Skinfaxi - 01.11.1930, Blaðsíða 20

180
SKINFAXI
scr söng, sem hjá þeim er rétthærri en þjóðsöngur-
inn. Hver, sem ekki tekur ofan, þegar liann er sung-
inn, er losaður við höfuðfatið á annan liátt og fær
jafnvel löðrung um leið, og stundum meira af slíku
læi. Þetta eru að eins örfá dæmi af mörgum, er sýna
hvert ofurkapp er i þessari fávíslegu „Trondhjems“-
haráttu, sem auðvitað lýkur með sigri Niðaróss-
nafnsins. Enn er þó að geta þess, að „Trondhjemssinn-
ar“ gefa út hlað, er nefnist „Trondhjemaren“. Er það
dónalega skrifað saurhlað, sem aldrei hefir átt sinn
líka hér á landi um rithátt, enda er ritstjóri þess mað-
ur nokkur, sem vísað var héðan úr landi fyrir nokkr-
um árum fyrir ýmiskonar glæpsamlega framkomu.
Gefur ])að bendingu um, liver málstaðurinn er, þegar
slikur maður er settur í brjóstfylkingu sem aðalmál-
svari. Eitt er þó eftirtektarvert í þessari „Trond-
hjems“-baróttu. „Trondhjems“-sinnar nefna dóm-
kirkjuna yfirleitt „Nidarosdomen“. Er það allsterk
mótsögn við aðra framkomu þeirra, en helgi kirkju-
nafnsins, sem aldrei hefir Jjreyzt, er liér öfgunum
yfirsterkari.
— Umliverfi Niðaróss liöfðum við ekki tíma til að
skoða. Þó fóru Haugerhjónin með okkur annan dag-
inn sem við dvöldum þar, í bíl á hæð eina, skamt frá
hænum, er nefnist Grákarlen. Er þaðan víðsýnt mjög
yfir Þróndheimsfjörð og Þrændalög, sem eru mjög
grösug og búsældarleg. í austurátt er borgin og rennur
áin Nið i gegnum liana. 1 ánni er hólmi og á þeim
hólma stóð Helgeseterklaustur sem Eysteinn munkur
dvaldi á og orkti þar sitt víðfræga Liljukvæði. Engar
minnjar sjást nú af því klaustiá. Fyrir utan hafnar-
mynnið er Munkholmen, en þar dvaldi Snorri Sturlu-
son um skeið við ritstörf. Lengra í austur sér til Illaða
og enn lengra til Frostaness (sjá mynd) og sveitanna
þar austur af. Er héðan því marga sögulega staði að
sjá, sem íslendingum eru liugstæðir.