Skinfaxi - 01.05.1916, Side 10

58
tíKINFAXI.
tfari óæfðir eða lítt undirbúnir í kappraun-
ír. Kapp er best með forsjálni.
VIII.
Nú eru knattspyrnuleikarnir að byrja
aftur, og á því vel við að athuga hvernig
góður knattspyrnuflokkur á að vera úr
garði ger, svo ólastanlegur sé. Skal það
nú athugað nánar. Ellefu manna sveitir leik-
ast á í 90 nnnútur — nema öðruvísi sé
um samið, — 45 mínútur á hvort mark.
Áður fyr var staða leikmanna ekki sem
best ákveðin fyrirfram, nema staða mark-
varðar, — Hæktist þá hver fyrir öðrum.
En brátt komust menn að þeirri niður-
stöðu, að vissast og best er að ákveða
fyrirfram fylkingarskipun leikmanna, þann-
ig að hver þátttakandi hafi sinn vissa og
úkveðna stað að gæta, bæði til sóknar og
varnar. Hverri sveit leikmanna má skifta
í varnarsveit og sóknarsveit. Áður voru
t. d. 8 menn í sóknarsveitinni og aðeins
3 menn í varnarsveitinni, en þetta vildi
ekki blessast, svo nú var breytt um þann-
ig: 5 menn skyldu vera i sóknarsveitinni
■og 6 menn í varnarsveitinni, og hefir það
reynst best. Yerður því heppilegast að
raða leikmönnum þannig á völlinn:
•
MartvörSur.
• •
líakvörlur (hægri). BakvörSur (vinslri).
• • •
Framvörhur (hægri). FramvörJur. Framvörður (vinslri).
• • • • , •
ílt framherji Innframhcrji Mii)framlierji. Innframkerji lltframherji
(liægri). (hægri). (vinstri). (vinstri).
Sólskinsblettir.
Við höfum víst öll tekið eftir sólskins-
bleltum í fjöllum. Þeir eru svo undarleg-
ir, eins og líf okkar mannanna ástund-
um. Stundum ljóma þeir í allri sinni dýrð,
en svo hverfa þeir sjónum vorum, þegar
minst varir. Við þykjumst verða þess vör,
að þessir sólskinsblettir séu fyrirboði sól-
arinnar sjálfrar, sem enn sé skýjum hulin,
en bráðlega muni koma, fegurri en nokkru
sinni áður, vermandi, Iýsandi, endurlífg-
andi.
Þegar við sækjum fram að settu marki,
ó ýmsum sviðum lífsins, þá lítum við sól-
skinsbletti í framtíðarfjallinu. Hinn dýrð-
lega hamingjuröðul lífs vors Iítum við ekki,
en höfum þá trú, að hann sé aðeins hul-
inn að skýjabaki.
Stundum hverfa þessir fögru sólskins-
blettir. Þá minkar þráin til þess að ná
markinu, og við verðum ekki eins brekku-
sækin og fyr.
En þegar er sem daprast yfir hugsana-
heimi vorum, þá lítum við þá aftur, skær-
ari og tignari en áður.
Og við lítum fagrar hugsýnir. Við er-
um bjartsýn, því við erum ung og eigum
æskuvonir. Við lifum hálfu okkar lífi i
heimi draumanna og hugsýnanna.
Það eru bestu stundir lífs vors, því aldrei
h'ður okkur betur, en þegar hugurinn leit-
ar langt út fyrir virkileikann. Aldrei er-
um við eins gagntekin af unaði, eins og
þegar við í huganum erum að reisa háar
borgir, með himingnæfandi turnum og
gullnum sölum.
Þar eigum við eilift sumar. Við reikum
þar undir laufgrænum meiðum, fram hjá
silfurtærum unnum, þar sem ekkert hljóð
heyrist, nema unaðslegir hljómar söng-
fuglanna. Þar sem við heyrum aðeins
röddina í voru eigin brjósti tala, þar sem
ekkert trutlar alveldiskyrð og frið náttúr-
unnar, þegar alt verður að lúta í lægra
haldi, nema hið guðléga. sem býr í hinni
ósegjanlegu fegurð.
En þetta eru aðeins draumar, bernsku-
draumar.
„Blíðir eins og ljúfrar móður hönd
leiða andann inn i blómskrýdd lönd.
Ljúfir draumar
líða’ um sáfu eins og heitir straumar".
Þegar út í lífið og alvöru þess er kom-
ið, er margt sem kreppir að. Þá leitar
hugur vor ekki eins og á hugsýnaárunum.