Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1944, Blaðsíða 3

megin, reif hann skjólborðið burt frá vanti og
aftur að bátadekki og lagði það inn á þilfar;
var þá sett á hæga ferð og skipinu haldið
meira undan vindi, en jafnframt varð það
töluvert frá þeirri stefnu, sem raunverulega
átti að halda, var haldið svona á aðra klukku-
stund, tók nú óðu mað dimma af nóttu og
tunglið ekki komið upp, varð svo dimmt í élj-
unum að ekki sást fram fyrir skipið, var þá
snúið upp í vind og sjó, vegmælir tekinn og
sýndi að farnar höfðu verið 132,0 sjómílur.
Skömmu síðar heyrðist í miklum sjó, virtist
hann eftir gnýnum vera bakborðsmegin við
stefnuna, og var skipinu snúið aðeins í þá átt,
upp að honum, til að taka hann beint á stefnið.
Varla var skipið komið í áttina að sjónum,
þegar annar sjór helti sér með ofsalegu vatns-
falli yfir stjórnborðsbóg skipsins og færði það
í kaf, svo að yfirborð sjávarins var einhvers-
staðar fyrir ofan höfuð okkar, sem í stýris-
húsinu voru. Tveir gluggar voru opnir og
fylltist stýrishúsið strax og urðum við allir
holdvotir, þóttumst við þó sleppa vel, þar sem
engin rúða brotnaði.
Nokkuð hægfara þótti mér hann að rífa sig
upp úr kafinu, svo að ég setti á fulla ferð, var
þá sem ósýnilegar hendur hefðu fest tök á
skipinu og rikt því upp með þvílíku afli, að
enginn getur gert sér slíkt í hugarlund, nema
sjálfur að vera þess aðnjótandi að vera við-
staddur, er þannig lagað kemur fyrir.
Þegar skipið kom upp var ljótt um að lítast
á þilfarinu, kassarnir sem á lúgunni voru sáust
ekki lengur að undanskildum 4 kössum er
skorðast höfðu á milli lúgunnar og spilsins,
skjólborðið bakborðsmegin var horfið, hafði
það farið eins og hitt, frá vanti og aftur að
bátadekki, en sá munurinn var á að það fór út
en hitt innfyrir.
Báturinn, sem hékk í ,,davíðum“ bakborðs-
meginn, hafði rifnað að endilöngu og var önn-
ur síðan farin úr honum en hin lafði í annari
,,talíunni“ og slógst í síðu skipsins, var sætt
lagi og skotist út og flakið skorið frá. „Davíð-
urnar“, sem báturinn hékk í höfðu lyfzt upp
í hæð, sem svaraði tveim kassahæðum, sást
þetta síðar er farið var að athuga skemdirnar,
þá kom sem sé í Ijós að þær höfðu rekist í
gegnum tvo fiskkassa. Töluvert af fiski og
kassabrotum var að flækjast á þilfarinu, ásamt
yfirbreiðslunni, sem yfir kössunum var, svo og
vír og kaðalsspottar, nú voru góð ráð dýr,
svona drasl mátti ekki flækjast þarna til lengd-
ar, gat þessu þá og þegar skolað fyrir borð og
lent í skrúfu skipsins, og var þá beinn háski
á ferðum; ofsaveður með stórsjó, sem búazt
mátti við að helti sér yfir skipið á hverju

augnabliki, og hryðjum sem voru svo svartar
að ekki sást út úr augunum. Að senda menn út
í þetta til að hreinsa til á þilfarinu sýndist.
ekki árennilegt, en skipi og mönnum varð að
halda ofan á svo lengi, sem þess var kostur
og ekki hika við neitt er að því gæti stuðlað
og þetta varð að framkvæma svo fljótt sem
auðið var.
Rak nú hvað annað, maður var í flýti send-
ur niður í vélarrúm til að sækja olíu til að
hella í sjóinn, til að reyna að deyfa mestu
brotsjóana næst skipinu, og annar til að út-
búa poka með olíublautum tvisti. Var þetta
framkvæmt á litið lengri tíma en ég þarf til
að skrifa þetta niður.
Nú var beðið nokkur augnablik eftir góðu
lagi, hryðjan gekk yfir og varð tunglskinsbjart,
var þá skotist út á þilfar og tvistpokunum
komið fyrir í vöntunum, sínum hvoru megin.
Skipinu var haldið vindréttu á meðan og höfð
svo lítil ferð á sem frekast mátti, enda þurfti
ekki að hafa mikla ferð til þess að stýrði,
vegna þess að skipið lá nokkuð mikið fram og
hélt sér þar afleiðandi sjálft vel upp að vindi.
Um tíu mínútur gátu mennirnir verið úti í
fyrstu lotu, en þeir afköstuðu miklu, yfir-
breiðsluna gátu þeir bundið þannig að hún
varð þeim ekki til trafala á meðan þeir gengu
frá vír- og tóspottum og kassabrotum, og at-
huguðu hvort nokkursstaðar kæmist sjór nið-
ur í skipið. Nú kom hryðja og voru þeir kall-
aðir inn á meðan hún gekk yfir, lítið sást til,
en skipið varðist vel og enginn sjór kom á það
til skaða. Brátt birti til aftur og komust þeir
út aftur og gátu nú gengið frá því, sem eftir
var, létu þeir yfirbreiðsluna niður í ganginn
hjá eldhúsinu og lokuðu siðan öllum götum,
VÍKINGUR
235