Skinfaxi - 01.12.1929, Blaðsíða 5

SKINFAXI
117 ,
Þessi ínannfjelagsmeinsemd: Staðfestuleysið ogfvönt-
un á skyldurækni, ótrygðin í sínum ýmsum myndum, er
niðurdrep allra þjóðþrifa og góðra áforma. Hún þaff að
upprætast úr okkar ungmennafjelagsskap, og ef vel ætti
að vera, verða landræk úr okkar þjóðlífi. Þessi hringl-
andaháttur, án nokkurs lilgangs, án nokkurs varanleika,
eða lífsgildis er mjög óskyldur íslensku eðli. Hann er
aðsmeigður ósómi sem blekt hefir fjölda af skammsýnu
fólki og leitt af sjer ýmsan skaða og sýkir út frá sjer
alla vega.
Við ungmennafjelagar megum sfst allra íslendinga
láta okkur nægja að sýnast. Við þurfutn að vera. Vera
eftir megni, til fyrirmyndar öðrum landslýð og til upp-
byggingar fyrir þjóð þessa. Það er og á að vera okkar
ætlunarverk. Guðm. J. frá Mosdal.
Til Ungmennafjelags Mýrahrepps
30. nóvember 1929.
Heill hverri stofnun slórl er kýs að vinna
til stuðnings þvf sem bezt og göfgast er,
og heldur vörð um auðinn áa sinna,
það andans magn, sem fram til þroska ber;
það duldist títt sem neisti falinn foldu
er frelsishöft og nauðir píndu þjóð;
þó voru stöðugt til á móðurmoldu
menn, sem að kveiktu blys við þessa glóð.
En nú er öldin önnur frelsi fengið,
og fram með logum dulda glóðin brýzt
og margt er sporið giftuvænlegt gengið
á glæsibraut, til heilla þjóð er snýst.
Af umheims menning sterkir straumar hljóta
aþ ströndum berast, þeim er innrás greið;
en þeir mega’ ekki þjóðarkjarnann brjóta
þá er viðnáms afl vort skert um leið.