Skinfaxi - 01.01.1914, Blaðsíða 9

SKTNFAXI.
9
að þvi, að fá unga menn í örðrum bygð-
arlögum til þess að fara eins að, mynda
félög, og að félög þessi gengju síðan i eitt
bandalag — samband. Félög risu upp
eigi allfá, og nœsta ár, 2. ágúst 1907, var
samband U. M. F. I. myndað á Þingvöll-
um,
Nú eru félögin um 50 i þessu sambandi,
og sýnir það að þeir félagar, Jóhannes og
Þórhallur, hafa bitt naglann á höfuðið.
Auk þessa, að bafa komið Ungmenna-
félögunum á fót, hafa þeir hvor í sínu lagi
Jóhannes og Þórhallur, verið áhrifamenn
þótt ungir séu.
Jóhannes kom fyrstur manna iþróttavakn-
ingunni af stað sem nú er að ná nokkurri
festu og allir góðir menn telja vel farið.
Hann gerði það, þegar hann efaði orð
mannsins á Akureyri, sem fullyrti að einn
vœri þar sá glímumaður er enginn stæði
snúning og gekk sjálfur til móts viðhann.
Hér er átt við „Veðglímuna“ milli Jóhann-
esar og Ólafs V. Davíðssonar. Mun það
mega teljast merkust glíma sem glimd
hefir verið á þessum mannsaldri — því
nú eru allir hættir að glima við drauga —
bæði af þvi, að hún var fyrsta glíman er
glímd var á almanna færi, og jafnframt
vegna þess, að hún mun hafa verið lang-
fegurst glíma og sönnust er nútíðar glímu-
menn hafa glímt. — Að íþróttaframförum
vann hann á margan hátt. Mætti í því
sambandi minnast á heitstrengingu hans
um að halda velli á Þingvellum þegar
glímt yrði fyrir konunginn. Það hefði
engum farið betur að gera slíka heitstreng-
ingu en Jóhannesi. Honum fórst að treysta
vilja sínum og dugnaði, þó að þarna yrði
undantekning. En það hygg ég, að þó að
Jóhannes ætti þar við lieppna glímumenn
og frækna, að þá hafi það einkum verið
heitstrengingin sjálf, er feldi. En sunn-
lenska sigrinum fylgdi sá vandi, að láta
ekki alt lenda í kaldakoli, og er óvíst
hverju sigurinn heíir valdið umþað, sem nú
er fram komið. — Þá var Jóhannes fyrsti
sambandsstjóri U, M. F. í. (1907—1908).
— Nú er hann úti í löndum að reyna
hreysti íslendingsins við erlenda kappa, og
hefir hlotið frægðarorð. Og ólíklegt þykir
mér það, að þeir séu andlega betur að
manni en Jóhannes, þeir sem hann reynir
við, enda mun svo oft hafa verið áður,
þegar íslendingar fóru í víking.
Þórhalli mun það fremur að þakka en
nokkrum einum manni öðrum, að við höf-
um sent menn á alheimsleikmót — Olympíu-
leikana. Hann átti hugmyndina um það
og bar hana fram með þeim krafti er einn
mundi nægt hafa til að veita því máli þá
eftirtekt og fylgi er þurfti, til þess að nokk-
uð yrði úr. En það munu ílestir telja, að
afskektri og lítt þektri þjóð sé það eigi
ónýtt að gela fylt hópinn þar. — Þór-hallui*
er og hefir altaf verið starfandi Ungmenna-
félagi. Var hann kjörinn forseti síðasta
sambandsþings, og hefi ég fáum séð fund-
arstjórn fara jafnvel úr hendi. Þórhallur
á enn heima á Akureyri, vinnur að prent-
iðn og á í prentsmiðju.
Jóhannes er fæddur í Hamarskoti við
Oddeyri 18. júlí 1884, en Þórhallur í Hlé-
skógum í Höfðahverfi 21. júli 1881.
— — Að svo stöddu verður ekkert um
það ákveðið, hver áhrif Ungmennafélaganna
kunna að verða, tíminn einn sker úr um
það, en ólíklegt er, að upphafsmennina
þurfi nokkurntíma að yðra þess að hafa
hrundið þeim af stað.
G. M.
Kjörorð U. M. F. i.
Skinfaxi hefir nýlega flutt grein með
yfirskriftinni: „Stóru orðin“ (9. tbl. bls.
70), þar sem kjörorð U. M. F. I. er gert
að umtalsefni, og eftir því sem mjerskilst
er hugsun höfundarins sú, að réttast væri
að leggja kjörorðið: „Islandi alt!“ niður,
vegna þess að í því felst „loforð um, að
láta hagsmuni þjóðarinnar sitja i fyrirrúmi