Skinfaxi - 01.12.1977, Síða 17

Laus við malbik, bíla og stress
Viðtal við Sigurð Geirdal framkvæmdastjóra UMFÍ
Sigurður Geirdal, framkvæmdastjóri UMFÍ
— Hvar og hvenær ertu fæddur?
— Ég er fæddur a5 vori til árið 1939
norður i Grimsey. Það var þvi fögur
veröld sem mætti augum mínum í
fyrsta sinn, laus við malbik, bila og
stress, en auðug af ýmsum þeim verð-
mætum sem móta huga okkar og við-
horf til mannlífsins og landsins á já-
kvæðan hátt.
— Uppvaxtarárin, hvernig gengu
þau fyrir sig og hvenær hefjast af-
skipti þín af félagsmálum?
— Það var ákaflega skemmtilegt að
vera barn í Grímsey. Þarna voru leik-
ir barnanna eftirmynd af vinnu for-
eldranna, sem var hluti af lifi okkar,
við lékum það að við værum að síga
í björg og við vorum fiskimenn o.s.frv.
Við veiddum marhnúta niðri á bryggju
og slægðum þá, flökuðum eða hertum,
eftir því hvert átti að selja aflann. En
því miður þá fluttumst við frá Gríms-
ey þegar ég var átta eða níu ára gam-
all og til Siglufjarðar, vegna þess að
faðir minn var að leita að atvinnu
og þar var síldarævintýrið í fullum
gangi. Það var gaman að kynnast því.
Maður kynntist þarna vetrariþróttun-
um, skíðum og skautum, en félagslíf í
þeirri merkingu sem við notum í Ung-
mennafélagshreyfingunni var nú ekki
upp á marga fiska hvað æskulýðinn
snerti.
Nú ég vil einnig geta þess sem láns
að ég var sendur í sveit, eins og tíðk-
aðist með kaupstaðabörn, og ég fór í
Skagafjörðinn i Fljót og var þar nokk-
ur sumur, og raunar einnig tvo vetur.
Þar kynntist ég fyrst anga af ung-
mennafélagshreyfingunni eða ung-
mennafélagshugsjóninni öllu heldur.
Skólinn var þar líka með allmiklu öðru
sniði, farskóli, kennt hálfan mánuð í
einu, og síðan hlakkað til þann hálfa
mánuð sem maður beið. Námið var
skemmtilegt og þá hitti maður krakka
sem maður sá annars ekki. Börnum
var komið fyrir, til dæmis á bænum
sem ég var á, vegna þess að hann var
nærri skólanum. Þegar ég var kominn
SKINFAXI
17