Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1945, Blaðsíða 8

Asgeir Sigut'Ssson:
Nokkur orð um
Síðan að fisksölusamningarnir við Breta voru
undirritaðir, hefur nokkuð borið á því, að blöð
hafa deilt á núverandi stjórn vegna samning-
anna. Sérstaklega hefur nokkuð oft verið minnzt
á fiskþunnildi í því sambandi. Það út af fyrir
sig, að deila á stjórnarvöid landsins, getur verið
eðlilegt og nauðsynlegt, ef full rök standa til,
en þegar hafnar eru deilur aðeins til þess að
sýna andstöðu, þá eru þær ekki afleiðing af or-
sök, heldur aðeins til bölvunar.
Bent hefur verið á, að illa hafi verið á málinu
haldið, þar eð ekki var hægt að fá Breta til þess
að samþykkja, með samningi, að áfram skyldu
borðuð þunnildi í Bretlandi.
Það ætti nú að liggja nokkuð ljóst fyrir, að
þegar Bretar hafa ákveðið að kaupa ekki kvio
þess fiskjar með, sem þeim er seldur frá frysti-
húsum íslendinga, að þá er það ekki sönnun
þess, að illa hafi verið samið, ef verðið fyrir
bolinn er annars viðunandi, eða gott. Það sannar
aðeins stefnubreytingu í mataræði Bretans, og
er því tómt mál að togast á um þessa hluti.
Þetta er ákvörðun, sem Bretar hafa tekið, og
verður ekki breytt, fyrr en þeim býður svo við
að horfa, og gildir einu hver með völdin fer í
okkar landi.
En þar eð það er viðurkennt af heilsufræð-
ingum, að þunnildi og fiskur undan uggum sé
sérstaklega holl fæða, borið saman við annan
hluta fisksins, þá væri nær eð reyna að hag-
nýta þessa góðu fæðu á einhvern hátt, okkur
sjálfum til góðs. Má og í þessu sambandi benda
á, að skiptar eru skoðanir manna um það, hvort
raunverulegt tap sé fyrir frystihúsin, að hætt
er sölu umrædds hluta fiskjarins til Bretlands,
þ.ar er allmikil vinna fór í að plokka himnuna
af þunnildunum er þau voru seld utan.
Af framansögðu virðist því nokkuð hjákát-
legt og út í hött að vera að togast á um þessi
þunnildi í sambandi við sölusamningana, í stað
þess að koma með tillögur um nýbreytni í með-
ferð og hirðingu fisksins, sem til bóta stæði og
öllurft landsmönnum kæmu að gagni. Vil ég
benda á tilraunir Fiskimálanefndar, sem marg-
ar hverjar eru mjög athyglisverðar, og verða
vonandi til þess að auka og fjölhæfa fiskmarkað
landsmanna að stríðinu loknu. Við þurfum rök-
ræður um slíkar og þvílíkar tillögur, bæði í
sjávarúlvegsmál
sjávarútvegsmálum og á öðrum sviðum atvinnu-
lífsins, vinsamlegt samstarf og framkvæmdir,
en ekki hnútukast og stóryrði. Því verður ekki
neitað, að gagngjör nýskipan atvinnulífs lands-
manna verður að eiga sér stað ef okkur á að
vegna vel í landinu í framtíðinni.
I sambandi við sjávarútvegsmálin hefur t. d.
mjög lítið verið um það rætt, hverjar skipa-
stærðir muni okkur hentugastar í framtíðinni.
En það er eitt af því, sem miklu máli skiptir,
hvernig sicip mönnum eru fengin til starfsins
og hvernig búin.
Eins og menn vita, eru nú í smíðum alhnargir
bátar fyrir íslendinga í Svíþjóð. Stærð þeirra
er ákveðin 50 og 80 rúmlestir. Söluverðið er
mjög hátt, borið saman við það verð, sem talið
er að kosti að býggja sams konar skip í Bret-
landi. Kemur þá í fyrsta lagi til athugunar,
hvort hægt væri að fá byggð tréskip þar og
hve mörg. í öðru lagi virðist hér athugandi,
livort ekki væri rétt að byggja frekar aðrar
stærðir, áður en lengra er gengið. Og einnig
hve mikið væri hægt að byggja hérlendis og
jafnvel hvort ekki væri heppilegra og aðgengi-
legra að byggja sumar stærðirnar úr járni. Eg
las nýlega í blaði, að fengist hefði leyfi fyrir
útflutningi á allt að 50 80-rúmlesta tréskipum
frá Svíþjóð, til viðbótar, ef efni væri fáanlegt
eða nægjanlegt.
Ég vil athuga þessar stærðir 50 og 80 rúm-
lesta báta. Ég hefi átt tal um þessi mál við mjög
marga fiskimenn, sem ættu að vera þessum mál-
um kunnugastir. Allir virðast þeir hallast að
þeirri skoðun, að 50 rúmlesta stærðin sé til-
tölulega góð fyrir staðbundna útróðrarbáta, þótt
sums staðar verði máske ekki komið svo stórum
bátum við, svo sem í hinum smæstu veiðistöðv-
um. Þessa báta má ýmist nota sem staðbundna,
eða flytja þá milli veiðistöðva, og ættu þeir að
vera færir í flestan sjó, ef þeir eru vel byggðir.
Hins vegar eru þeir ekki fullkomin síldveiði-
skip vegna þess, að stærðin er ekki næg. Held
ég, að hér sé alveg rétt sjónarmið.
Um 80 rúmlesta bátana er það að segja, að
þeir eru sú millistærð, sem telja verður mjög
óheppilega. Þeir eru of lítil síldveiðiskip, ef vel
á að vera, þeir eru ekki nægilega stórir til þess
að hægt sé að nota þá sem togbáta á sama dýpi
VÍKINGUR
112