Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1941, Qupperneq 19

2. mynd: Hér er línurit af dýpinu milli staðanna I og II á 1. mynd. Efri hluti myndarinnar er tekinn
á stœrri mælikvarðann, en hinn neðri á þann smærri. Myndin er teiknuð eftir línuritinu, sem
sjálfritarinn gerði. Á efri hluta myndarinnar er fjarlægðin á milli láréttu strikanna 5 faðmar,
á neðri hlutanum 2.5. Neðri hluti myndarinnar sýnir sérstaklega greinilega muninn á hrauninu
og slétta botninum fyrir innan. Sumir hraundrangarnir eða hólarnir eru 5—6 faðmar á hæð eða
hærri.
ekki. Á sjálfritaranum eru tveir mælikvarðar,
og getur maður með einu handtaki skipt frá
öðrum yfir á hinn. Minni mælikvarðinn getur
sýnt dýpi, sem er allt að því um 75 faðmar, og
er hann mjög nákvæmur, en þegar hann hrekk-
ur ekki lengur, tekur stærri mælikvarðinn við
og getur hann sýnt dýpi, sem er allt að því um
150 faðmar. Að sjálfsögðu er mæliborðið með
ljósinu jafn gott og gilt fyrir því, þótt sjálf-
ritarinn sé kominn í viðbót, og er því einnig
hægt að nota mælinn upp á gamla mátann eins
og áður.
Til þess að gera gleggri grein fyrir því, hvern-
ig sjálfritarinn sýnir botnlagið, vísa ég til 1.
og 2. myndar. Fyrsta mynd er kort af Faxaflóa,
og eru sýndir þar tveir staðir, annar innst í
Jökuldjúpi (I), en hinn nokkuð utan landhelgis-
línu í Hafursfirði (II). Á einum rannsóknar-
leiðangri Þórs fórum við á milli þessara staða
(frá I til II)pg höfðum sjálfritarann í gangi.
Fyrst urðum við að nota stærri mælikvarða
sjálfritarans, en þegar við komum á þann stað,
þar sem merkt er með litlu þverstriki á línunni
milli I og II á 1. mynd, skiptum við yfir á hinn
og úr því sést botnlagið prýðilega. 2. mynd
sýnir nú dýpið og botninn milli staðanna, og er
efri hluti myndarinnar tekinn á stærri mæli-
kvarðann (inn að þverstrikinu á 1. mynd), en
neðri hlutinn á þann minni. Fjarlægðin á milli
láréttu strikanna á efri hluta myndarinnar er
5 faðmar, en á neðri hluta hennar (litli mæli-
kvarðinn) 2.5 faðmar (enskir). Á neðri hluta
myndarinnar sést botnlagið mjög greinilega:
Karga-hraun, en allt í einu kemur maður inn
fyrir hraunbrúnina og þar er botninn rennislétt-
ur.
Það er áreiðanlegt, að það mætti spara margt
„rifrildið“ á vörpunni, ef togararnir okkar
hefðu sjálfritara. Auk þess ætti að mega sjá
marga „festuna“, áður en varpan sjálf kemur
VÍKINGUR