Skinfaxi - 01.12.1929, Blaðsíða 4

1 í 6 SKINFAXÍ
máttur samtakanna er bersýnilegur. Þar sem fjöldinn er
samansafnaður þar er, meiri eða minni, styrkur.
En hjer kemur til greina önnur engu síður merkileg
staðreynd, sem nú um tíma virðist hafa verið altof lítið
yfirveguð: Samansöfnun fjöldans verður því aðelns fylli-
lega nytsöm, að hver einstaklingur sje á tilætluðum
stað: — uppfylla sitt ætlunarverk. Þetta má engu síður
rökstyðja með dæmum frá náttúrunnar hálfu: Hvar sem
eitthvað fellur úr, kemur skaði í ljós: Blásíst ínoldkornin
burtu, eyðist jarðlagið smámsaman, skrælni nokkur korn-
öxin upp, rírnar ávöxtur akursins. Jafnvel hárin á höfðum
inannanna sjálfra, sem stundunt taka upp á þvi að tínast
burtu, kannske eitt og eitt í einu, skilja að síðustu skall-
ann allsberann effir.
Hjer á landi hafa og risiö upp ínörg fjelög, sem heill
hafa skapað. Vil jeg aðeins minnast á ungmennafjelögin
í þessu sambandi. Þau eru þjóðræknasti fjelagsskapurinn
og um leið I eðli sínu þjóðþarfasti. Þau eru og útbreidd-
ust víðsvegar um land, og eiga því góða aöstöðu. í all-
an fjelagsskap gengur nú maigt manna. Ungmennafje-
lögin eru og allfjölmenn — og sem betur fer, er þar
fjölmargt fólk, sem er óbrygðult hugsjónuin sínum sem
ávalt er reiðubúið til að uppfylla fjelagsskaparins og
sitt eigið ætlunarverk. — En því miður fá ungmenna-
fjelögin einnig að kenna á þeim launalega og skaðlega
ólestri nútímans — að sumt manna og það ekki svo
fátt — er aðeins til þess að sýnast, bæði í fjelagsskap
og öðru. Og „eru helst alstaðar nema þar sem þeir eiga
að vera“, eins og einn heimskunnur franskur prjedikari
hefir orðað það. Ætlunarverk fjelagsskaparins kann þeiin
að sýnast göfugt og mikilsvert, ef þeir þá nokkurti tíma
hafa reynt að ihuga það. Hitt, að þeir sjeu hluti úr
þessari sömu heild og gætu npkkru ráðið um heill hennar
því skifta þeir sjer ekkert af. Öllum slikum skyldum hafa
þeir vitandi eða óafvitandi velt af sjer yfir á heildarinnar
herðar og þykjast þá vel hafa' fyrir sjeð. Þeir líkjast sand-
kornunum, sem „steypiregn ög vatnsílóð“ geta'sko'lað
f allar áttir, og aldrei ei unt að byggjameitt áí