Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1944, Blaðsíða 12

fslenzkur sjávarútvegur á víða við erfið hafnar-
skilyrði að stríða, enda er það algengt að bátar
slitna upp af legu, og rekur í land..........
Stebbi gamli var ákærður fyrir að hafa stolið
kassa af niðursoðnum ávöxtum. Verjandi hans sagði
við hann: „Áður en ég tek að mér mál yðar, verðið
þér að segja mér hreinskilnislega, hvort þér hafið
stolið ávöxtunum eða ekki.“
„Auðvitað stal ég þeim, svaraði Stebbi.
„Það er allt í lagi,“ sagði verjandinn; en þú verð-
ur að láta mig fá helminginn."
Þegar málið kom fyrir rétt, sagði verjandinn:
„Ég get fullvissað ykkur um, að skjólstæðingur
minn hefir ekki fengið meira af þessum ávöxtum
en ég.“
Stebbi var sýknaður.
*
Á heimleið.
I.
Austan kaldinn að oss blæs,
undir telcur reiði.
Kemur niður, kallar ræs,
komið fína leiði.
II.
Senn slcal draga segl að hún
svo að skríði drjúgum,
höldum síðan hafs á brún
í hliðar-vindi Ijúfum.
íslenzkur sjómaður.
Það freyðir hinn fljótandi lögur
við fannþakta tslands strönd,
með flalctandi fanna lcögur
flegin oss bera út um lönd.
Við stjórnvöl þar státinn stendur
stórmenni af íslenzkri ætt.
Hann skýst eins og byssu brendur
til bjargar ef skipinu er hætt.
G.
Á FRtVá
Á eynni Lesbos hafði tyrkneskur maður drepið
annan í áflogum. Iiann var leiddur til dómarans,
sem bauö að koma með hinn málspartinn. „Það er
ekki hægt, sagði einhver viðstaddur, „því að hann
er farinn veg allrar veraldar.“ „Gott og vel,“ mælti
dómarinn, „þá skulum við senda þennan þangað, svo
þeir geti jafnað þessa misklíð með sér.“
*
Maðurinn: Því lemurðu drenginn svona.
Stóri bróðir: Ég lem hann svona af því að ég er
örvhentur.
*
Verjandinn: Þér segið, að veggurinn sé 8 feta
hár, og þér stóðuð við hann, án þess að hafa stiga
eða nokkuð annað til að standa á.
Vitnið: Já.
Verjandinn (sigri hrósandi): Þá getið þér ef til
vill frætt mig um, hvernig þér, maður tæp sex fet,
gátuð horft yfir átta feta háan vegg og fylgst með
gjörðum ákærðs.
Vitnið: Það var gat á veggnum.
*
Rússi og Pólverji voru eitt sinn að deila um
veðurhörku. Rússinn sagðist einu sinni hafa verið
í svo miklu frosti að gufan hefði frosið á tekatlinum.
Það er ekki mikið, sagði Pólverjinn. Eitt sinn var
ég í svo miklu frosti að kind, sem féll ofan fyrir
kletta, stóð kyrr í loftinu.
Það er ekki hægt, sagði Rússinn, það er á móti
þyngdarlögmálinu.
Þyngdarlögmálið var frosið líka, sagða Pólverj-
inn.
*
Gamlan og fátækan bónda vantaði tilfinnanlega
200 krónur. Skrifaði hann því bréf til guðs og bað
hann að lána sér peningana.
Þegar bréfið barst í hendur póststjórnarinnar,
sendi hún það til K. F. U. M. Þar var bréfið lesið
upp á fundi, og af því að söfnuðinum þótti mikið til
koma hinnar einlægu trúar bóndans, voru hafin
samskot, og söfnuðust 100 krónur. Voru þessir pen-
ingar sendir bónda.
Nú leið langur tími, og aftur vantaði bónda pen-
inga. Sendi hann guði aftur bréf, sem líka barst
til K. F. U. M. Var bréf þetta lesið upp á fundi.
Var það svipað og hitt bréfið, en endaði á þessa
leið: — „Og loks bið ég þig, guð, að láta peningana
ekki fara í gegnum K. F. U. M„ því að þeir stálu
af mér 100 krónum, helvískir."
*
„Hvernig líður bræðrum yðar?“
„Annar er giftur, en hinum líður vel“.
244
VÍKINGUK