Skinfaxi - 01.02.1914, Blaðsíða 4

18
SKINFAXI.
urinn vœri færður til, að eitt þing væri
háð austanfjalls, annað í Reykjavík oghið
þriðja i Borgarfirði, gætu allir notið a. m.
k. eins þings á milli sambandsþinga. Austan-
menn og Vestanmenn gætu hvorirtveggja
sótt þing til Reykjavikur, og Reykvíkingar
og nágrannar þeirra gætu sótt hin þingin
bæði. —
Með þessari tilhögun mælir sú staðreynd,
að þingin njóta sin betur annarstaðar en
í Reykjavík. Það vita af eigin raun þeir,
sem sátu fjórðungsþing 1911 að Þjórsár-
túni og sambandsþing sama ár í Reykja-
vík. Orsökin er sú, að í Reykjavík koma
menn aðeins saman á þingfundum, en
dreifast til máltíða og gistingar; i sveit
verður allur þingheimur sem eitt heimili
meðan þing stendur yfir. — En óréttlátt
er að flytja þingin algerlega úr Reykjavík
vegna hinna fjölmennu félaga sem eiga
þar heima og í nágrenninu.
Sú spurning hefir vaknað hjá ýmsum
Ungmennafélögum, hvort ekki mætti að
skaðlausu fækka þingmönnum á fjórðungs-
þingi til muna. Með því mælir einkum
það tvent, að fé sparast, og að störfþing-
anna ganga ekki þeim mun betur sem þau
eru mannfleiri, því meir er um það vert,
að þau séu aðeins skipuð góðum og gegn-
um mönnum en mörgum. Sá annmarki
er þó á fækkun þingmanna, að fjölmenn
félög eru með henni svift rétti sem þau
hafa nú, en sá réttur er raunar meiri i
orði en á borði, því þau félög, sem hafa
rétt til að senda marga fulltrúa, kveinka
sér alloft við að kosta marga menn í þing-
för. — Annar hængur er á, sem mér virð-
ist öllu verri, — að því færri sem sækja
þing, þess færri njóta kynningarinnar, sem
af því leiðir.
Ef fjórðungunum verður skift, þá verð-
ur jafnsnemma að fjölga sambandsþingum
til þess að vinna upp að nokkru sam-
vinnutapið, og kemur þá nýr kostnaður,
sem vegur á móti hinum ímyndaða sparn-
aði við skiftinguna.
Því mun verða haldið fram, að sam-
bandsþing eigi að bæta úr þeim kynningar-
missi, sem leiða mundi af klofningnum.
En til þess er því að svara, að á sam-
bandsþingi sitja aðeins „þeir útvöldu“,
örfáir menn, og allflest félögin eiga þar
engan fulltrúa. En í mínurn augum eiga
þingin að vera hjartaslög, sem færi félags-
heildinni nýtt blóð, nýtt Iífsloft, og má
ekki stýfla æðarnar, sem eiga að bera það
út'til allra limanna.
Þi'öngsýni, einangrunartilhneiging og
skældatog eru einhver hin verstu átumein
í félagslífi þessarar þjóðar. Gegn þeim,
sem öðrum meinum, eiga U. M. F. að
ganga af alefli, fylktu liði. Eitt öflugasta
ráðið gegn þeim er samvinna manna af
stórum svæðum, og því virðist mér skift-
ingartillaga sú, sem hér hefir verið rætt
um, þver öfugt spor og gersamlega gagn-
stætt þeirri grundvallarhugsun félagsskap-
arins, að „sameinaðir stöndum vér, sundr-
aðir föllum vér“.
Október 1913.
Sigurður Vigfússon.
Ungmennaskólinn að
Núpi í Dýrafirði.
Mér er Ijúft að verða við þeim tilmælum
sambandsstjóra U. M. F. I. að senda Skin-
faxa nokkrar línur um Ungmennaskólann
hér á Núpi.
Eg veit að Skinfaxi er lítill og skal því
reyna að vera ekki of langorður.
Skólinn tók fyrsta sinn til starfa hinn
4. jan. 1907 með 20 nemendum hér úr
nágrenninu; er því nú yfirstandandi 7.
starfsár hans.
Þetta fyrsta ár var námstíminn aðeins
3 mán. en síðan 5 mán. Námstimi hvers
nemanda er ákveðinn 2 skólaár.