Skinfaxi - 01.12.1977, Blaðsíða 20

spyrnu, og fór heldur háðslegum orð-
um um þetta ungmennafélagskjaft-
æði og var raunar með tillögu um það
að félagið hætti þessari rómantik og
gerðist alvörufélag eins og hann kall-
aði það og nefndist framvegis knatt-
spyrnufélagið Breiðablik, auk þess sem
í því væri fólginn sá stóri vinningur
að fá einum eða tveimur fulltrúum
fleira á þing Knattspyrnusambands
íslands. Þetta varð til þess að ég
reiddist eiginlega. Ég heyrði það á öllu
að þarna var maður að gaspra sem
vissi hreinlega ekki hvað hann var
að tala um og var ákaflega ókunn-
ugur sögu og markmiði ungmenna-
félagshreyfingarinnar. Þetta vakti mig
til umhugsunar þannig að ég losnaði
nú eiginlega ekki við þetta úr huga
mér öðruvísi en að ég settist niður og
skrifaði grein um þetta mál og sendi
Skinfaxa og hún birtist í 6. hefti 60.
árgangs.
Þegar ritstjóri Skinfaxa minntist á
þetta viðtal við mig þá fór ég að leita
að greininni og fann hana, og ég er
satt að segja hissa á því hvað hún
fellur vel inn í okkar tíma í dag. Það
eru nokkur ár síðan og miklar breyt-
ingar sem hafa orðið á starfi ung-
mennafélaganna og einkum UMFÍ, en
þessi grein held ég að passi alveg jafn-
vel í dag og þá, og hann sagði mér það
síðar, formaður UMFÍ, að hann hefði
rekið augun í þessa grein og það hefði
leitt til þess að hann hafði löngun til
eða fékk áhuga fyrir að hafa samband
við höfundinn. Þetta er kannski ein
af mörgum smáum tilvilj uxrum sem
gerðu það að verkum að ég verð fyrir
valinu þegar Ungmennafélag íslands
réði sér framkvæmdastjóra. Það kom
einnig í ljós strax þegar við fórum að
ræða þessi mál, við Hafsteinn, að hug-
myndir okkar lágu nokkuð saman um
það hvað þyrfti að gera og að hverju
bæri að stefna og ég hafði þá þegar
nokkuð mótaðar hugmyndir um það
hvernig ætti að standa að þessum mál-
um, og okkur sýndist svona eftir að
hafa rætt þetta, að við værum bæði
sammála um markmið og leiðir. Pálmi
Gíslason, sem fyrr var nefndur, var
einnig í stjórn UMFÍ á þessum tíma
og ég þekkti vel hugmyndir hans, og
var því ljóst að þarna lægju leiðir
saman og mig langaði til að reyna
hvað hægt væri að gera. Það er ekki
nóg að sitja úti í horni og finna að því
að aðrir geri ekki hlutina, maður verð-
ur að vera tilbúinn að taka á þeim
sjálfur og láta framtíðina skera úr um
það hvort stefnan er rétt eða röng
eða leiðir til árangurs og vaxtar í
starfseminni eða ekki.
— Hver er þá staða UMFÍ í félagslífi
20
SKINFAXI