Morgunblaðið - 06.10.2007, Side 43

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. OKTÓBER 2007 43
nýrra heima. Ég efast ekki um að
það hafi verið tekið vel á móti þér
þar.
Eins og oft gerist við fráhvarf ást-
vina koma upp minningar og þá oft-
ast frá barnæsku.
Mér eru minnisstæð sumrin þeg-
ar ég fékk að dvelja hjá ykkur,
Ragga frænda mínum, bróður
mömmu, í Grundarfirði eða Grundó
eins við kölluðum það. Alltaf var
mér tekið opnum örmun og alltaf
leið mér vel hjá ykkur. Minningarn-
ar um þennan tíma eru svo ljúfar og
mér mjög kærar. Mér finnst eiga vel
við þig lýsingin „Hún var stór kona“
þegar þér er lýst, Þó þú hafir ekki
verið hávaxin. Þú varst alltaf hrein
og bein og hafðir einstakt lag á að ná
til fólks. Alltaf svo raungóð og hlý.
Elsku Rósa, þú varst einstök
kona og það verður aldrei fullþakk-
að að hafa fengið að kynnast þér;
glaðværðinni, hógværðinni, vinnu-
seminni og væntumþykju þinni
Hvíl í friði, kæra vinkona, laus við
þrautir allar. Elsku Raggi, Jóna,
Auður, Ásgeir, Svenni og fjölskyld-
ur, megi algóður guð veita ykkur
styrk í sorginni.
Halldóra Baldursdóttir.
Þetta líf er svolítið skrítið, þegar
þú elsku Rósa kveður þetta jarðlíf
erum við mæðgur staddar hjá henni
Drífu í Svíþjóð að halda upp á 65 ára
afmælið hennar mömmu. Rósa og
mamma eru búnar að vera bestu
vinkonur frá því þær voru 9 ára,
giftust svo bræðrum ungar að aldri
og urðu mágkonur. Börnin mín köll-
uðu þig alltaf Rósu ömmu og þótti
þeim mjög gaman að koma í Grundó
því þar var ávallt tekið á móti okkur
með gamaldags kaffihlaðborði sem
allir kunnu vel að meta.
Enginn bakaði eins góða ástar-
punga og Rósa og ég man þegar þú
áttir heima í Markholtinu og við
krakkarnir biðum eftir að þú að fær-
ir út í Kaupfélag, þá náðum við okk-
ur í járndallinn upp á hillu með ást-
arpungunum í og fengum okkur
nokkra í óleyfi.
Eftirminnilegasta ferðalag mitt
frá því ég var barn var þegar Raggi,
pabbi og nokkur systkini þeirra fóru
með okkur að Baulárvallarvatni og
við gistum aftan í græna flutninga-
bílnum hans Ragga. Þar veiddum
við fisk og sungum mikið og þá
kunnir þú Rósa auðvitað alla text-
ana því söngur var þitt líf og yndi og
söngröddin þín líka falleg.
Margar minningar skjóta upp
kollinum og frá mörgu væri hægt að
segja en að lokum vil ég segja takk
fyrir samveruna elsku Rósa amma.
Elsku Raggi, Jóna, Ásgeir, Auð-
ur, Svenni, tengdabörn og barna-
börn.
Ég og fjölskyldan mín vottum
ykkur okkar innilegustu samúð.
Guð geymi ykkur á þessum sorg-
artíma.
Helga Guðjónsdóttir
og fjölskylda.
Elsku Rósa mín
Nú er komið að kveðjustund,
stund sem ávallt kemur manni í
opna skjöldu. Þegar einhver deyr
sem er manni kær verður tómarúm í
sálinni, ekki hægt að tala við þig í
símann mörgum sinnum í viku. Við
Rósa kynntumst þegar við vorum 9
ára og urðum bestu vinkonur. Höf-
um við átt samleið æ síðan.
Ungar að árum fórum við vinkon-
urnar að vinna á Skálatúni og þar
voru örlög okkar ráðin. Þar kynnt-
umst við bræðrunum Guðjóni og
Ragnari sem síðar urðu eiginmenn
okkar. Vináttu þessara tveggja fjöl-
skyldna tel ég alla tíð hafa verið ein-
staka. Sem dæmi um það þá kalla
barnabörnin okkar þig Rósu ömmu.
Það var alltaf mikil tilhlökkun að
koma í Grundarfjörð því móttökur
þínar með öllu bakkelsinu og matn-
um biðu manni alltaf. Allt fram á
síðasta dag varstu að hugsa um að
allir fengju eitthvað að borða sem
komu í heimsókn til þín.
Margs er að minnast, elsku Rósa,
allra ferðalaganna okkar innanlands
og til útlanda og allra samveru-
stundanna. Þú kvaddir þennan heim
á afmælisdaginn minn 27. sept. Þá
var ég ásamt dætrum mínum stödd í
heimsókn hjá Drífu vinkonu okkar í
Gautaborg. Ég er þakklát fyrir að
hafa farið til þín sunnudaginn áður
og kvatt þig þótt mig hafi ekki órað
fyrir því að þú ættir svona stutt eft-
ir.
Hvíl í friði, kæra vinkona
Elsku Ragnar, Jóna, Auður, Ás-
geir, Sveinn, tengdabörn og barna-
börn. Megi Guð gefa ykkur styrk í
sorginni.
Nína og Guðjón.
Þegar Rósa og eiginmaður henn-
ar, Ragnar Haraldsson, fluttu til
Grundarfjarðar með þrjú ung börn
fyrir um það bil 40 árum gekk ís-
lenska þjóðin gegnum mestu þreng-
ingar síðari tíma allt frá heims-
kreppunni í kringum 1930.
Fiskveiðar höfðu dregist saman um
þriðjung og verð á sjávarafurðum
lækkaði á heimsmarkaði um annan
þriðjung. Af sjálfu sér leiddi að
þetta bitnaði einkum hart á litlu
sjávarplássunum um land allt. Þau
hjón fóru ekki frekar en aðrir var-
hluta af þessum erfiðleikum, enda
fór heldur lítið fyrir auði í þeirra
garði, en líklega hefur þeim verið
úthlutað meiri lífsgleði og dugnaði
en flestum öðrum. Rósa var eftirsótt
í alla vinnu og það munaði um hana í
fiskinum og rækjunni svo fátt eitt sé
nefnt.
Ragnar og Rósa hófust svo sann-
arlega af sjálfum sér og af ærnum
og alkunnum dugnaði tókst þeim
hægt og bítandi að byggja upp hið
mikla flutningafyrirtæki Ragnars
og Ásgeirs með fulltingi annarra í
fjölskyldunni. Víða má sjá tröll-
vaxna bíla úr þeim glæsilega flota,
nær hvarvetna sem litið er, þegar
farið er um þjóðvegina allt í kring-
um landið. Hlutur Rósu á þessum
vettvangi er ómældur og lengst af
hélt hún utan um afgreiðsluna og
bókhaldið á meðan Ragnar keyrði
myrkranna á milli á þjóðvegum,
sem þá voru þeirrar náttúru að þeir
vildu hlaðast utan á bílana, en nú er
öldin önnur.
Rósa var hið örugga akkeri fjöl-
skyldunnar og sívakin yfir velferð
hennar, enda uppskar hún í sam-
ræmi við það, því fjölskyldan er
stór, samheldin og þar ríkir mikill
einhugur. Þessi fjölskylda lætur til
sín taka í byggðarlaginu, enda
dugnaðinum viðbrugðið.
Samfélagið á Hólnum var fyrir
margt löngu ærið líflegt og ein-
drægni með mönnum. Þar fóru þau
fremst í flokki hinir miklu gleðigjaf-
ar, hjónin Rósa og Ragnar. Þar stóð
einlægt opið hús og tekið var á móti
gestum og gangandi af einstakri
gestrisni og glaðværð.
Nú eru meira en tveir tugir ára
liðnir frá því að sá sem hér stýrir
penna flutti suður, en samt hefur
aldrei ár liðið svo, að hann hafi ekki
notið gestrisni þeirra hjóna í Sæból-
inu og ávallt af sömu rausn. Þar bjó
Rósa öllum sínum einstakt heimili á
marbakkanum og hafði djásn
Grundarfjarðar, sjálft Kirkjufellið, í
stofuglugganum, en í fjörunni gerði
tjaldurinn sig heimakominn. Þegar
svo bar undir töfraði Rósa fram
veisluborð fyrir hóp manna eins og
þar væri rekinn dýrindisveitinga-
staður í alfaraleið.
Þegar dugnaðarforkurinn og
sæmdarkonan Rósa er nefnd kemur
mér jafnan í hug skondin vísa, sem
Steinar bóndi í Hlíðum fór með æv-
inlega fyrir sjálfum sér, þegar hann
var að smíða.
Hún gat séð af hundsfylli
hún gat léð eitt rúmbæli.
Hún var svona hress við veg
hún var kona rausnarleg.
Og menn spurðu hver væri sú
kona sem slík afrek hefði unnið í
gestrisni. Fyrir mér hefur aldrei
vafist hver sú kona var.
Rósa hefur nú fengið hvíldina eft-
ir hetjulega baráttu við illvígan
sjúkdóm, sem vitað var að mætti sín
meir þegar leið á viðureign þeirra
og er það gömul saga og ný. Nú að
leiðarlokum erum við þakklát fyrir
að hafa kynnst henni og eignast vin-
áttu hennar.
Við Þórunn sendum Ragnari vini
okkar og fjölskyldu innilegar sam-
úðarkveðjur.
Árni Emilsson.
Við sem þekktum Rósu vitum al-
veg hvað hún var frábær, ég á marg-
ar góðar minningar um hana, ég
flutti til Grundarfjarðar þegar ég
var þriggja ára og fluttum við í
næsta hús við Rósu og Ragga og var
samgangurinn mikill á milli fjöl-
skyldnanna.
Ég man einu sinni að vetri til var
kolvitlaust veður í Grundarfirði,
pabbi minn að vinna á Kvíabryggju
og Raggi að keyra, þannig að Rósa
og Svenni komu og voru hjá okkur í
rafmagnsleysinu og við spiluðum við
kertaljós og höfðum það gaman og
gott og eftir því sem kólnaði meira í
húsinu því betur klæddum við
Svenni okkur en Rósa og mamma
hlýjuðu sér með góðum drykkjum
og öll höfðum við það fínt.
Það var alltaf nóg að gerast hjá
Rósu, Ragga og fjölskyldu, Fyrir-
tækið í blóma og voru þau með vöru-
afgreiðsluna lengi vel á Fagurhóls-
túninu.
Ég man hvað mér fannst spenn-
andi þegar Rósa bað mig að vinna í
afgreiðslunni, þegar hún þurfti eitt-
hvað að skreppa og útrétta, það
þótti mér mikil og skemmtileg
ábyrgð. Þegar ég var að alast upp
var ég mikið heima hjá þeim heið-
urshjónum Rósu og Ragga og hefur
alltaf þótt vænt um þau.
Þegar ég stofnaði mína eigin fjöl-
skyldu hélt Rósa áfram og fylgjast
með mér og við vorum nokkuð dug-
legar að fara í heimsókn hvor til
annarrar núna síðustu ár og fannst
mér alltaf jafn gaman að fá hana í
spjall.
Eitt verð ég að minnast á og það
er þegar Svenni fékk sér hund, hana
Birtu, fyrir ekki svo löngu. Rósa og
Raggi voru mjög dugleg að hafa
Birtu og þeim þótti augljóslega
mjög vænt um hana, því hún var
mikið dekruð, Rósa sauð t.d. pulsur
handa henni, kjúkling og margt
fleira og var svo hissa að Birta vildi
ekki sjá venjulegan hundamat.
Svona var Rósa, vildi öllum vel.
Mér finnst mjög sárt að sjá á eftir
Rósu, hún hefur alltaf skipt mig
miklu máli og mér fannst erfitt og
ósanngjarnt að hún þyrfti að enda
ævina á besta aldri.
Elsku Raggi, Jóna, Auður, Ás-
geir, Svenni og fjölskyldur, ég votta
ykkur mína dýpstu samúð.
Kær kveðja,
Margrét Óskarsdóttir.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
SIGRÍÐAR J. JÓNASDÓTTIR,
Hvammi, heimili aldraðra,
Húsavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Hvammi, heimili aldraðra, Húsavík.
Jónasína Pétursdóttir, Hörður Arnórsson,
Eiður Aðalgeirsson, Sigurlína Hilmarsdóttir,
Pétur Óskar Aðalgeirsson, Agnes Adólfsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu
okkur vináttu og samúð vegna fráfalls og útfarar
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GUÐMUNDAR G. PÉTURSSONAR
ökukennara,
áður Lindargötu 61.
Starfsfólk líknardeildar Landspítala Landakoti fær
sérstakar þakkir fyrir frábæra umönnun og hlýhug í
löngum veikindum hans.
Esther Guðmundsdóttir, Björgvin Jónsson,
Sigríður Guðmundsdóttir, Kristján Eysteinsson,
Pétur Steinn Guðmundsson, Anna Toher,
Helga Dögg Björgvinsdóttir, Bjarni Hauksson,
Ragnheiður Björgvinsdóttir, Jóhannes Andri Kjartansson,
Róbert Orri Pétursson,
Ragnheiður Merima Kristjánsdóttir,
Úlfur Kristjánsson,
Björgvin Haukur, Inga Sif og Atli Þór.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÖNNU ALBERTSDÓTTUR.
Innilegar þakkir til starfsfólks á hjúkrunarheimilinu
Sóltúni.
Haraldur Sighvatsson, Elfa Hafdal,
Jón Albert Sighvatsson, Kristjana Markúsdóttir,
Emilía Sighvatsdóttir, Halldór Jón Ingimundarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Kvöldstjarna. Sól í sæ.
Og sent mér kall um för.
Og megi röstin hvíla í
hægum blæ
er heldur út minn knör,
Og líkt og í svefni hafsins breiðu brjóst
sinn byrgja ölduhreim,
er það, sem að utan eitt sinn hingað bjóst,
snýr aftur heim.
Þótt stefnt sé langt og stundarmarki frá,
sú stendur von mín föst
minn leiðsögumann ég sjálfan muni sjá
er siglt við höfum röst.
(Tennyson,
þýð. Yngvi Jóhannesson)
Með ofangreindu ljóði vil ég
minnast Georgs frænda míns sem
nú hefur siglt röstina í síðasta sinn.
Okkar leiðir lágu fyrst saman á
bernskuárunum, og fékk ég stund-
um að dvelja á heimili foreldra
hans að Brekku í Seyðisfirði, það
eru ógleymanlegir dagar. Ungur
fór hann til sjós, fyrst á togara, en
Georg St. Scheving
✝ Georg St.Scheving fædd-
ist á Seyðisfirði 26.
mars 1937. Hann
andaðist á Drop-
laugarstöðum 27.
ágúst síðastliðinn
og var jarðsunginn
frá Neskirkju 5.
september.
mest alla starfsævi
sína vann hann hjá
Skipadeild SÍS, og
var í mörg ár stýri-
maður og skipstjóri.
Okkar samskipti voru
mest í þau ár sem ég
starfaði hjá Skipaaf-
greiðslunni á Reyðar-
firði, og svo eftir að
við hjónin fluttumst
til Reykjavíkur fyrir
7 árum.
Nú hefur erfiður
sjúkdómur bugað
þennan stóra og
sterka mann svo ekki varð lengra
haldið.
Í september 1959 kom Georg í
land á Reyðarfirði, hafði hann
fengið frí í nokkra daga, og ók ég
honum til Seyðisfjarðar seint að
kvöldi. Þegar nálgaðist norðurbrún
Fjarðarheiðar var komin blindþoka
og náttmyrkur svo að ekki sá
handa skil, þá voru engar stikur
eða hvítar línur við vegarbrún, og
ákváðum við að bíða um stund.
Ekki varð sú bið löng því Georg
snaraðist út úr bílnum og gekk á
undan langan spöl þar til þokunni
létti. Þessa minningu er gott að
eiga.
Frá mér og Sigrúnu berast hlýj-
ar samúðarkveðjur til Önnu, eftir-
lifandi eiginkonu hans, og annarra
í fjölskyldunni.
Vigfús Ólafsson.