Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.03.1911, Blaðsíða 49

193
sameiginlega vörumerki fjelaganna. Vara fjelaganna þarf
að verða viðurkennd á markaðnum fyrir það, að engin
samkyns vara frá öðrum standi henni jafnfætis.
Sje alls þessa trúlega gætt, getum við rólega litið til
þessara nýju keppinauta. Peir verða þá ekki svo hættu-
legir. Standi sláturhús kaupmanna auð, eða lítið notuð,
mega þeir sjálfum sjer um kenna. Ekki byrjuðu þeir á
því að ryðja brautina. Engir báðu þá liðsinnis. Engin
var heldur þörfin fyrir þá, sökum verzlunar þeirra með
útlenda vöru. Það sýna dæmin af Suðurlandi. Kjötverðið
gátu þeir fengið hjá bændum í peningum og gildum á-
vísunum, að því leyti sem bændur þurftu á að halda
fyrir varnjng kaupmanna.
í ár hefir verið árgæzka fyrir rjómabúin, að því Ieyti
sem snertir smjörverðið í útlöndum, sem var í jafnhæsta
lagi. Þrátt fyrir það eiga norðlenzku búin í vök að verj-
ast, sökum þess að þeim bændum fer smáfækkandi, sem
hafa ær í kvíum. Hið háa verð á dilkakjöti, síðari árin,
veldur þar mestu um. A framfarir í smörgjerðinni hefir
nokkuð verið minnst í II. hepti ritsins þ. á. og verður
því eigi meira um það atriði talað á þessum stað.
5. /.
IV. Stundvísi og skilsemi.
Um það eru opt skiptar skoðanir, í hvaða innbyrðis
sambandi kostir manna og brestir standi, hver þar sje
aðalþátturinn og frömuður hinna. Sama kemur einnig
fram, þegar verið er að grennslast eptir framförum þjóð-
anna, staðnæming eða apturför. Einn segir að þetta sje
aðalundirrótin, annar hitt, o. s. frv.
Tímaritið telur. sig ekki fært um að fara langt út í
14