Morgunblaðið - 08.04.2008, Side 18

Eftir Fríðu Björnsdóttur
fridabjornsdottir@gmail.com
Þegar fólk bregður sér íferðalag tekur það oftar enekki með sér myndavél tilað festa minningar á filmu,
eða í stafrænt form. María Lofts-
dóttir alþýðulistamaður, eins og hún
kallar sig, hefur farið aðrar leiðir.
Hún hefur tekið með sér pappír,
vatnsliti og málarapensla og minning-
arnar, hughrifin, sem hún hefur orðið
fyrir á ferðum sínum, má skoða á sýn-
ingunni Sjö landa sýn sem stendur yf-
ir í Gerðubergi.
„Það er ekki mikill tími til að mála
á ferðalögunum en með myndunum
er ég að túlka það sem ég sé, hug-
hrifin, fallega liti, sól og fólk,“ segir
María. Gott dæmi um þetta er mynd-
in frá Bólivíu sem María leiðir mig að.
„Þarna voru allar stúlkurnar í rauð-
um þykkum ullarpilsum og með síðar
fléttur. Svo ég mála pilsin og hárið
…“ Hreyfingin í pilsunum á papp-
írnum er mikil og við sjáum fyrir okk-
ur flétturnar flaksast til er stúlkurnar
ganga um léttum skrefum. Til að auð-
velda sýningargestinum að skilja
myndirnar lætur María stuttan texta
fylgja hverri mynd og eftir að hafa
lesið hann er myndefnið öllum ljóst!
Langaði að mála
siglfirsku fjöllin
María segist eiga 40 ára sjúkraliða-
afmæli um þessar mundir og síðustu
16 árin hefur hún unnið á Vogi: „Á
yndislegum stað með ennþá betra
fólki. Ef maður vinnur með veikt fólk
alla ævi verður maður að gera eitthvað
annað á milli. Listin hjálpar manni svo
mikið að endurnýja orkuna.“ María hef-
ur málað langalengi. Hún byrjaði norð-
ur á Siglufirði þar sem hana fór allt í
einu að langa til að mála fjöllin. „Lista-
fólk hvatti mig til að byrja. Síðar fór
ég í Myndlistaskólann í Reykjavík,
hef verið í Myndlistaskóla Kópavogs
og á námskeiðum alla vetur. Að auki
hef ég farið á námskeið í Skotlandi,
Englandi og í Kaupmannahöfn. Núna
er ég í hópi sem kemur saman og
málar í Réttarholtsskóla undir leið-
sögn Ingimars Waage.“
Hugmyndina að því að byrja að
mála á ferðalögum fékk María þegar
hún sá sýningu B Bernt Koberlings
sem hafði málað myndir í Loðmund-
arfirði. „Af hverju geri ég þetta ekki
líka, hugsaði ég. Ég hafði alltaf málað
myndir þegar ég var komin heim úr
ferðalögum en nú ákvað ég að mála í
ferðinni sjálfri. Ég fór til Suður-
Ameríku, til Perú, Bólivíu, Argentínu
og Brasilíu og byrjaði að mála. Ég
minnkaði fatabunkann sem ég var
vön að taka með mér en tók þess í
stað stóra blokk, vatnsliti og pensla
og málaði í hverju landi fyrir sig, festi
á pappírinn tilfinninguna sem ég fékk
á staðnum. Stundum málaði ég úti og
stundum inni, allt eftir því hvernig
aðstæður voru.“
Sjö landa sýn í Gerðubergi
Sýningin í Gerðubergi heitir Sjö
landa sýn og í Suður-Ameríku málaði
María í fjórum löndum. Svo heimsótti
hún son sinn sem var við nám í Japan
og þaðan sjáum við m.a. hughrifin frá
Hiroshima og fjölförnustu gatnamót
Tókýó. Einnig eru myndir frá náms-
ferðinni til Skotlands. Loks má sjá
eina mynd frá Íslandi, Friðarljós
Yoko Ono sem María hefur reyndar
flutt upp í Breiðholt.
Aðspurð hvort hún gæti ekki hugs-
að sér að birta ferðasögurnar í bók
neitar hún því ekki og bætir við að sig
langi jafnvel að sjá ljóð við hverja
mynd. „Það væri skemmtilegt en ég
er ekki skáld,“ segir hún og hlær við.
Nú hefur hún sett stefnuna á Græn-
land og Afríku og ætlar jafnvel á
námskeið í málaralistinni til Marokkó
í haust svo ekki er ólíklegt að við eig-
um eftir að geta séð fleiri lönd með
augum Maríu en þau sem birtast okk-
ur í Boganum í Gerðubergi.
Í Perú María upp til fjalla í Perú og voru vatnslitirnir að
sjálfsögðu einnig hafðir með í þeirri ferð.
Rauðu pilsin María við myndina sem á rætur sínar að rekja til Bólivíu og
sýnir löngu flétturnar og rauðu pilsin sem stúlkurnar báru.
Friðarljósið María færði
friðarljósið upp í Breiðholt.
Ferðaminningarnar öðlast
nýtt líf í vatnslitamyndum
Glöð í Argentínu Alls staðar þar sem María fer finnur hún
efnivið í vatnslitamyndirnar sem hún málar á staðnum.
Sýningin stendur fram til 20. apríl
næstkomandi.
Ég minnkaði fatabunkann
sem ég var vön að taka
með mér en tók þess í
stað stóra blokk, vatnsliti
og pensla og málaði í
hverju landi fyrir sig.
Pappír, litir og pensl-
ar eru jafnan ómiss-
andi hluti farangurs-
ins þegar María
Loftsdóttir bregður
sér út fyrir landstein-
ana. En hugmyndin
kviknaði á sýningu B
Bernt Koberlings.
|þriðjudagur|8. 4. 2008| mbl.is
daglegtlíf
það. Mætti stundum
vera fljótari að hugsa,
Víkverji.
Þegar maðurinn
sneri aftur eftir drykk-
langa stund vék starfs-
maður á plani sér all-
tént að honum og hefur
að líkindum viljað
benda honum á að
betra hefði verið að
færa bílinn frá dælunni
í ljósi þess hve mikil
traffík var á staðnum.
Maðurinn virti hann
aftur á móti ekki við-
lits, settist borgin-
mannlegur inn í bílinn
og ók á brott. Slétt-
sama um allt og alla – nema sjálfan
sig.
Sannkallaður bensíndóni.
x x x
Víkverji hefur áhyggjur af vinisínum Denny Crane, lögspek-
ingnum roskna í sjónvarpsþáttunum
Boston Legal sem sýndir eru á Skjá-
Einum á sunnudagskvöldum.
Í síðasta þætti fór kappinn nefni-
lega til læknis þar sem hann fékk
þau tíðindi að 80% líkur væru á því
að eftir sex ár yrði hann kominn með
Alzheimers-sjúkdóminn.
Að vísu bætti læknirinn við: „Ef
það er einhver hughreysting þá ertu
orðinn 75 ára og reykir og drekkur,
þannig að það eru allar líkur á því að
þú verðir kominn undir græna torfu
áður!“ Makalaus spéheimur, Boston
Legal.
Það var handagang-ur í öskjunni þeg-
ar Víkverji stakk við
stafni á bensínstöð í
síðustu viku enda tíma-
bundinn afsláttur á
eldsneyti þann daginn.
Langar raðir höfðu
myndast og þar sem
Víkverja leiðist fátt
meira en raðir var
hann á báðum áttum
um það hvort hann
ætti að láta slag
standa. Þá varð honum
litið á bensínmælinn í
bílnum og sá sæng sína
uppreidda.
Eftir að hafa beðið
dágóða stund í röðinni fyrir aftan
eina dæluna var um það bil komið að
Víkverja. Það var einn bíll á undan.
En dælan var sýnd veiði en ekki gef-
in. Bílstjórinn á undan sá sér nefni-
lega ekki fært að borga í sjálfsalann
og þegar hann hafði lokið sér af við
dæluna skildi hann bílinn eftir og
gekk í hægðum sínum inn á stöðina
til að standa skil á skuld sinni. Þar sá
Víkverji hann hverfa inn í mann-
hafið.
Víkverji og tveir til þrír bílar fyrir
aftan hann trúðu varla sínum eigin
augum, ekki síst í ljósi þess að tíu
metrum frá blöstu við auð bílastæði
við stöðina. Kallast þetta ekki að
bíta höfuðið af skömminni?
Það flögraði að Víkverja að fara
inn á eftir manninum en svo hissa
varð hann á athæfinu að hann missti
eiginlega af tækifærinu til að gera


      víkverji skrifar | vikverji@mbl.is
FORELDRAR hafa ekkert að ótt-
ast ef börnin þeirra sitja og tala
hástöfum við sjálf sig. Bandarísk
rannsókn sem Berlingske Tidende
greinir frá hefur þvert á móti sýnt
fram á að ung börn leysa verkefni
sín betur ef þau tala við sjálf sig á
meðan.
Rannsóknarteymi George Ma-
son-háskólans í Virginíu fylgdist
með fimm ára börnum og þar kom
fram að þegar þau töluðu við sjálf
sig á meðan þau fengu verkefni í
hendurnar leystu þau verkefnin
jafn vel eða betur en þegar þau
þögðu. Einu gilti hvort börnin
voru hvött til að tala eða ekki. 78%
barnanna leystu verkefnin vel af
hendi þegar þau fengu leyfi til að
tala á meðan.
Segja það sem eldri hugsa
Niðurstöðurnar koma dönskum
sérfræðingi í uppeldisfræðum,
Dorte Kousholt, ekki á óvart. Börn
leiði sig í gegnum aðstæður með
því að tala upphátt en í staðinn
hugsi fullorðnir hið sama. Börnin
hugsi bara upphátt með „ytri“
samræðum.
Adam Winsler, einn af aðstand-
endum rannsóknarinnar, mælir
eindregið með því að uppalendur
hvetji börn til að eiga í samræðum
við sjálf sig, enda sé ekkert eðli-
legra. „Börn sem það gera auka
samskiptahæfni sína,“ segir Wins-
ler.
Sömu niðurstöður fengust hjá
börnum með hegðunarerfiðleika
og einhverfu en þær voru birtar í
Journal of Autism and Develop-
mental Disabilities.
Börn hafa gott af því
að tala við sjálf sig
Reuters
Í samræðum Þetta spænska barn er alls endis ófeimið við að tjá sig enda
sýnir ný rannsókn að það er bæði hollt og gott að tala við sjálfan sig.