Skinfaxi - 01.01.1914, Blaðsíða 13

SKINFAXI.
1B
Og talsvert niunu skíðafarir að færast
í vöxt, sem betur fer.
Myndin er af drengjum úr Reykjavík,
á skíðum uppi í Hamrahlíð í Mosfellssveit.
Voru þeir sjö saman, en einn þeirra tók
niyndina. G. M.
Heima og erlendis.
Báðaiiautur samTÍnnufélag-anna.
Þingið í sumar veitti 4000 kr. gegn jafn-
miklu fé annarsstaðar frá, til að launa
erindreka fyrir samvinnufélögin. Skyldi
hann sitja erlendis, útvega sambönd og
markaði Sláturfélagi Suðurlands og kaup-
félögunum; ef til vill selja íslenskan varn-
ing og kaupa útlendan. Var þetta hið
þarfasta fyrirtæki, því að samvinnufélögin
eru hið eina vopn sem við höfum til að
geta tekið framförum, án þess að ofurselja
þjóðina auðvaldinu. Sláturfélag Suður-
lands tók það undarlega ráð að
mæla með D. Thomsen, kaupmanni og
ræðismanni Þjóðverja i stöðu þessa. Hann
var að fornu fari svarinn óvinur þessa
fyrirtækis (eins og kaupmenn i Rvík voru
yfirleitt) og er mælt, að hann hafijafnvel
heitstrengt að standa yfir höfuðsvörðum
félagsins. Þó varð það ekki í bráð; en
verslun ræðismannsins sjálfs, er hann tók
við að eríðum, hlómlegri mjög, hnign-
aði smátt og smátt, uns hún má
heita horfin með öllu. Hugðist Th. þá að
stofna hér banka úr skuldum gömlu versl-
unarinnar, en ekki þótti það fyrirtæki líf-
vænlegt, enda varð ekki meira af. Mjög
er Thomsen áhugasamur, e'n ekki að sama
skapi gæfumaður. Hann sá um landssjóðs-
útgerð Vestu hér á árunum, en sú útgerð
endaði með skelfingu og tekjuhalla. Hon-
um voru veitt nokkur þúsund kr. til að
koma hér á bifreiðarferðum, en alt fór á
sömu leið. Farþegarnir urðu að ýta „bíln-
um“ áfram í stað þess, að hann flytti þá.
Hugðu menn síðan fyrir „tilraunir11
Thomsens, að bifreiðar gætu ekki gengið
hér, uns einn kjarkgóður og hugheill Ung-
mennafélagi varð til að sýna annað í sum-
ar sem leið.
Margt mætti íleira segja um gæfuleysi
Thomsens í verslunarmálum, sem hefði
átt að vera nóg sönnun þess, að hann á
ekki heima hjá samvinnufélögunum, þó nýt-
ur maður sé í ýmsu. Þeir menu sem
nú eru ungir, en seinna kunna að eiga
að ráða fyrir kaupfélögum og því lík-
um fyrirtækjum, ættu að athuga, hvort
kaupmenn, gamlir kaupmenn séu ekki
fremur óæskilegir starfsmenn fyrir þau
félög. Hvort þeir hafi þann rétta hugs-
unarhátt: að vera þjónar fólksins, og
vinna fyrir lágt, ákveðid kaup. Vissara
mun samvinnufélögunum að ala sjálf upp
þá menn er þau velja til forystu innan lands
og utan, menn sem eru heitir og einlægir,
trúir og tryggir hagsmunum þeirra ótal
smáu og fátæku heimila, sem þeir eru að
berjast fyrir. — Norðlendingar hafa hall-
ast á þessa sveif og mælt með ungum
manni, Oddi Jónassyni frá Hrafnagili.
Hann hefir lengi unnið við kaupfélög í
Danmörku.
Biskup og- Mentaskóliun.
Biskup hefir hafið alldjarflega herferð í
N. Kbl. nú í vetur gegn ýmiskonar kyr-
stöðu í Mentaskólanum. Sú stofnun hefir
að almannadómi verið talsvert gölluð nú
um langan tíma. Fyrir nokkrum árum
var þar logandi uppreist, hatur milli nem-
enda og kennara, æsingar svo miklar að
nemendur unnu ýms spellvirki með spreng-
ingum og öðrum óhæfuverkum. Lauk svo
að skólastjórinn hröklaðist frá skólanum,
en í hans stað kom ellihrumt gamalmenni,
komið að fótum fram. Var það á almanna
vitorði að hann þekti ekki lærisveina sína
i sjón. Gat því varla verið- um mikla
stjórn að ræða frá hans hálfu.
Enginn mintist samt opinherlega á þess-
ar misfellur, og kom það af því tvennu!:
að flestir eru hér svo hreinlega fáfróðir,.