Skinfaxi - 01.02.1914, Blaðsíða 6

20
SKINFAXI
Fyrir hönd skólans get ég sagt með
skáldinu:
„Gegn um leiki og Ijóð
vil eg lífga hjá þjóð
hina Ijúfustu trú
hina djörfustu von“ o. s. frv.
Allstóran gróðrareit hefir skólastj. bygt
og rutt hér í nánd við skólann og eiga
nemendur þess kost að gróðusetja tré í
honum sér til ánægju og reitnum til prýð-
is. Reiturinn er !/2 dagslátta að stærð og
í honum lifa nú 40—50 reynitré auk nokk-
urra furu- og barfellisplantna, og fjölda
blómjurta. Hæsta reynitréð er 2,5 stik.
„Það grær eitthvað gott kring um þenn-
an reit“, sagði merkur maður eitt sinn
við mig.
Ég vona og óska að það verði sann-
mæli.
Það er mér og öllum ljóst, að markmið
Ungmennaskólanna og Ungmennafélaganna
er í rauninni það sama en hvorugt kemst
að settu marki án mikillar fyrirhafnar,
áreynslu andlegrar og likamlegrar í fjölda
myndum, en áreynsla við störf er stefna |
í rétta átt skapar gleði, sælu, framfarir,
menningu. — Orkunýting er menning, —
öll menning er orkunýting í einhverri mynd.
Núpi í nóv. lí)13.
Bj. Guðmundsson.
Guðm. Sigurjónsson
íþróttakennari fór í febrúarbyrjun til
Ameríku og hygst að dvelja þar fáein ár.
Hann biður Skinfaxa að bera Ungmenna-
félögum, þeim er hann þekkir, kveðju sína.
Bréf til hans má senda Mr. H. Bardal,
Winnipeg Man.
Erlingur rálssou
sundmeistari fór til Lundúna seintíjan.
og verður þar fram á vor til að fullkomna
sig i sundi og sundkenslu. Hann hafði þá
nýverið unnið nýársbikarinn (50 m. á
sek.).
Filistear.
Við íslendingar höfum nú á síðustu ára-
tugum eignast dálítinn flokk eða stétt, sem
ekki á neitt nafn. Oftast eru þeir nefndir
kauphéðnar eða braskarar, en þau nöfn
eru of almenn. Sá hópur manna sem hér
er átt við, lifir á því að flá meðborgar-
ana inn að skirtunni, hafa fé af þeim sem
unt er. Þó eru þeir hvorki þjófar né
ræningjar. Það eru gamlar stéttir, sem
dragast nú meir og meir aftur úr, því að
þær eru ekki lengur í samræmi við anda
tímans. I stað þeirra koma þessir nýju
menn. Þeir læðast ekki inn i hús manna
um nætur, né storma þau með ofbeldi til
féfanga. Þeir koma um hábjarta daga,
prúðir og vel búnir og hegða sér í öllu á
vísu vel siðaðra manna, Þeir tefja, þiggja
beina, kveðja, fara, og enginn gætiraðfyr
en þeir eru farnir, -að þeir hafa haft á
brott með sér meir eða minna af eignum
þess er þeir gistu; stundum aleiguna og
mannorðið með. Engin leið er að veita
þeim eftirför fil að ná fengnum úr greip-
um þeirra. Allar gerðir þeirra eru lög-
legar. List þeirra er í því fólgin að
hafa fé af öðrum á löglegan en sið-
ferðislega rangan hátt.
Flokkur þessi gerist nú svo umsvifa-
mikill, að hans verður oft að geta, og má
hann því ekki nafnlaus vera. Til bráða-
birgðar mætti ef til vill kalla þessa stétt
Filistea, uns annað nafn fæst betra. Orð-
ið er gamalt í málinu og táknaði þá hér-
umbil hið sama og hér er um að ræða.
Filisteinn var óvinur hinnar útvöldu þjóð-
ar, og hér þeirra manna, sem halda uppi
tryggu og siðuðu þjóðfélagi. Hann var
fyrrum eftirbátur og er núkynkippingur, sem
fylgir lægri og auðvirðilegri lífstefnu en
samtíðin. Sigur hans er sigur heimskunn-
ar, grimdarinnar og ranglætisins yfir vit-
inu siðgæðinu og réttinum.
Filistearnir eru orðnir hér að voða, að