Morgunblaðið - 26.11.2008, Qupperneq 31

Umræðan 31
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 26. NÓVEMBER 2008
Litli maðurinn var dæmd-
ur fyrir að kasta af sér
þvagi á almannafæri.
Getur verið að það sé
meiri glæpur en að koma heilli þjóð
á hausinn? En þeir eru fleiri sem
bera mikla ábyrgð og ber því að
víkja þegar í stað. ’
HÉR skal í
fáum orðum reynt
að benda á þær
hörmungar sem
verðtryggingin er
að leiða yfir þjóð-
ina þessa dagana.
Verðtryggð kró-
nulán eru að éta
upp eignastöðu
heimilanna í landinu með ógnarhraða.
Fjöldi fólks á eftir að standa uppi
eignalaust þegar þessum hremm-
ingum lýkur. Nýkynntar ráðstafanir
ríkisstjórnarinnar til verndar heim-
ilum í landinu breyta þar engu um.
Spáð er hækkandi verðbólgu á næstu
misserum og verðtryggingin mun
fylgja á eftir með gapandi ginið. Guð
má vita hvað verður um krónuna.
Nú er spurt; hvað verður um þær
eignir sem verðtryggingin hefur étið
upp til agna og munu þá skuldir vera
hærri en matsverð eigna. Íbúðaverð
fer í dag snarlækkandi. Fær fólk að
búa áfram í húsnæði sínu eftir að það
er komið í þrot og þá – á hvaða kjör-
um? Ef eignastaðan er engin gagn-
vart lánum, hver mun þá eiga að sjá
um viðhald viðkomandi eigna sem
bankar og þá sérstaklega Íbúðalána-
sjóður hefur sogað til sín?
Þessara áleitnu spurninga hvað
varðar framtíð fólksins í landinu sem
hefur misst heimili sín í gin verð-
tryggingarinnar, spyr ég hér með fé-
lagsmálaráðherra og vænti snöggra
svara. Svo má benda á þá hrollvekju
að ef aðeins 5% þjóðarinnar komast í
þrot og geta ekki borgað reikninga
sína um mánaðamót, hrynur pen-
ingakerfi þjóðarinnar innan frá og
verður þá engu bjargað. Þetta vita
hagfræðingar mæta vel. Þetta verður
að koma í veg fyrir með öllum til-
tækum ráðum.
Hrun hagkerf-
is – innan frá
Sigurjón Gunnarsson,
matreiðslumeistari.
JÁ, litli maðurinn er ekki ánægður um þessar mundir
þar sem þjóðarskútan er strand og brimgarðar ganga
yfir hana í flæðarmálinu. Áhöfnin með skipstjórann í
fararbroddi er komin á þurrt og telur sig ekki bera
neina ábyrgð á strandinu. Strandið sé öðrum að kenna,
jafnvel litla manninum sem gagnrýnt hefur skipstjór-
ann og aðra yfirmenn skútunnar fyrir eyðslusemi og
stefnuleysi undanfarin ár. Litla manninum fari best að
þegja þar sem hann sé bæði vitlaus og gamaldags og
skilji því ekki mikilvægi útrásarinnar fyrir efnahag
þjóðarinnar. Það eigi hins vegar ekki við um forseta vorn og stjórn-
málamenn sem haldið hafi útrásarvíkingunum veislur og veitt þeim orð-
ur eftir þörfum fyrir góð störf í þágu þjóðfélagsins. Skipstjórinn gengur
í burtu af strandstað og raular lagið Ekki benda á mig
Þjóðarskútan marar í kafi
Meðan brimið brýtur skútuna niður í flæðarmálinu berast fréttir utan
úr heimi að hjálp sé á leiðinni. Til standi að senda fjármagn til landsins
til að byggja skútuna upp á ný. Vissulega fylgi því verulegur kostnaður
eða yfir 4 milljónir á hvert mannsbarn á Íslandi sem setji þannig kom-
andi kynslóðir í mikla skuldaklafa. Er skrítið að litli maðurinn sé hugsi?
Hann lætur hugann reika heim til Bessastaða, hann sér fyrir sér að
verkafólk verði áberandi í boðum forsetans á næstu árum, takandi við
orðum og viðurkenningum fyrir gott uppbyggingarstarf. Það er fólkið
sem enn og aftur þarf að taka á sig byrðar „auðmanna“ sem komið hafa
þjóðinni í þrot.
Litli maðurinn ber sig mannalega þrátt fyrir ástandið enda kominn
með skóflu í hönd til góðra verka. Hann telur að byggja eigi upp nýtt
þjóðfélag á grunni jafnaðar og félagshyggju í stað frjálshyggju sem
tröllriðið hefur samfélaginu og gert Ísland að einu skuldugasta landi í
heimi. Fyrst þurfi þó að ná þjóðarskútunni af strandstað og stoppa í göt-
in. Hagfræði litla mannsins segir jafnframt að eðlilegra sé að veita 500
manns vinnu en einum fyrir sambærileg laun. Þar vitnar hann til þess
þegar hann gerði athugasemdir við að forstjóri Kaupþings hefði í mán-
aðartekjur sömu laun og um 500 verkamenn.
Sá litli gerir reyndar ekki mikið úr hagfræðikunnáttu sinni enda með
sömu hagfræðimenntun og seðlabankastjóri, sem sagt enga.
Skipt verði um áhöfn
Litli maðurinn auglýsir eftir ábyrgð útrásarvíkinganna sem varið hafa
ofurlaun með þeim orðum að þeir beri svo mikla ábyrgð umfram alþýðu
þessa lands. Hann telur að nú sé komið að skuldadögum og eðlilegt sé að
draga þá til ábyrgðar og þeir verði dæmdir líkt og aðrir afbrotamenn.
Litli maðurinn var dæmdur fyrir að kasta af sér þvagi á almannafæri.
Getur verið að það sé meiri glæpur en að koma heilli þjóð á hausinn? En
þeir eru fleiri sem bera mikla ábyrgð og ber því að víkja þegar í stað. Í
þeim flokki eru seðlabankastjóri og Fjármálaeftirlitið sem sofnaði á
verðinum, en var vakið aftur til lífsins og falið að endurreisa fjármála-
lífið á Íslandi.
Það skal tekið fram að þetta er ekki brandari heldur fúlasta alvara.
Sömu menn og klúðruðu málum eiga að sjá um eftirlitið áfram og end-
urreisa fjármálalífið.
Að síðustu er það krafa litla mannsins að kosið verði til Alþingis í síð-
asta lagi í vor. Þannig gefist kjósendum kostur á að skipta út áhöfninni
á Alþingi sem ber mikla ábyrgð á því hvernig komið er fyrir okkur Ís-
lendingum. Það mun ekki færast ró yfir íslenskt samfélag fyrr en öllum
þeim sem klúðruðu málum verður komið frá og mál þeirra rannsökuð í
þaula.
Litli maðurinn er klár í brúna enda ekki siðblindur eða blindaður af
græðgi.
Speki litla mannsins
Aðalsteinn Á. Baldursson,
formaður Framsýnar-stéttarfélags.
NÚ Á þessum
síðustu og
verstu tímum
berst það til
manns úr öllum
áttum, hvað sé
mikilvægast í líf-
inu. Það eru
jafnt ráðamenn
sem andlegir
leiðtogar sem endurtaka það, sem
ég tel mig lengi hafa vitað. En
hvað skyldi þetta nú vera? Jú,
börnin okkar og fjölskyldan. Það
þurfti sem sagt ekki fall íslensku
bankanna og útrásarvíkinganna til
þess að ég áttaði mig á þessu.
Ég á þrjú börn og eina stjúp-
dóttur. Það sem alla tíð hefur
staðið mér næst eru börnin mín
ásamt klettinum sem ég giftist en
hann samþykkti líka þegar við
giftum okkur, að ganga með mér í
gegnum súrt og sætt. Uppeldi
hefur alltaf verið mér hugleikið
efni, enda er ég menntuð á því
sviði. Ég hef alltaf látið börnin
mín í forgang og þurfti engan til
að segja mér það. Já, látið þau í
forgang en ég var ekkert að raða,
þetta lá alltaf í augum uppi. Ég á
margar góðar minningar frá
æskuárum þeirra, sérstaklega við
bóklestur og sakna ég oft þeirra
stunda. Við lásum t.d. Pollýönnu
saman og ég hjálpaði þeim við að
skilja jákvæðni hennar enda gat
hún eins og flestir vita alltaf séð
eitthvað jákvætt við hlutina. Ég
fylgdi þeim gegnum íþróttafer-
ilinn og geri enn og stundum þeg-
ar ég var spurð hvort ég væri bú-
in að skipuleggja sumarfríið sagði
ég: „Það verður Esso-mótið á Ak-
ureyri“ eða eitthvað í þeim dúr.
Sumir horfðu bara til himins en
þarna eignaðist ég marga góða
vini, sem ég hefði ekki viljað
missa af. En nóg um það.
Ég starfa sem grunnskólakenn-
ari í einum elsta grunnskóla
Reykjavíkur. Alltaf hef ég haft
það að leiðarljósi í minni kennslu
„að aðgát skal höfð í nærveru sál-
ar“ og reynt að gera mitt besta.
Nú dynur yfir okkur kennarana
að við þurfum að vera vel á varð-
bergi vegna barnanna í skólunum.
Við vitum að ástandið er erfitt,
það á eftir að versna og bitna á
þeim sem síst skyldi. En hverju á
ég að breyta? Oft hefur maður
þurft að virka sem kennari, for-
eldri, sálfræðingur og nánast geð-
læknir í starfinu. Það er ekkert
nýtt og verður þannig áfram.
Ráðamenn þjóðarinnar hafa á
tyllidögum stært sig af góðu
skólakerfi en svo gleymist alveg
hverjir það eru sem halda því
uppi.
En nú spyr sá sem ekki veit.
Hvað með okkur kennarana? Fyr-
ir nokkrum árum, þegar ég
kenndi við annan skóla, lenti ég í
mikilli áfallaröskun í mínu starfi
án þess að hafa nokkuð til saka
unnið. Þá var lítið um hjálp. Ef ég
hefði ekki farið sjálf og barist,
hefði hún engin verið. Við kenn-
arar erum mjög berskjaldaðir í
okkar starfi en höfum okkar siða-
reglur, nokkuð sem fleiri hefðu
þurft að hafa, því þá væri kannski
ekki eins illa komið fyrir okkur í
dag. Ég barðist við kvíða í langan
tíma en gat ekki sannað það, það
var ekki hægt að taka mynd af
honum og þar sem hann fellur
undir geðsvið var hann ekki bóta-
skyldur. Já, það var ekki hægt að
taka mynd af honum en ég er
ágæt í að teikna, bara nokkuð
góð, svo ég hefði getað teiknað
upp líðan mína. Myndina hefði ég
haft rauða og svarta en það hafði
enginn í kerfinu áhuga á að hjálpa
mér nema einn aðili hjá mínu fag-
félagi.
Nú er ég beðin um að vera á
varðbergi varðandi líðan
barnanna. Málið er bara að mér
finnst það sjálfsagt og hefur alltaf
fundist. Ég mun gera allt sem í
mínu valdi stendur til þess að
börnunum líði sem best. Því þau
eiga ekkert annað skilið.
En um leið vil ég nota tækifær-
ið og hvetja ráðamenn til þess að
hlúa betur að kennarastéttinni í
landinu þannig að hún megi sækja
úrræði og stuðning þegar erf-
iðleikar koma upp.
Að lokum skulum við muna að
samúð sýnd í verki er kjarni
hvers góðs manns eins og heim-
spekingurinn okkar Gunnar Dal
orðaði það svo vel.
Ég hef alltaf vitað það …
Hildur Kristjánsdóttir,
kennari.
KÆRU ráðherrar mennta- og atvinnumála; Þorgerð-
ur og Jóhanna.
Ég er 29 ára, með stúdentspróf og um 4 milljónir í
tekjur fyrir árið 2008. Ég er í sambúð og barnlaus.
Mér var sagt upp störfum 1. ágúst síðastliðinn og
hef frá þeim tíma horft upp á atvinnuhorfur mínar
breytast úr erfiðum í vonlausar.
Ég hef velt fyrir mér kostum mínum eins og aðrir í
sömu sporum. Í ljósi þess að engin störf eru í boði og
háskólarnir hafa ákveðið að bjóða nýnema inn á vor-
önn þá lá ljóst fyrir að besti kostur minn í þessari stöðu ætti að vera að
fara í skóla.
Eftir að hafa tekið ákvörðun um að verða mér úti um frekari menntun
var næsta skref að leita mér upplýsinga hjá LÍN um hvaða kjara ég
mætti vænta þaðan. Útlitið er vægast sagt ekki beysið, mín fyrirgreiðsla
hjá þeim ágæta sjóði mun vera 70.000 kr. á mánuði. Áætlanir mínar um
að verða mér úti um aukna menntun eru því fallnar í sama flokk og at-
vinnuhorfur mínar; úr erfiðum í vonlausar. Augljóst er orðið að eina
færa leiðin fyrir mig til að halda velli er að sitja heima með 136.000 kr.
á mánuði í atvinnuleysisbætur.
Ég sit því eftir með þessar spurningar:
1) Er ekki hagkvæmara og vænlegra fyrir íslenska þjóð og ríki að
lána mér þessa upphæð í formi námsláns, sem ég mun þá borga til baka,
frekar en að borga mér hana sem atvinnuleysisbætur?
2) Er ekki mögulegt að LÍN og Vinnumálastofnun fari í samstarf og
tryggt verði að námslán verði ekki lægri en atvinnuleysisbætur? Og gefa
þar með fólki eins og mér, og við erum mörg, tækifæri til að fara í nám
og auka þar með verðmæti mannauðs á Íslandi, frekar en að sitja heima
iðju- og atvinnulaus?
Svar óskast.
Kæru ráðherrar mennta-
og atvinnumála – svar óskast
Ása Björg Valgeirsdóttir,
Karlsrauðatorgi 26g, 620 Dalvík
Fáðu fréttirnar
sendar í símann þinn
Breyting á aðalskipulagi Hornafjarðar
Vegstæði yfir Hornafjarðarfljót
Sveitarfélagið Hornafjörður í samvinnu við Vegagerðina boðar til íbúafundar skv, 1. mgr. 17. gr.
skipulags- og byggingarlaga. Fundurinn verður haldinn fimmtudaginn 4. desember 2008 nk. í
Nýheimum og hefst kl: 20:00.
Fundarefni er breyting á aðalskipulagi Hornafjarðar - Vegstæði yfir Hornafjarðarfljót leið 3b og
nýjar námur. Sveitarfélagið mun kynna legu nýs vegstæðis yfir Hornafjarðarfljót ásamt námum
sem teknar verða inn á aðalskipulag í tengslum við framkvæmdina. Ennfremur kynnir
Háskólasetrið á Höfn drög að umhverfisskýrslu aðalskipulagsins sem unnin er í tengslum við
breytingartillöguna. Sérstök athygli er vakin á því að hagsmunaaðilar geta nú kynnt sér drög að
aðalskipulagsbreytingu ásamt drögum að umhverfisskýrslu á bæjarskrifstofum Hornafjarðar og
á slóðinni: http://www.hornafjordur.is/stjornsysla. Vakin er athygli á að hægt verður að gera
skriflegar athugasemdir við tillögu og umhverfisskýrslu þegar sveitarstjórn auglýsir
breytingartillöguna skv. skipulags- og byggingarlögum.
Vegagerðin kynnir breytingu á leið 3 eins og hún var kynnt í frummatsskýrslu, leið 3b og
hagsmunaraðilum er gefin kostur á að gera athugasemdir við leið 3b til Vegagerðarinnar
innan 14 daga frá og með 5. desember nk.
Síðasti dagur til að skila inn athugasemdum er því fimmtudagurinn 18. des. nk.
Einnig geta hagsmunaaðilar kynnt sér leið 3b á heimasíðu Vegagerðarinnar á
www.vegagerdin.is
Bæjarstjórn Hornafjarðar og Vegagerðin.