar jafnt í umfangsmiklu fjöl-
skyldulífi sem utan var aðdáunar-
verð. Glaðlyndi, traust og hjálp-
semi var hennar aðal og styrkur.
Ég minnist síðustu áranna þegar
heilsu hennar fór smám saman
hnignandi, minnið að skerðast,
hugsunin orðin reikul af völdum
Alzheimer-sjúkdóms. Persónuleiki
hennar breyttist þó ekki, gleðin bjó
enn í brosinu og öllu viðmóti henn-
ar. Þann tíma sem hún enn gat
dvalist á heimili sínu kom hún nær
daglega á Sogaveginn. Ófá voru
þau skipti sem ég fylgdi henni af
ótta við að hún kynni að villast
þennan spöl. Eftir því sem sjúk-
dómurinn ágerðist urðu tengsl okk-
ar með vissum hætti nánari, fyrir
það er ég þakklátur.
Minningin um mágkonu mína
mun áfram lifa í huga mínum,
minning um ljúfa gleði sem aldrei
hvarf í skuggann, minning um ævi
sem var ein samfelld gjöf.
Ég votta börnum Ernu og fjöl-
skyldum þeirra og systkinum Ernu
dýpstu samúð.
Baldur Ragnarsson.
Fegurðin er frá þér barst,
fullvel þótti sanna,
að yndið okkar allra varst,
engill meðal manna.
Hlutverk þitt í heimi hér
þú hafðir leyst af hendi.
Af þeim sökum eftir þér,
Guð englahópa sendi.
Sú besta gjöf er gafst þú mér,
var gleðisólin bjarta,
sem skína skal til heiðurs þér,
Skært í mínu hjarta.
(B.H.)
Elsku Erna frænka, nú ertu farin
frá okkur og hefur loksins fengið
frið. Við munum aldrei gleyma öllu
þeim góðu stundum sem við áttum
hjá þér. Þegar við vorum börn og
komum til Reykjavíkur var alltaf
haldið til í Skeiðarvogi 157. Þar
réðst þú ríkjum og er það sérstak-
lega minnistætt hvað þú varst alltaf
glöð og glettin.
Þegar við vorum unglingar kom-
um við í heimsókn í Rauðagerðið
alltaf hafðir þú tíma og áhuga fyrir
okkar viðfangsefnum. Við montuð-
um okkur af því hvað við áttum frá-
bæra frænku. Að Erna frænka
gæti talað við þrjá í einu um ólík
málefni, verið að sauma og hjálpa
til við heimalærdóm en ruglaðist
aldrei í umræðunni þetta þótti okk-
ur einstakur hæfileiki.
Takk fyrir allar góðu stundirnar.
Halldór, Ragnheiður, Lára, Ásta,
Erna, vottum ykkur samúð okkar
og biðjum guð að blessa ykkur.
Lilja, Barði, Halldór og Ólafur.
Erna Halldórsdóttir
Kolbeins
✝ Erna Halldórs-dóttir Kolbeins
fæddist á Stað í
Súgandafirði 21.
janúar 1928. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Skjóli í
Reykjavík að
morgni 5. septem-
ber síðastliðinn.
Útför Ernu var
gerð frá Langholts-
kirkju 14. sept. sl.
Erna Kolbeins er
látin eftir löng og erf-
ið veikindi. Hún var
mér mjög kær og er
mér bæði ljúft og
skylt að minnast
hennar nú þegar hún
er öll. Ég kynntist
henni strax á unga
aldri þegar hún giftist
föðurbróður mínum,
Torfa Magnússyni
1950 og varð þeirrar
gæfu aðnjótandi að
þekkja hana vel og
umgangast hana alla
tíð síðan. Ég á mínar bernskuminn-
ingar úr Blönduhlíð 11, þar sem
stórfjölskylda okkar bjó í sama
húsi, ég og foreldrar mínir, bræður
og afi og amma á efri hæðinni og
Erna, Torfi og þeirra börn í risinu.
Ég sóttist mikið eftir því að fara
upp til Ernu og Torfa enda fann ég
fljótt að mér var vel tekið. Torfi var
þýður og rólyndur og frá Ernu
stafaði glaðværð, hlýju og góðvild
og slíkt finnur barnssálin fljótt. Ég
var því tíður gestur í risinu og var
oft að sniglast í kringum hana, hún
hafði alltaf tíma til að spjalla og
svara spurulu barninu sem þurfti
að fá skýringar á svo mörgu í
margbrotnu mannlífinu.
Fjölskyldurnar stækkuðu og
börnunum fjölgaði í Blönduhlíð 11
sem leiddi af sér að íbúðirnar voru
seldar og stórfjölskyldan fluttist í
önnur hús í öðrum hverfum en sam-
gangur var áfram mikill. Margar
dýrmætar minningar á ég frá þess-
um samfundum. Þá var það glað-
værðin og söngurinn sem höfðu
völdin og það líkaði Ernu vel. Þeir
bræðurnir Torfi og pabbi voru
miklir söngmenn og ekki var lakara
að mamma lék á píanóið og allir
sungu með. Þvílíkur samhljómur
hljómar enn innst við hjartarætur.
Erna var handavinnukennari að
mennt enda var henni margt til
lista lagt. Hún töfraði fram hvert
snilldarverkið af öðru með sauma-
skap sínum. Hún var sannkölluð
listakona. En hún hafði líka aðra
mannkosti sem eftir var tekið. Hún
var góð og hjartahlý, sérlega glað-
lynd og hláturmild, lífleg í fasi og
bauð af sér góðan þokka. Það var
engin lognmolla þar sem hún fór.
Erna hafði mikið að gefa og lagði
rækt við alla sem í kringum hana
voru, en ekki síst við heimili sitt og
uppeldi barna sinna. Þar var í mörg
horn að líta, enda börnin fimm að
tölu, og oft mikill gestagangur. Á
heimilinu bjuggu einnig á sínum
efri árum foreldrar Ernu, Lára og
Halldór, og eru þau mér minnis-
stæð fyrir hlýju og elskusemi. Allt-
af var opið hús og það var sama
hvenær manni datt í hug að koma
við, alltaf var maður velkominn.
Hún var kennari góður og lagði
okkur börnunum lífsreglurnar
ásamt því að kenna okkur prakt-
íska hluti. Hún kenndi mér að
sauma, sem hefur oft komið sér vel
og verið mér til ánægju. Hún rækt-
aði garðinn sinn og var góð fyr-
irmynd okkar hinna sem yngri vor-
um.
Ég sem þetta rita er þakklát fyr-
ir að hafa átt þess kost að kynnast
náið og njóta verka þessarar fjöl-
hæfu konu. Hún var mér afar kær.
Af öllum mannkostum Ernu er það
hin óbrigðula góðvild og hlýja sem
hún sýndi öllum, ævinlega, sem
hæst ber, nú þegar leiðir skilja.
Slíkir mannkostir eru dýrmætir og
glóa eins og gimsteinar í hinu mis-
vindasama mannlífi.
Að leiðarlokum þakka ég Ernu
samfylgdina og kveð hana með virð-
ingu og söknuði. Börnum hennar og
öðrum aðstandendum votta ég mína
dýpstu samúð.
Dóra Steinunn Ástvaldsdóttir.
Hálfan vetur í ársbyrjun 1967 var
ég heimagangur á heimili Ernu og
Torfa við Skeiðarvog. Þetta var eft-
irminnilegur tími.
Á loftinu bjó Lára Kolbeins móð-
ursystir mín. Ég hafði oft áður ver-
ið gestur þar á meðan Halldór Kol-
beins lifði.
Þennan vetrarpart hafði ég
svefnpláss hjá Láru frænku minni,
en var í fæði hjá Ernu og Torfa.
Ragnheiður, móðir Torfa, var
fyrir stuttu látin, en hún átti ellina
á heimili þeirra. Börnin voru fjögur
á skólaaldri, en yngsta dóttirin á
öðru ári.
Hjá þessari glaðværu og hlýju
fjölskyldu átti ég góða daga og
Erna frænka mín sagði stundum
hvöss við börnin sín þegar hún
þurfti að aga: „Heyrið þið bara
hvað hann Jói stappar vel snjóinn af
stígvélunum áður en hann kemur
inn.“ Eða þá: „Sjáið þið bara hvað
hann Jói klárar vel matinn sinn.“
Ég held þetta sé í eina skiptið á æv-
inni, sem ég hefi þannig verið gerð-
ur að fyrirmynd.
Torfi var skrifstofumaður og
hann söng í kirkjukórnum. Söng-
maðurinn einn af fjórum „Leik-
bræðrum“. Erna var starfandi
kennari. Hún stjórnaði heimilis-
haldinu og sá um matinn. Á hverj-
um sunnudagsmorgni tók Torfi ryk-
suguna og klútinn, snyrti og þreif
innanstokks.
Hversdagslega var matast í eld-
húskróknum, en á sunnudögum var
dekkað stórt stofuborð. Oftast þá,
ég held nánast alltaf, matargestir.
Glaðværð við borðhaldið. Vinsæl
fjölskylda.
Reglusamt heimili. Alþýðufólk.
Torfi var traustur maður. Hvers-
dagslega fáskiptinn, þýður, viðfelld-
inn. Smiður ágætur, hafði talsvert
aukastarf þess vegna.
Hvern morgun, sem hann fór til
vinnu, kvaddi hann Ernu með kossi.
Flest húsgögn heimilisins held ég
hafi verið handverk hans. Margt
handverk Ernu prýddi einnig heim-
ilið.
Erna faðmaði alla, hló hátt og tal-
aði margt, skemmtileg, frændrækin
svo af bar, án þess að á nokkurn sé
hallað. Samband hennar við ætt-
ingjana heima í Eyjum jafnan mik-
ið, einkum eftir að hún stofnaði sína
eigin fjölskyldu. Vinskapur við þau
hjón var því engin tilviljun, hann
hélst. Eftir að ég fór sjálfur að búa
var dóttir þeirra í vist hjá okkur
hjónum tvö sumur. Áður hafði son-
urinn verið einhver sumur uppvaxt-
aráranna á heimili foreldra minna.
Ég held ég hafi brugðið hér upp
mynd af reglusömu, góðu heimili
stórrar fjölskyldu. Gott er að hafa
kynnst því, gott að minnast þess.
Í minningu Ernu og Torfa þakka
ég þeim. Þakka börnum þeirra,
frændfólki mínu.
Guð blessi ætt þeirra.
Jóhannes Geir Gíslason.
✝
Innilegar þakkir fyrir samúð, vináttu og hlýhug við
andlát og útför ástkærs föður okkar, tengdaföður,
bróður, afa og langafa,
MATTHÍASAR KARELSSONAR,
sem lést í Malmö, Svíþjóð miðvikudaginn
15. ágúst.
Sérstakar þakkir fær Ásdís Svavarsdóttir fyrir
ómetanlega hjálp, vináttu og stuðning í Malmö,
einnig hjartans þakkir til sr. Gunnars Björnssonar.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Auður Matthea Matthíasdóttir,
Aldís Hugbjört Matthíasdóttir,
Guðrún Matthíasdóttir,
Karel Matthías Matthíasson, Hugrún Valdimarsdóttir,
Jörundur Sveinn Matthíasson, Sigrún Jóhannsdóttir,
Þórdís Karelsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegs fósturföður okkar, afa
og langafa,
KRISTJÁNS V. JÓHANNESSONAR
frá Flateyri.
Jóhannes Jónsson, Sigrún Sigurðardóttir,
Ásgeir Magnússon, Svanfríður Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
HELGU STEINUNNAR ERLENDSDÓTTIR,
Laugarholti .
Sérstakar þakkir fær starfsfólk deildar 2 á
Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks.
Ingibjörg Sveinsdóttir, Árni Gíslason,
Helgi Sveinsson,
Monika Erla Sveinsdóttir, Felix Antonsson,
Guðmundur Sveinsson
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
GUÐMUNDAR E. ÁRNASONAR
fyrrv. aðstoðarbankastjóra,
Hraunvangi 1,
Hafnafirði.
Birna Bertha Guðmundsdóttir, Pétur Joensen,
Árni Hrafn Guðmundsson, Jóhanna Sæmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við þeim sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför föður míns,
afa og bróður okkar,
GUNNARS SÆMUNDSSONAR
Dunhaga 11,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki deildar 11E á
Landspítalanum við Hringbraut.
Fyrir hönd aðstandenda,
Helga Gunnarsdóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, stjúpmóðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
SVAVA M. ÞÓRÐARDÓTTIR,
Mánatúni 2,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
fimmtudaginn 13. september.
Jarðaförin auglýst síðar.
Börn, stjúpbörn, tengdabörn, barnabörn og langömmubörn.
GUÐRÚN ÞORGRÍMSDÓTTIR,