Skinfaxi - 01.01.1914, Blaðsíða 4

4
SKINFAXI
Með hinu nýja fyrirkomulagi yrðu
sum félög í sambandinu mjög grátt leik-
in, og það einmitt þau, sem þegar áður
áttu erfiðast aðstöðu.
í þjettbýlustu sveitunum í fjórðungun-
um, þar sem félögin eru flest, öflugust og
ná best hvert til annars, gæti þetta héraða-
samband haldist, þó verra væri en það
sem nú er. En strjálbygðu sveitunum, þar
sem Ungm.fél. eru fá, fámenn og langt á
milli, yrði með öllu ókleift að koma nokkru
verulegu til leiðar með sambandi. Þau
fáu félög og strjálu sem eru í Skaftafells-
sýslum t. d., hefðu ekkert bolmagn til að
kosta íþróttamót, fyrirlestramenn o. s. frv.,
þau yrðu alveg afskift kostum sambands-
ins með þvi skipulagi, þau gætu blátt á-
fram engu sambandi á komið. Mér ligg-
ur við að segja, að ef hið nýja skipulag
kemst á, þá sé nafnið Samband Q. M. F. í.
orðið rangnefni. Það ætti að heita: Sam-
band U. M. F. í hinum fjölbygðustu og
best settu sveitum Islands.
Nú njóta félög þessi góðs af því, að
Sunnlendingafjórðungur vill og telur sjálf-
sagða skyldu að hafa þau með, þau geta
a. m. k. notið þess. Kostnaður við það
að láta fyrirlesara, sem er kominn austur
undir Eyjafjöll, halda áfram, hann er hlut-
fallslega miklu minni en að kosta sérstak-
an mann fyrir Skaftafellssýslur einar. Ög
Sunnlendingafjórðungur nú, hefir það bol-
magn, að geta stutt útkjálkana við og við
svo að eitthvað um muni. Svo gæti það
a. m. k. verið.
Það er afar-ranglátt að láta félögin sem
erfiðast eiga aðstöðu gjalda þess. Þeim
yrði sparkað úr sambandi U. M. F. I. með
hinu nýja fyrirkomulagi. Það er skylda
þeirra telaga sem besta eiga aðstöðuna að
hjálpa hinum, sem ver eru sett.
IV.
Eg á enn eftir eitt atriði, og með því
skal ég reka úrslitahnútinn á röksemda-
færslu mína gegn hinum nýju tillögum.
Það er hið mesta drep hverjum félags-
skap, að vera að gjörbreyta skipulagi
hans. U. M. F. 1. ervissulegaþvílögmáliháð.
Venja og æfing ræður miklu um það, að
hvertsamband sem er, geti biessast, en venja
og æfing vinst aldrei, ef oft er hvarflað til
um starfsaðferðir og skipulag.
Það þætti ekki búmannlegt ef bóndi ein-
hver byrjaði að búa kúabúi hartnær ein-
göngu, fargaði fám árum síðan öllum kún-
um, kæmi sér upp fjárbúi fyrir. En er
féð væri farið að ná kynfestu og gefa
góðan arð, þá fargaði hann því öllu og
byrjað á stóðeign.
Fjórðungaskiftin, eins og þau nú eru hjá
okkur, bafa þegar náð nokkurri festu, og
eru að ná henni meir og meir. Ef ég
hefði sannfærst um að hvorttveggja væri
jafngott, hinar nýju tillögur og fjórðunga-
skiftin nú, þá myndi ég samt hiklaust
snúast gegn hinu nýja, því hið nýja myndi
valda ringli í fyrstu og verða lengi að ná
sömu festu og hitt hefir nú. Eg legst því
með enn meiri festu á móti nú, er ég þyk-
ist viss um, að hið nýja sé afturför.
Ef við tökum tré, gróðursetjum það,
hlúum vel að því og berum að áburð, þá
getum við vænst góðs árangurs, ef við
síðan leyfum trénu að vera í friði og
festa rcelur. En ef við erum að smá-
rifa tréð upp með rótum, og tylla því nið-
ur hingað og þangað, þar sem okkur í
það eða það skiftið sýnist skjóllegast, þá
visnar það alveg áreiðanlega í höndun-
um á okkur, þótt við berum á í ríkasta
mæli.
Að lokum skal ég fúslega kannast við,
að hinar nýju tillögur eru ekki alveg að
ástæðulausu fram komnar. Þær eru fram
komnar af því að mönnum hefir fundist
þeir ekki hafa haft full not sambandsins.
Þrent er þar aðallega bent á:
1. Menn hafa þótst verða lítið varir við
fjórðungsstjórnina.
2. Fjórðungsþingin séu ónýt, oft skip-
uð óhæfum mönnum.