Morgunblaðið - 13.02.2008, Side 28

28 MIÐVIKUDAGUR 13. FEBRÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jóhanna ElínAðalbjörg Árna-
dóttir fæddist á Ak-
ureyri 24. júlí 1922.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspítala,
Landakoti, 4. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Árni Hall-
grímsson, f. í Hrísey
1888, d. 17.6. 1937
og Ingibjörg Sigríð-
ur Þorsteinsdóttir,
f. á Bæ á Höfða-
strönd 1890, d. 1.
maí 1943. Systkini Jóhönnu eru
Hallgrímur Ólafur, f. 1914, d.
1927, Björgvin, f. 1916, d. 1985,
kvæntur Sigrúnu Sigurpálsdóttur,
f. 1918, d. 2001, og Úndína, f. 1923,
gift Sveini Kristjánssyni, f. 1922,
d. 1994.
Jóhanna giftist 1946 Sveini
Bergmann Bjarnasyni, sjómanni
og bifreiðastjóra, f. 1918, og varð
þeim 9 barna auðið. Þau eru: 1)
Bjarni Halldór Bergmann, f. 1946,
kvæntur Þorbjörgu Kristvins-
dóttur, 2) Ingibjörg Hanna Berg-
mann, f. 1947, d. 2006, 3) Úndína
Bergmann, f. 1948, gift Birni
Brynjólfssyni, 4) Ásmundur Guðni
Bergmann, f. 1950, kvæntur Hall-
veigu Finnbogadóttur, 5) Árni
fyrstu sem vinnukona á heimilum
heldra fólks (í vist). Hún ól upp 8
af 10 börnum sínum, oft við tak-
mörkuð fjárráð og í þröngum
húsakosti. Átti fjölskyldan heima
víða og fyrst bjuggu þau Sveinn í
kjallaraíbúð í húsi Olgu systur
Sveins og manns hennar Gunnars
á Hrísateigi 21. 1952 var flutt til
Akureyrar og búið þar í Hafn-
arstræti 29. Síðan lá leiðin til
Reykjavíkur aftur og þá á Tungu-
veg 15, síðan á Lindargötu númer
36 en þar bjó fjölskyldan í 11 ár,
þaðan í Goðatún í Garðabæ því
næst á Háleitisbrautina og þaðan í
Rjúpufellið og var það þá fyrst
sem hún bjó í eigin húsnæði. 1987
flutti hún síðan ásamt Einari að
Furugrund 30 í Kópavogi og
bjuggu þau þar, þar til yfir lauk.
Þar áttu þau saman mjög góð
efri ár. Hann hefur þó verið léleg-
ur allra síðustu árin og hefur þurft
talsverða umönnun af hennar
hendi. Einar dvelur nú á hjúkr-
unaheimilnu Sunnuhlíð.
Jóhanna fór að vinna utan heim-
ilis svo fljótt sem mögulegt var
þegar fór að togna úr barnahópn-
um og þá fyrst í mötuneyti Tog-
araafgreiðslunnar og síðar hjá
Eimskip í Faxaskála. Einnig vann
hún í nokkur ár sem sníðakona á
saumastofunni Skinnfaxa. Mörg
síðustu starfsárin og allt til sjö-
tugs vann hún í mötuneyti hjá
Símanum.
Útför Jóhönnu fer fram frá
Digraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Hallgrímur Berg-
mann, f. 1951, kvænt-
ur Sigríði Ólafs-
dóttur, 6) Rúnar
Bergmann, f. 1953, 7)
Sigrún, f. 1958, kjör-
foreldrar Friðgeir
Ingimundarson og
Guðrún Helga Vig-
fúsdóttir, gift Loga
Úlfljótssyni, 8) Jón
Þór Bergmann, f.
1962, í sambúð með
Steinhildi Hjaltested,
og 9) Róslind Huld
Bergmann Bordal, f.
1965, gift Dag Bordal. Jóhanna og
Sveinn skildu 1969 og Sveinn lést
árið 2000.
Fyrir hafði Jóhanna eignast
Hauk Örn Björnsson, f. 1944, hann
er kvæntur Sigrid Esther Guð-
mundsdóttur. Ólst hann upp hjá
fósturforeldrum, Olgu Magn-
úsdóttur og Hannesi Sölvasyni, á
Siglufirði.
Árið 1987 giftist Jóhanna, Ein-
ari Jónssyni, f. 1913. Barnabörnin
eru 25 og barnabarnabörnin 26.
Niðjahópurinn er því orðinn 61.
Jóhanna ólst upp í foreldra-
húsum í Laxagötunni á Akureyri
en föður sinn missti hún 14 ára og
móður sína tvítug og varð því
snemma að bjarga sér sjálf, í
Elsku mamma, í dag kveð ég þig
með sárum söknuði, þú varst mér allt-
af svo góð og ég er svo stolt af að hafa
átt þig fyrir móður. Þú varst ákveðin
og góð og einstaklega þolinmóð. Það
var ekkert sem þú gast ekki gert og
það hefur þú kennt mér; alla tíð sagð-
ir þú við mig að ef viljinn væri fyrir
hendi gæti ég gert hvað sem væri. Þig
hafði t.d. lengi langað til að taka bíl-
próf og svo þegar þú varst að verða 67
ára léstu drauminn rætast, þú fórst
svo á enskunámskeið ári seinna því
þig langaði að læra ensku og svona
mætti lengi telja. Þú dreifst í hlut-
unum; fórst á alls konar námskeið og
ferðaðist um heiminn.
Elsku mamma, þú varst sko engin
venjuleg kona. Þú varst rík því þú
eignaðist tíu börn, 25 barnabörn og 26
barnabarnabörn, auk nokkra stjúp-
barna og -barnabarna. Það var svo í
nóvember fyrir rúmu ári að þú misstir
þitt fyrsta barn, þegar elsku Imba
systir dó, tæplega sextug að aldri, æi,
mamma, hvað það var sárt.
Elsku mamma, þú fylgdist alltaf vel
með því sem var að gerast, hvort sem
það voru atburðir í stórfjölskyldunni,
fréttir utan úr heimi eða tískustraum-
ar og barnabörnin sögðu oft að amma
væri sko algjör pæja. Ég varð alltaf
ofsalega stolt þegar vinkonur mínar
og kunningjar sem kynntust þér
sögðu við mig: „Rosalega lítur hún
mamma þín alltaf vel út“.
Elsku mamma, ég vil þakka þér
fyrir allar heimsóknirnar til mín til
Noregs. Þú komst eða reyndir að
koma á hverju ári, öll þau níu ár sem
ég hef búið þar, nú síðast í maí á síð-
asta ári þegar þú og Sigrún systir
komuð. Þú hafðir þann eiginleika að
geta gert gott úr öllu, eins og þegar
þú komst til mín um áramót fyrir 6 ár-
um, þá var hörkuvetur, 20 stiga frost í
marga daga og snjór. Við gátum ekki
farið út fyrir hússins dyr en þér
fannst það allt í lagi og kvartaðir ekki
því þér fannst útsýnið svo fallegt úr
öllum gluggum hússins.
Elsku mamma, ég á svo margar og
góðar minningar sem ég geymi í
hjarta mínu og ég er dugleg að rifja
þær upp, bæði við þá sem þekktu þig
og þá sem aldrei fengu að kynnast
þér. Þú varst, elsku mamma mín, svo
þakklát fyrir allt sem gert var fyrir
þig. Þér fannst við börnin þín stjana
við þig, enda ekki annað hægt þegar
við áttum svona góða mömmu, og við
sögðum stundum: ef maður er góður,
þá eru allir góðir við mann á móti.
Elsku besta mamma mín, þú varst
eins og fallegt blóm sem bara varð fal-
legra og sterkara með hverju árinu
sem leið.
Ó, elsku mamma, hvað ég sakna þín
mikið en ég veit að Guð og englarnir
taka vel á móti þér og þú verður falleg
stjarna á himninum sem ég get haldið
áfram að horfa upp til. Guð geymi þig,
mamma mín, þín dóttir
Róslind.
Elsku amma er flogin á vit nýrra
ævintýra í nýjum víddum. Hún ætlaði
aldeilis ekki að fara strax en það er
víst ábyggilegt að enginn ræður sín-
um næturstað. Amma mín var hörku-
tól, hún sat ekki og prjónaði, hún var
bara ekki þannig. Hún var ekki þessi
amma sem ég las um í barnabókun-
um. Amma var hress og skemmtileg,
hún elskaði að dansa, hún elskaði líka
að spila og var ósigrandi rommímeist-
ari. Hún bakaði bestu kleinur í heimi
á meðan Einar, hennar seinni eigin-
maður, sá um að töfra fram bestu
kókostoppa veraldar. Þau voru krútt-
leg saman, amma og Einar og hann
gerði allt fyrir hana Jóhönnu sína.
Þegar ég lenti í eldhúsbasli hringdi
ég stundum í ömmu sem var með
eldamennskuráð undir rifi hverju og
hafði bara gaman að því að aðstoða
sonardótturina við kakó eða kleinu-
gerð í gegnum síma. Amma mín var
alltaf glæsileg til fara, hún fór í lagn-
ingu, lét tattúvera á sig augabrúnir og
var smart í tauinu. Hún var ein af
þessum skvísum sem nota plasthettu
yfir fína hárið í rigningu og klikka
ekki á varalitnum í veskinu. Hún var
ekta pæja og hefði aldrei látið sjá sig
ótilhafða eins og druslu, eins og hún
hefði orðað það. Það var ekki hennar
stíll. Hún hefði fussað og sveiað því
hún var pjattrófa.
Amma var hreinskilin, hún hafði
stálminni og var hörð af sér, hún lét
ekkert stoppa sig. Eignaðist heilan
tug barna og stjórnaði stóru heimili
eins og góður foringi. Alltaf með heit-
an mat handa barnaskaranum sínum
og þrátt fyrir að börnin væru mörg og
plássið lítið var aldrei drasl á heim-
ilinu. Börnin hennar ömmu voru ekki
í skítugum eða götóttum fötum, hún
vildi hafa þau hrein og fín og heimilið
líka.
Þegar amma tók bílpróf á seinni ár-
um fékk hún sér grænan sætan bíl
sem pabbi minn sá oft um að dytta að
og þrífa fyrir hana. Eitt sinn hringdi
amma svo í pabba og bað hann vin-
samlegast um að þrífa bílinn fyrir sig
því hann væri svo skítugur að hún
gæti bara ekki látið sjá sig á honum.
Pabbi fór auðvitað því hann gerði allt
fyrir ömmu en sagði mér seinna að
bíllinn hefði verið nánast því tandur-
hreinn. Svona var amma mín, krútt-
legt og pjattað hörkutól með óbilandi
áhuga á tísku, spilamennsku og dansi.
Ég tók eitt sinn viðtal við hana og þá
sagði hún mér lítið leyndarmál; hana
dreymdi um að verða kvikmynda-
stjarna frá því hún var lítil stelpa.
Elsku amma, nú ertu komin upp til
stjarnanna, skíndu skært og vertu
skærasta stjarnan á himininum úr því
þú varðst ekki stjarna bíómyndanna á
jörðu niðri.
Elsku Einar og öll níu börn ömmu,
Guð gefi ykkur styrk til að halda
áfram án ömmu sem var höfuð fjöl-
skyldunnar. Knúsið hvert annað og
njótið þess að vera til, lífið er núna og
svo hittum við skvísurnar á efri hæð-
inni þegar okkar tími kemur.
Guð geymi þig, elsku amma, þín
sonardóttir
Sigríður Elín Ásmundsdóttir.
Elsku amma mín, ég sakna þín mik-
ið. Þú verður alltaf í huga mínum og ég
mun aldrei gleyma þér. Þú varst mín
kærasta og einasta amma og ég þakka
fyrir allar góðu minningarnar sem við
áttum saman. Frá því ég var lítil stelpa
hef ég verið mikið með þér; þú sóttir
mig oft í leikskólann og skólann og
passaðir mig þar til mamma var búin
að vinna. Ég man líka þegar ég fór
nokkrum sinnum með þér á föndurn-
ámskeið, þú hafðir svo gaman af því að
mála dúka og alls kyns keramik sem
þú gafst svo gjarnan vinum og ætt-
ingjum. Svo liðu árin og við mamma
fluttum til Noregs þegar ég var 11 ára,
þú varst glöð fyrir okkar hönd því við
vorum að prófa eitthvað nýtt og þú
varst alltaf svo upptekin af því að okk-
ur mömmu liði vel í Noregi.
Um daginn fann ég nokkur bréf
sem þú sendir mér til Noregs og í
þeim stendur hvað þú varst ánægð
með hvað ég var dugleg í skólanum og
hvað ég var stóð mig vel í norskunni.
Þessi bréf mun ég geyma vel. Við
fengum líka oft símtöl frá þér og svo
varstu líka dugleg að koma í heim-
sókn og mér fannst alltaf svo gaman
að fá þig, hvort sem það var um jól eða
yfir sumartímann.
Það getur verið erfitt að búa svona
langt frá öllum en það var alltaf svo
gott að koma heim því þá fór ég alltaf
beint til þín í Furugrundina, það
klikkaði aldrei og þú beiðst alltaf
spennt eftir okkur með kaffi og kök-
ur. Mér finnst skrítið að koma heim til
Íslands núna og fara ekki beint í kaffi
til þín. Þú ert ekki hérna hjá okkur
lengur en þú munt alltaf eiga stað í
hjarta mínu og ert í huga mínum hvar
sem ég er.
Að lokum vil ég bara þakka þér enn
og aftur fyrir að hafa fengið tuttugu
fín ár með þér og allar fínu minningar.
Þú munt alltaf verða mín eina og kær-
asta og besta amma í öllum heimin-
um. Guð og allir englarnir okkar uppi
á himninum passi uppá þig.
Hvíldu í friði amma mín, þín kær-
asta,
Auður Árný Bergmann
Róslindardóttir.
Þegar mér var sagt að hún Jóhanna
systir mömmu væri dáin fannst mér
það svolítið
skrítið þó svo að ég hefði átt von á
því á hverjum degi, en Jóhanna var
svo sterk að mér fannst alltaf að allir
aðrir færu á undan henni. En svona er
lífið og langar mig að minnast þess-
arar konu í nokkrum orðum.
Þar sem ég var fyrsta barn systur
hennar varð það þannig að ég varð
alla tíð í miklu uppáhaldi hjá henni og
hefur það haldist síðan. Ég man eftir
mér þegar við komum til hennar á
Lindargötuna og svo síðar í Rjúpu-
fellið, alltaf fengum við höfðinglegar
móttökur og ég tala nú ekki um eftir
að þær systur eignuðust íbúðir í sama
húsinu í Furugrundinni. Jóhanna var
mjög heilsteyptur persónuleiki, afar
dugleg, vinnusöm og ákveðin enda
veitti ekki af þar sem hún hafði fyrr á
árum fyrir stóru og erfiðu heimili að
sjá. Ekki var þar alltaf auður í garði
en aldrei heyrði maður það á henni og
ekki kvartaði hún en það var gaman
að fylgjast með því þegar börnin
hennar fóru að vaxa úr grasi og fóru
að vinna hvað þau voru dugleg að
hjálpa mömmu sinni og eiga þau heið-
ur skilið fyrir það. Ég mun ekki gera
skil á æviferli hennar hér, það er ann-
arra að gera. Ég minnist þess að þeg-
ar ég varð 40 ára kom Jóhanna norð-
ur til Akureyrar með flugi, þetta var á
laugardegi og ætlaði hún að fljúga
suður á sunnudagskvöldinu. Afmælið
var að sjálfsögðu haldið með pomp og
prakt seinnipart laugardags og fram
á kvöld en þá var ég að spila í hljóm-
sveit á Hótel KEA og komu þær hún
og Lilja frænka á ballið og svo heim
með mér um nóttina en þá var farið að
snjóa. Um morguninn eða undir há-
degi þegar ég keyrði þær heim var
orðið vitlaust veður og er ekki að orð-
lengja það að á miðvikudegi ákvað Jó-
hanna að taka rútuna suður því að
ekkert hafði verið flogið þessa daga.
Hefur þetta oft verið rætt síðan og
hún sagði: „Ætli ég komi nokkurn
tímann í afmæli þitt aftur“, en aldrei
segja aldrei þær, systur komu norður
þegar ég varð 65 ára.
En þá var gott veður allan tímann
og yndislegur tími að eiga með þeim.
Við fórum og skoðuðum alla gömlu
staðina sem þær rifjuðu upp úr æsku
sinni á Akureyri og er þessi tími okk-
ur hjónunum afar dýrmætur í end-
urminningunni. Eftir að faðir minn dó
flutti móðir mín suður af því að hún
fékk íbúð í sama húsi og Jóhanna eins
og áður sagði því að þær voru mjög
samrýndar þó svo að þær hafi verið
mjög ólíkar í sér. Ég veit ekki hvernig
hún hefði getað komist í gegnum það
tímabil ef Jóhönnu hefði ekki notið við
og ber að þakka það af alhug svo og
börnum hennar sem hafa reynst
henni afar vel líka.
Ég veit að þessi missir verður móður
minni erfiður en hún býr nú á góðum
stað þar sem vel er hugsað um hana.
Kæra Jóhanna. Sælir eru hjarta-
hreinir því að þeir munu Guð sjá. Það
er allaf erfitt að kveðja en það bíður
okkar allra að fara þessa leið. Ég veit
að það verður tekið vel á móti þér,
hún Imba þín hefur örugglega beðið
eftir þér og tekið þér opnum örmum.
Kæri Einar, börn og barnabörn og
aðrir ættingjar.
Megi góður Guð veita ykkur styrk í
sorginni.
Rafn og Kristín, Akureyri.
Kveðja frá Slysavarnadeild
kvenna í Reykjavík
Okkar góða félagskona Jóhanna
Árnadóttir er nú fallin frá 85 ára að
aldri.
Það var lán fyrir deildina okkar er
Jóhanna gekk til liðs við hana um
miðjan áttunda áratuginn enda góð
félagskona og indæl. Slysavarnakon-
ur sem kynntust Jóhönnu bera henni
allar vel söguna, hún var hreinskiptin,
hlý og traust. Jóhanna sat í stjórn
deildarinnar um fimm ára skeið frá
1981–1986, hluta þess tíma sem vara-
formaður, hún var ósérhlífin, vinnu-
söm og góð fyrirmynd okkur sem
yngri vorum.
Við þökkum Jóhönnu góð störf í
þágu deildarinnar, minningin um góð-
an félaga lifir.
Elsku fjölskylda, við vottum okkar
innilegustu samúð.
Fríður Birna Stefánsdóttir
formaður.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna,
þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa,
og eykur þeirra afl og trú,
en það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum eins og þú.
(Davíð Stefánsson.)
Við lát Jóhönnu vinkonu minnar
kemur margt upp í hugann, minning-
ar frá liðnum samverustundum sem
eru ótalmargar enda er vinátta okkar
búin að standa í 50 ár, þá bjó Jóhanna
á Lindargötu en ég á Skúlagötu og við
áttum drengi sem léku sér mikið sam-
an og þannig kynnstumst við. Síðan
gengum við saman í Kvennadeild
Slysavarnafélags Íslands eins og hún
hét þá, það var árið 1975 og þar var
mikið verk að vinna, við vorum saman
í stjórn deildarinnar og það var mikið
starf, merkjasölur, hlutaveltur, bingó
og svo auðvitað kaffisalan á Sjó-
mannadaginn, og aldrei lét Jóhanna
sitt eftir liggja. Þá var líka oft svo
gaman og margar konur sem lögðu
hönd á plóginn og á fundum oft 60-100
konur og mikið skemmt sér. Saman
fórum við í ferðalög innanlands og
sérstaklega var gaman er við fórum
og okkar eiginmenn saman austur í
Vík í Mýrdal eitt sumarið, en Einar
maður Jóhönnu var einmitt ættaður
úr Reynishverfinu og hann sagði okk-
ur svo margt skemmtilegt. Í gegnum
öll þessi ár var alltaf samband og við
höfðum alltaf saman borð á fundum
og skemmtunum hjá deildinni okkar.
Jóhanna var mjög dugleg og sérstak-
lega myndarleg í öllu sem hún tók sér
fyrir hendur. Bráðmyndarleg í hönd-
um og mikil húsmóðir og að mörgu
þurfti að hyggja með stóran barnahóp
og svo var alltaf mjög gestkvæmt hjá
henni. Jóhanna var afskaplega dugleg
og þurfti oft að taka á honum stóra
sínum eins og sagt er, að fæða af sér
10 börn er þvílíkur dugnaður og á
seinni árum þurfti hún oft að fara í að-
gerðir en aldrei kvartaði hún. Jó-
hanna á væn og góð börn sem voru og
eru henni til sóma, en elstu dóttur
sína Ingibjörgu missti hún í nóv. 2006
og var það mikið áfall.
Ég þakka vinkonu minni öll góðu
árin og ég og börnin mín sendum
hennar börnum og þeirra fjölskyld-
um, svo og Einari og Undínu systur
hennar innilegar samúðarkveðjur.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
„Drottinn, gef þú dánum ró, hinum
líkn sem lifa.“
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þín vinkona
Guðrún S. Guðmundsdóttir.
Jóhanna Elín
Árnadóttir
FEBRÚARTILBOÐ
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Á LEGSTEINUM OG
FYLGIHLUTUM
10-50% AFSLÁTTUR