Skinfaxi - 01.12.1929, Blaðsíða 12

124
SKINFAXI
kytma ófríðleik sinn. — Og líkurnar fvrir þeim sömu
hljóta að vera næsta litlar, að nokkuð umbætist, það
sem náttúrunni hefir þóknast, að láta þeitn l tje.
Klæðnaðartilhögun og fatasnið hefir lengi reynst eitt
það, sem best hentar hjegómanuui að iáta eita sig með.
Þvi ber ekki að neita, að fögur klæði eru prýðileg og
sist til .;i fyrirlíta, jafnvel þó dýr sjeu, þar sem þau
eiga viö. En þar cr tískan, eins og kallað er, sem
mestu ræður, hvernig að öllu leyti er tiihagað. ísú er
hjer ekki rúm til að fjölyrða neitt um þau ýinsu atriði,
er að þessu lúta, nje sýna með dæmum og röksemdum,
hvað fráleitt er. Þeir sem ýtarlegar vilja gera sjer grein
fyrir hjegómabrögðum tískunnar með klæðnaðarhætti og
fatasnið, skyldn kynna sjer ritgerð i tímaritinu Eimreið-
inni („Pislarvottar tískunnar1' eftir Magnús Jónsson
prófessor.) — Það er hinsvegar öliu meðalgreindu fólki
fullljost, að sum tiska í klæðaburði er á engu vili bygð.
Marg oftast kemst sáralítið af smekkvísi eða fegurðar-
viti að, af því hjegóminn hefir alveg ráðið þar fyrir
vitinu. — En „þetta er tíska úti í heiminum", í Paris
eða Lundúnum ellegar einhversstaðar í Amerlku, eða
hefir verið það, og þá þarf ekki að kryfja það neitt
frekar til mergjar.
Og þó svo siundum komi nú fyrir, oft meira af til-
viljun heldur en fyrir hyggju, að fegurð og smekkvísi
í klæðagerð veröi samfara tískunni. Þá getur það verið
svo óviðeigandi veðráttufar og staðiiáttu hjer á iandi,
að óhæft sje. Við þetta eykst síðan sú fáviska, að fólk
fleigir alveg jafn fljótt frá sjer því, sem ágætt er og
viðeigandi, eins og hinu, sem er fjarstæðast. Umniaeli
hins norska rithöfundar (Sven Moren) um klæðnað
þar, er líka vert að yfirvega í þessu sambandi hjer.
Það sem vel hæfir „dömunni" á „bulevarden" í París,
á ekki við „jentuna*1 uppi í „Jötunheimen". — Hvergi
á norðurlöndum, og tná vera á engum stað á jörðunni,
klæðir fólk sig jafn lftið eftir árstíðuni, loftslagi og veðr-
áttufari, sem hjer. Ættu menn til einhverja dýrmæta