Náttúrufræðingurinn - 1944, Blaðsíða 10

NÁTTÚR UFRÆÐINGURINN
64
dýr sín scm mest. Heyra óp þeirra þrnngin liræðslu og örvænt-
ingu.
Eiuu sinni voru tveir menn við laxveiðar, ])eir sáu Ivo kjóá
veiða lnossagauk. Kjóarnir lijuggu gat á kviðinn á lirossa-
gauknum, náðu i garnirnar og héldu báðir í. Örvita aí' angisl
reyndi vesalings fuglinn að fjarlægjast féndur sína, og rakti
svo sínar eigin garnir. En meðan þetta gerðisl liafði annar
maðurinn náð i riffil og lilaðið hann. Það skot hlaut að hilta.
Kjóarnir lágu báðir dauðir og mennirnir styttu kvalastundir
lirossagauksins.
Eg þekki tvö dæmi þess, að kjói hefir gleypl ])úfutitling i lieilu
lagi. í bæði skiptin voru þeir skotnir. 1 annað ski])lið sá ég
harmleikinn allan. Kjóinn á það líka til að drepa unglömb og
ráðast á fé, sem enga björg getur sér veitt. En engin dýr, er ég
þekki eru svo, að ekki séu í þeim góðar taugar. Kjóinn annast
egg sín og unga al'ar vel. Og jafnan verður hann vel við dauða
sínum.
Þann skilning liefi ég á lífinu að fuglum, sem haga sér eins
og kjóinn beri að fækka að miklum mun, og jafnvel gjör-eyða.
Himbrimi er ekki óalgengur við veiðivötn og ár. Hann veiðir
silung, eltir hann i kafi og grípur með miklum fimleik. En
stundum gætir liann sín ekki fyrir netum veiðimanna, og flækir
sig í þeim. Þá verða örlög liins mikla sundkappa þau, að drukkna
i fjötrum. Veiðimaður við Hvítá Iieyrði eitl sinn óp, ömurlegt
mjög. Hann fann himbrima fastan í neti. Sennilega var hann
búinn að vera þar nokkuð lengi fastur, en það vildi honum
til lífs að hann var svo ofarlega í netinu að duflið hélt höfði
lians upp úr vatninu. Himbriminn var greiddur úr netinu, en
Iiann misskildi víst hjálpina og revndi að böggva eins og liann
gat með bvassa nefinu sínu. Þegar himbriminn var orðinn
laus úr netinu, var liann látinn i bátinn. Þaðan revndi hann
ekki að hreyfa sig næslu 2—3 klukkutímana. Það var eins og
fjötrarnir liefðu lamað frelsisþrá hans — en skaj)ið var óskerl.
Hann reyndi jafnan, er færi gafst, að Iiöggva, og dró ekki úr
höggunum. Svo var hann tekinn og látinn á ána. Straumur-
inn vakti frelsisþrána á ný og eftir lilla stund fór Iiann að
synda og stakk sér í djúpið. Nokkrum vikum síðar syuti him-
brimi á eftir bát þessa sama manns vegalengd, sem er um 500
metrar. Var hann svo spakur, að næstum mátli klappa honum
á kollinn. —
Venjulega eru himbrimar a 11 styggir og varir um sig.