Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.03.1911, Qupperneq 45

189
aurar fyrir pundið í reikninga fjeiagshlanna. Eigendur
urðu að leggja til umbúðir, salt og smjörlit, verkun
smjörsins og flutning í kaupstað; rýrir þetta allmikið
smjörverðið móts við það, sem rjómabúamenn leggja
sjálfir til í sömu greinum.
Sláturfjárafurðir, nyrðra, voru í góðu verði f. á. fyrir
sláturhúsin: Bezta kjöt 21 eyrir, mör 25, gærur 35 aura
pundið, að frá dregnum öllum kostnaði. Útlit er fyrir að
þetta verðlag þurfi eigi lægra að verða þ. á., en sölu-
reikningar eru eigi allir komnir, þegar þetta er ritað.
Bæði haustin undan farið hafa verið fluttir út tveir
skipsfarmar af lifandi fje til Belgíu frá Norður- og Aust-
urlandi (um 4700 sauðir). Var hvert pund borgað með
14 aurum, lifandi þyngd, eptir heimavigt, staðfestri af
dómkvöddum mönnum. Báru kaupendur alla ábyrgð fjár-
ins, eptir að það var á skip komið. Prátt fyrir allgott
verð á sláturfje þykir þó þessi sauðaverzlun borga sig
betur, enn sem komið er. Sauðfje reyndist í betra lagi í
haust til frálags. Langflest er nú orðið um dilka á slátur-
húsunum; þó er frá sumum hjeruðum nálægt 'h vetur-
gamalt fje og mylkar ær.
Sláturfjenu fjölgar ár frá ári, á fléstum stöðum. Prátt
fyrir það mun samt sauðfje óvíða fækka í sveitum, frek-
ar fjölga. Ærstofn bænda er víða orðinn miklu meiri en
var fyrir fáum árum. Viðurgerningur ánna fer batnandi
og margar þeirra eru nú vanalega tvílembdar á vorin.
þegar svo engin kreppa kemur fyrir, gefur ærin mikið af
sjer í sæmilega landgóðum sveitum, nálægt 10 kr. yfir
árið, þó einlembd sje. Fráfærnamenn telja »brúttó« arð-
inn enn meiri, um 12 kr., auk ullar: hagalambið nálægt
7 kr. og mjólk allt að 5 kr. yfir sumarið. Enn er þó
haldið nokkuð í eldra geldfje í beztu útigangsstöðum.
Búskaparhagur sveitabænda, norðanlands, sýnist fara
batnandi hin síðari árin. Bústofninn heldur sjer vel og
skuldir minnka. Verzlunarbraskið minnkaði með peninga-
kreppunni, um árið. Búskaparlagið varð rólegra og með