Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1952, Síða 15

aldrei hræðist illviðri,
ötull talinn skipstjóri.
Sækir aflaföngin fríð,
þó freyði skafla veðrin stríð,
aðgætinn er alla tíð,
ekki sízt í stormi og hríð.
Kristján lætur Vébjörn vel
vaða breiðan flyðrumel.
Heppinn formann hann ég tel,
hræðist varla storm né él.
Aflaföngin finnur stór
fram á breiðum ufsakór,
margar veiðiferðir fór
af flestum talinn sinnisrór.
¥
Aldan há þó upp rísi
Óskar siglir Bryndísi,
áls um svið með aðgætni,
ei við hræddur stórviðri.
Fram á breiða fiska slóð,
föngin afla sækir góð.
Hátt þó syngi hrannarjóð
hann ei tapar dýrum móð.
*
Háfs á slóð í hafróti
hrindir Óli Jódísi,
örfameiður ötuli,
ekki hræðist stórviðri.
Dregur margan drátt úr sjó,
dugur aldrei bilar þó,
allra mesta aflakló,
öllu tekur hann með ró.
¥
Þó átta vindstig ýfðu sjó
á Unu lóðir Bæring dró,
þó sumum væri um og ó
aðeins karl í skeggið hló.
Ötull fram á ufsamó
aflaföngin til sín dró,
hann er einstök aflakló,
aldrei hræðist storm né sjó.
Kristmann Vílcing lætur létt
löngubúðir hlaupa í sprett,
oft þó fái á sig skvett
ölduhundi stýrir nett.
Afla fríðan ætíð fann,
út á breiðum síldarrann,
Ijúfrar veiði leita kann,
lán og hagsæld styður hann.
*
Setur Gestur Sæunni
sels á lón með hugprýði,
hraustur sjós í harðræði
hleypir liðugt skeiðinni.
Hátt þó drynji hafsjórinn
og herði róminn stormurinn,
aldrei minnkar áhuginn
afla að fá í bátinn sinn.
*
Leiðir Njörð um ýsuál,
Indriði, af lífi og sál,
láin þó að lyftist hál
og lemji súðir hörð sem stál.
Afla sækir áls á tún,
þó ægistormsins geysi rún
og bylgjan rísi hæst við hún
hetjan slynga yglir brún.
¥
Annist drottinn áls um svið,
ísfirðinga kappalið,
sem að starfar sjóinn við,
sinn þeim æ hann gefi frið.
Þá aldan svala súðir þvær
og sviftibyljum niður slær,
og hættan virðist harla nær
hjálpi drottins náðin kær.
£tnœlki
Úr dagbólc Mac Tosh’s: — Þetta er í sannleika
einkennilegur bær. Tveir af borgurum bæjarins
sáu í dag eitt penny á götunni. Þeir beygðu sig
báðir samstundis, ráku hausana saman og rotuðust.
Ég tók peninginn upp.
*
Skotinn Mac kom til Niagara-fossanna ásamt
vini sínum, Ameríkumanni.
— Veiztu það, Mac, að það er gæfuvottur að
kasta pennyi í fossana.
Mac hugsaði sig um stundarkorn og segir því
næst:
— Heyrðu mig, gamli kunningi, þú hefur líklega
ekki seglgarnsspotta á þér?
*
Villi litli: — Pabbi, eigum við ekki að fara á
aldamótahátíðina? Það kostar bara einn shilling.
Faðirinn: — Næsta skipti, væni minn; næsta
skipti.
V í K I N □ U R
193